Kamienie na szaniec - charakterystyka bohaterów
Zośka, czyli Tadeusz Zawadzki (24.01.1921-20.08.1943) – postać historyczna, był harcmistrzem, odznaczono go Orderem Virtuti Militari 5 klasy i dwukrotnie Krzyżem Walecznych; poznajemy go jako młodego chłopaka świeżo po maturze, harcerza, który razem z kolegami stawia czoła piekłu wojny; opisywany jako chłopak o wyjątkowo delikatnej urodzie, prawie dziewczęcej, niebieskich oczach; ta fizjonomia była jednak bardzo złudna, ponieważ Zośka okazał się bardzo skrupulatnym, zdecydowanym człowiekiem, doskonałym organizatorem i przywódcą, nie bez powodu został pierwszym komendantem Grup Szturmowych w stolicy; Zośka w „Kamieniach na szaniec” Aleksandra Kamińskiego opisywany jest jako ambitny, szalenie inteligentny, wyjątkowo zdolny, a przy tym konsekwentny, uparty, emocjonalny introwertyk, dla którego wyjątkowo ważna była rodzina.
Alek, czyli Aleksy Dawidowski (3.11.1920-30.03.1943) – był podharcmistrzem, pośmiertnie został odznaczony Orderem Virtuti Militari, wcześniej był członkiem podziemnej organizacji „Wawer”, potem sierżantem podchorążym w Armii Krajowej; był wysokim, szczupłym blondynem o niebieskich oczach, wyjątkowo pogodnym, roześmianym, głośnym; jednocześnie potrafił jednak być doskonałym przywódcą, wiedział, kiedy należy się opanować i poskromić swój charakter; bohater wyjątkowo bezpośredni i uczynny, uczuciowy, wyjątkowo przeżył aresztowanie, a potem śmierć ojca.
Rudy, czyli Jan Bytnar (6.05.1921 – 30.03.1943) – harcmistrz, członek organizacji „Wawer”, potem podpułkownik AK, pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych; zmarł na skutek skatowania, któremu był poddawany przez gestapo na Szucha; drobny chłopiec o rudych włosach, z piegami; wyróżniający się szczególnym połączeniem ogromnej inteligencji i skromności; Rudy był wyjątkowo wrażliwym i refleksyjnym chłopakiem, który był czuły na ludzkie myśli i uczucia.
Zeus, czyli Leszek Domański — profesor geografii w Gimnazjum im. Stefana Batorego, który najpierw uczył Rudego, Alka i Zośkę, a następnie wciągnął ich do harcerstwa; zginął w Mińsku na przełomie 1939 i 1940 roku.
Basia — dziewczyna Alka, była o cztery lata młodsza od niego.
Pług — właściwie Adam Borys, major, zastępca dowódcy Oddziałów Dyspozycyjnych Kedywu, członek Rady Wychowawczej Szarych Szeregów.
Oliwia — właściwie Jan Wojciech Kiwerski. Dowódca oddziałów Dyspozycyjnych Kedywu, w stopniu majora.
Andrzej Makulski "Jędrek" - przyjaznił się z Alkiem. Chłopcy poznali się podczas pracy jako drwale. Znaleźli razem amunicje. Chłopak zginął podczas powstania warszawskiego.
Maciej Bittner — przyjaciel Zośki, który przez swoją odwagę przypominał Alka, o odwadze jego mówi moment, w którym został zatrzymany przez żandarmerię i powiedział im "ich have keine zeit" - czyli nie mam czasu.
Stanisław Broniewski (Orsza) - naczelnik Szarych Szeregów, dowódca akcji pod Arsenałem i autor wielu prac o Szarych Szeregach.
Urka — maturzystka Gimnazjum i Liceum Im. Królowej Jadwigi w Warszawie, przyboczna w 9 W2DH „Błękitnej”. W latach okupacji członkini sabotażowego zespołu Wawra przy hufcu Mokotów Otrzymała pseudonim honorowy „pani Kwaskowska”.
Hanna Zawadzka — starsza siostra Zośki, wspierała go bardzo po śmierci przyjaciół.
Zygmunt Kaczyński "Wesoły” - pracował jako akwizytor u "Wedla" znał język niemiecki i to on dostał się do gmachu gestapo, i to on podał datę oraz sposób, w jaki Rudy miał zostać przewieziony z Szucha na Pawiak.
Henryk Ostrowski "Heniek" - został aresztowany przez gestapo, podstępem wydobyto od niego kilka faktów. Do wiadomości gestapo trafił adres mieszkania Rudego oraz jego nazwisko.
Andrzej Zawadowski "Gruby" - zginął w trakcie akcji w Czarnockiej.
Jacek Tabęcki - pierwszy przyjaciel "Zośki".
Ryszard Wesoły "Rysiek" - szofer podczas akcji czarnociśnkiej, to przez jego błąd zdarzył się wypadek.
Jan Rogowicz "Anoda" - to on brał udział w akcji pod Arsenałem. Jako pierwszy zauważył rany Alka.
Jan Rossman - był harcmistrzem, który przykładał dużą uwagę do wykształcenia Buków.
