Rozmowa mistrza Polikarpa ze śmiercią - geneza utworu i gatunek
Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią jest dziełem literackim anonimowego autora, jest to średniowieczny utwór polski. Utwór powstał w latach 1463 – 1465.
Utwór średniowieczny jest wierszowanym dialogiem moralistyczno – dydaktycznym. Bohaterami dialogu są Mistrz Polikarp oraz ukazana w sposób alegoryczny Śmierć, przedstawiona zgodnie ze średniowiecznymi zasadami.
Ludzie żyjący w epoce średniowiecza ze śmiercią byli oswojeni, gdyż umierali młodzi ludzie. Często byli świadkami śmierci. Poziom medycyny był niski, ludzie umierali, tym samym śmiertelność była dużo wyższa niż mamy dziś. Warto także wspomnieć, ze w średniowieczu religijny światopogląd epoki nie cenił ludzkiego życia. Życie ludzkie nie miało większego znaczenia, a celem powinno stać się zbawienne życie wieczne.
Motyw memento mori obecny w epoce literackiej średniowiecza, czyli pamiętaj, że umrzesz, pamiętaj o śmierci, podkreśla, iż ludzka egzystencja jest wyłącznie tymczasowa i przejmująco krótka.
W historii polskiej literatury śmierć jest często przedstawiana jako kobieta. W odróżnieniu między innymi od niemieckiej literatury, gdzie śmierć przedstawiano w roli mężczyzny. Różnica polega na tym, iż słowno śmierć w języku polskim jest rodzaju żeńskiego.
