Droga donikąd - geneza utworu i gatunek
Powieść ukazała się w 1955 roku na emigracji. Józef Mackiewicz mieszkał w Wilnie i był świadkiem pierwszej okupacji radzieckiej, co dostarczyło mu materiału do stworzenia realistycznego obrazu radzieckiej władzy i jej wpływu na społeczeństwo. Po wojnie Mackiewicz wyemigrował na Zachód, gdzie miał swobodę opisywania radzieckiego terroru. Na emigracji podjął się stworzenia powieści, która byłaby świadectwem czasów okupacji.
"Droga donikąd" Józefa Mackiewicza to powieść, która łączy w sobie cechy różnych gatunków literackich, przede wszystkim:
· powieści realistycznej: Mackiewicz wiernie oddaje codzienne realia życia w radzieckiej Wileńszczyźnie – terror, represje, biedę i moralne kompromisy.
· powieści politycznej: powieść jest ostrą krytyką bolszewizmu, jego propagandy, represyjnych działań i wpływu na życie społeczeństwa.
· powieści egzystencjalnej: „droga donikąd” symbolizuje egzystencjalne zagubienie bohaterów, ich brak celu i sensu życia w świecie zdominowanym przez opresję.
