Charakterystyczną cechą wszystkich rodzajów tkanek łącznych jest obecność dużej ilości substancji międzykomórkowej. Zawiera ona stosunkowo małą ilość komórek. Substancja pozakomórkowa zbudowana jest z mikroskopijnej wielkości włókien, rozproszonych w bezpostaciowej substancji zwanej istotą podstawową. Jest to substancja polisacharydowa, lub białkowa. Jest ona wydzielana przez komórki. Istnieją trzy typy włókien, budujących tkankę łączną: włókna kolagenowe, siateczkowe i sprężyste. Włókna kolagenowe są najliczniejsze. Są one zbudowane z kolagenu. Włókna kolagenowe cechują się dużą elastycznością i giętkością. Są ponadto odporne na zerwanie i wytrzymałe. Włókna sprężyste mają zdolność rozgałęziania się i łączenia w sieci. Po rozciągnięciu wracają do pierwotnego kształtu. Są zbudowane z białka elastyny. Włókna siateczkowe są strukturami drobnymi, rozgałęzionymi i tworzącymi delikatne sieci. Budują je kolagen i glikoproteiny. O właściwościach i funkcjach tkanki łącznej decyduje głównie substancja międzykomórkowa. Istnieje wiele typów tkanki łącznej:

  • Tkanka zarodkowa, z której powstają różne typy tkanki łącznej
  • Tkanka łączna wiotka: występuje ona bardzo powszechnie. Tworzy cienką warstwę, która wypełnia przestrzenie pomiędzy różnymi fragmentami ciała. Mogą się w niej ponadto gromadzić różne płyny i sole mineralne. Otacza nerwy, naczynia krwionośne i mięśnie. Wraz z tkanką tłuszczową tworzy warstwę podskórną. Dzięki temu skóra może przytwierdzać się do mięśni i innych głębiej położonych struktur. Włókna które ją budują przenikają istotę podstawową we wszystkich kierunkach. Istota podstawowa ma charakter półpłynny. Jest giętka i elastyczna.
  • Tkanka łączna zwarta: zbudowana jest ona przede wszystkim z włókien, głównie kolagenowych. Cechuje ją duża wytrzymałość, jest jednak w porównaniu do tkanki wiotkiej mało elastyczna. Włókna kolagenowe mogą być ułożone w sposób regularny, lub rozproszone. Tkanka łączna zwarta, o regularnie ułożonych włóknach występują między innymi w ścięgnach i więzadłach.
  • Tkanka łączna sprężysta: budują ją przede wszystkim pęczki równolegle ułożonych włókien, zbudowanych z elastyny. Z tej tkanki zbudowane są między innymi ściany tętnic
  • Tkanka łączna siateczkowata: budują ją przeplatające się włókna siateczkowe. Stanowi rusztowanie dla wielu narządów
  • Tkanka tłuszczowa: w jej obrębie znajdują się liczne komórki tłuszczowe, które magazynują tłuszcz. Gdy zaistnieje taka potrzeba, tłuszcz jest uwalniany. Tkanka tłuszczowa występuje pod skórą oraz w obrębie tkanki otaczającej narządy. Początkowo komórki mają kształt gwiaździsty, z czasem stają się bardziej kuliste. Krople tłuszczu zlewają się, tworząc jedną dużą kroplę, która wypełnia całe wnętrze komórki. Powoduje zepchnięcie organelli komórkowych na jej obrzeża.
  • Tkanka chrzęstna: buduje szkielet w stadium zarodkowym, u form dojrzałych następuje niemal całkowite jej kostnienie. Tkanka chrzęstna buduje między innymi małżowinę uszną, koniec nosa, lub pierścienie spełniające funkcję podtrzymującą w ścianach dróg oddechowych. Cechuje ją duża twardość, a zarazem sprężystość. Istota podstawowa jest zbita i sprężysta. Zawieszone w niej komórki noszą nazwę chondrocytów. W istocie podstawowej tkanki chrzęstnej zanurzone są głównie włókna kolagenowe, które powodują znaczne wzmocnienie tkanki. Chondrocyty występują pojedynczo, lub tworzą skupienia. Umieszczone są w tak zwanych jamkach, po dwie, lub cztery. Tkanka chrzęstna nie jest ani unerwiona, ani unaczyniona. Komórki zaopatrywane są w tlen i substancje odżywcze przez istotę podstawową, na drodze dyfuzji.
