Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią - streszczenie krótkie
Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią jest dziełem literackim anonimowego autora. Utwór powstał w latach 1463 – 1465.
Bohaterami dialogu są Mistrz Polikarp oraz Śmierć. Utwór literacki rozpoczyna się modlitwą o pomoc bożą w napisaniu dzieła. Kolejno anonimowy autor kieruje słowa w stronę czytelników, przestrzegając ich, że kiedyś także odejdą z tego świata. Mistrz Polikarp, człowiek uczony, ambitny prosi Boga o spotkanie ze Śmiercią. Modlitwa Mistrza Polikarpa zostaje spełniona.
Nagle dostrzegł przerażającą postać. Kobieta to rozkładające kości i ciało, na twarzy miała krew, nie miała warg czy włosów. Obraz śmierci jest przerażający. Mistrz Polikarp przestraszył się i stracił przytomność. Kiedy doszedł do siebie, rozpoczął się tytułowy dialog. Mistrz Polikarp poprosił o odpowiedź na zastanawiające go pytanie. Prośba Mistrza Polikarpa została spełniona.
Utwór dotyka problemu: dlaczego Śmierć zabiera ludziom życie? Śmierć wyjaśnia Polikarpowi zastanawiającą go kwestię.
Bohaterka odpowiedziała, że takie postępowanie leży w jej naturze, a główną przyczyną są grzechy ludzkie popełnione w trakcie trwania ludzkiego życia. Nigdy nikogo nie pozostawia bez zasłużonej kary za popełnione ciężkie grzechy. Śmierć wylicza osoby, które nie są w stanie uciec przed nią. Utwór podkreśla, że śmierć znajdzie i dosięgnie każdego. Niezależnie od statusu, bogactwa czy pozycji społecznej, zasług. Osoby, które starają się unikać grzechów, czeka życie wieczne w niebie.
