Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią - opis uczestników dialogu
Śmierć
Główną postacią i uczestnikiem dialogu poematu jest tytułowa Śmierć. W Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią Śmierć przedstawiona jest w sposób przerażający. Jest to rozkładający się trup kobiety. Śmierć nie posiada nosa, ust, włosów, z jej oczu leci krew, jest chuda, a z jej z rozkładającego się ciała wystają żebra ( jest to typowo przedstawiony obraz motywu śmierci w literaturze średniowiecza). Uczestniczka dialogu poematu Rozmowy Mistrza Polikarpa ze Śmiercią jest przedstawiona jako postać, która odpowiada Mistrzowi na fundamentalne pytanie, czyli dlaczego śmierć pozbawia ludzi życia?
Śmierć wyjaśnia Polikarpowi, iż czynność ta leży w jej naturze i w pewnym stopniu zakresie obowiązków. Odbieranie ludziom życia, traktuje jako atrybut swojej wszechogarniającej mocy. Do zakresu jej obowiązków należy głównie karanie za popełnione grzechy.
Mistrz Polikarp
W „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią” Mistrz Polikarp przedstawiony jest jako człowiek inteligentny, uczony, magister, mistrz. Prezentuje sobą wysoki poziom inteligencji, co potwierdza jego potrzebę rozmowy ze Śmiercią.
Pomimo ogromnej wiedzy Mistrz Polikarp czuje się zakłopotany i przestraszony wobec wszechmocnej Śmierci. W jakimś stopniu spełniło się jego marzenie i czuje się wyróżniony. Nie umarł, a pomimo tego ma możliwość rozmowy ze Śmiercią. Mistrz Polikarp jest ukazany jako osoba, która zadaje pytania na nurtującego do tematy. Są to zapytania natury filozoficznej. Przede wszystkim na pierwszy plan wysuwają pytanie natury egzystencjalnej. Dlaczego Śmierć odbiera ludziom życie? Dlaczego ludzie muszą umierać? Prośba mistrza Polikarpa została spełniona. Otrzymuje odpowiedzi, iż odbieranie ludziom życia leży w jej naturze. Jest to jej moc.