  • Tkanka kostna: buduje kości będące najtwardszymi elementami występującymi w ciele człowieka. Kości stanowią główny element budulcowy szkieletu. Zbudowane są głownie z istoty podstawowej, w której rozproszone są jamki zawierające komórki. Kość jest silnie unaczyniona, co odróżnia ją od chrząstki. W istocie podstawowej obok kolagenu i innych substancji organicznych, występują kryształy hydroksyapatytowe, których głównym składnikiem jest fosforan wapnia. Komórko kostne, czyli osteocyty znajdują się w obrębie koncentrycznych warstw. Przedzielone są one blaszkami kostnymi, które są odkładane przez osteocyty. Blaszki te otaczają koncentrycznie kanał Haversa, w obrębie którego biegną naczynia krwionośne i nerwy. Podstawową jednostkę budulcową kości stanowi osteon. Ma on kształt cylindra, w centrum którego znajduje się kanał Haversa, otoczony blaszkami kostnymi i osteocytami. Innymi komórkami występującymi w obrębie tkanki kostnej są osteoklasty, czyli komórki kościogubne. Istota podstawowa dzięki obecności związków wapnia zyskuje twardość, natomiast obecność włókien kolagenowych nadaje jej elastyczność. Pomimo swojej twardości kości są lekkie. Wnętrze kości wypełnia jama szpikowa.
  • Krew i limfa: są one tkankami płynnymi, krążącymi w organizmie zapewniając łączność pomiędzy poszczególnymi jego częściami. Substancja międzykomórkowa krwi nosi nazwę osocza. Jest ono w 90% zbudowane z wody, w jego skład wchodzą ponadto różne białka, hormony, enzymy, amoniak, mocznik, substancje mineralne i barwniki. W osoczu zawieszone są elementy morfotyczne krwi. Są nimi erytrocyty, leukocyty i trombocyty. Erytrocyty są bezjądrzastymi, dyskoidalnego kształtu komórkami. Są obustronnie wklęsłe. Zawierają hemoglobinę, która nadaje krwi czerwoną barwę. Za ich pośrednictwem transportowany jest tlen, uczestniczą też w transporcie dwutlenku węgla. Erytrocyty uczestniczą w utrzymaniu stałego pH krwi. Na 1 mm3 krwi przypada około 4,5 mln erytrocytów. Powstają w szpiku kostnym czerwonym. Leukocyty biorą udział w mechanizmach obronnych organizmu. Są to komórki bezbarwne, jądrzaste, o zmiennym kształcie. Mogą opuszczać światło naczynia krwionośnego. Na 1 mm3 krwi przypada 4-9 tysięcy leukocytów. Leukocyty dzielimy na granulocyty, wśród których występują granulocyty zasadochłonne, kwasochłonne i obojętnochłonne oraz agranulocyty, do których zaliczamy monocyty i limfocyty. Funkcja monocytów i granulocytów obojętnochłonnych polega na fagocytowaniu drobnoustrojów oraz martwych, lub zmienionych nowotworowo komórek. Granulocyty kwasochłonne i zasadochłonne biorą udział w reakcjach alergicznych. Limfocyty warunkują istnienie odporności komórkowej. Inną funkcją leukocytów jest produkcja białek odpornościowych. Trombocyty to niewielkie fragmenty cytoplazmy oderwane od megakariocytów, czyli wielkich komórek występujących w szpiku kostnym. Są pozbawione jąder komórkowych. Na 1 mm3 przypada od 150 do 350 tysięcy trombocytów. Biorą one udział w krzepnięciu krwi.

Krew spełnia bardzo liczne funkcje w organizmie. Uczestniczy w transporcie gazów oddechowych, substancji pokarmowych, witamin i hormonów. Transportuje zbędne i szkodliwe produkty przemiany materii z tkanek do nerek. Reguluje temperaturę ciała, bierze udział w mechanizmach obronnych organizmu.

Limfa, czyli chłonka jest bezbarwnym przesączem krwi. Jej skład jest zbliżony do osocza. Elementami morfotycznymi chłonki są leukocyty. Występuje w przestrzeniach międzykomórkowych, krąży naczyniami limfatycznymi.