Wisława Szymborska przyszła na świat dnia 2 lipca 1923 roku położonym w województwie wielkopolskim Bninie. W roku 1931 przyjechała do Krakowa i tu mieszka do dziś. Uczęszczała do Gimnazjum sióstr Urszulanek, gdzie, już w czasie wojny, zdała maturę. Po wojnie w latach 1945 - 1948 studiowała filologię polską i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jednocześnie interesowała się naukami przyrodniczymi i historia sztuki. Od 1953 roku pracowała w "Życiu Literackim" jako członek zespołu redakcyjnego. Prowadziła tam dział poetycki, a od 1981 roku także rubrykę "Lektury nadobowiązkowe". Felietony z tego działu doczekały się później wydań książkowych, ukazały się w trzech częściach w Krakowie kolejno w latach 1973, 1981 i 1992. Obecnie poetka kontynuuje je na łamach "Gazety Wyborczej".
Debiut poetycki Szymborskiej nastąpił 14 marca 1945 roku, wtedy to w dodatku do "Dziennika polskiego" zatytułowanym "Walka" ukazał się jej wiersz "Szukam słowa". Poezja Szymborskiej była dostępna początkowo tylko za pośrednictwem prasy, później zaczęto wydawać jej tomiki, kolejno ukazywały się: "Dlatego żyjemy" (1952), "Pytania zadawane sobie" (1954), "Wołanie do Yeti. Wiersze" (1957), "Sól" (1962), "Sto pociech" (1967), "Wszelki wypadek" (1972), "Wielka liczba" (1976), "Ludzie na moście" (1986), "Koniec i początek" (1993).
Poezja Szymborskiej była tłumaczona na wiele języków (między innymi angielski, francuski, niemiecki, holenderski, hiszpański, czeski, słowacki, szwedzki, bułgarski, albański i chiński), przynosząc jej popularność na całym świecie. W Polsce w uznaniu je dorobku uhonorowano ją w 1991 roku Nagrodą Goethego, a w roku 1995 Nagrodą Herdera. Światowe uznanie zaowocowało przyznaniem jej prze Szwedzką Akademię Królewska literackiej nagrody Nobla za całokształt twórczości w roku 1996. Od tej pory wznowiono wiele wydań jej tomików, zdecydowanie wzrosło zainteresowanie jej poezją to nie tylko za granicą, ale głównie w Polsce.
Wisława Szymborska jest jedna z najciekawszych osobowości artystycznych powojennej Polski. Tajemnicza i skromna niechętnie opowiada o swoim życiu, unika zgiełku, dziennikarzy i publicznych wystąpień, za to chętnie, za pośrednictwem poezji, dzieli się własnymi przemyśleniami na temat świata i miejsca, jakie zajmuje w nim człowiek. Jej dorobek twórczy nie jest obszerny, Szymborska napisała około dwustu pięćdziesięciu wierszy, pisze mało, stosuje raczej krótkie, skondensowane formy, co sprawia, że jej utwory osiągają bardzo wysoki poziom artystyczny. Poezja Szymborskiej znalazła sobie światowe uznanie miedzy innymi dzięki uniwersalności poruszanych zagadnień, aktualnych na każdej szerokości geograficznej. Szymborska stara się ująć miejsce człowieka we Wszechświecie i w historii. Patrzy na niego z dystansu lat ewolucji, a czasem z ogromnej, kosmicznej odległości, wtedy jawi się on jako drobny pyłek, maleńka, krótkotrwała istota skazana na chwilowy pobyt na ziemi, jednocześnie w jej wierszach przebija się silny ton współczucia i utożsamiania się z losem człowieka, świadomość własnej ulotności.
Oprócz autorskich tomików ukazały się następujące wybory poezji: "Wiersze wybrane" (1964), "Poezje wybrane" (1967), "Poezje" (1970), "Wybór wierszy" (1973), "Tarsjusz i inne wiersze" (1976), "Wieczór autorski" (1992), "Widok z ziarnkiem piasku" (1996).
