Miłosierdzie gminy - geneza i gatunek utworu
Maria Konopnicka napisała nowelę „Miłosierdzie gminy” po pobycie w Szwajcarii pod koniec XIX wieku. Podczas podróży do Zurychu i jego okolic usłyszała relację o rzeczywistej praktyce tamtejszych gmin – corocznych licytacji, podczas których mieszkańcy „przyjmowali” pod opiekę starych, niezdolnych do pracy ludzi w zamian za najniższą dotację z kasy gminnej. Nic dziwnego, że tego typu historia zainspirowały pisarkę do napisania noweli zgrabnie dekonspirującej „miłosierdzie”.
Gatunek – nowela, czyli krótki, zwięzły utwór epicki pisany prozą, charakteryzujący się jednowątkową fabułą, wyrazistą kompozycją, ograniczoną liczbą postaci i dążeniem do pointy lub wyraźnego zakończenia.
