Moja piosnka II - analiza i interpretacja
Utwór Cypriana Kamila Norwida ukazuje tęsknotę za ojczyzną. Podmiot liryczny, którego możemy utożsamiać z autorem, idealizuje swój ojczysty kraj: „Do kraju tego, gdzie/kruszynę chleba/Podnoszą z ziemi przez uszanowanie/Dla darów nieba [...] Do kraju tego, gdzie winą jest dużą/Popsować gniazdo na gruszy bocianie/Bo wszystkim służą [...]Do kraju tego, gdzie pierwsze ukłony/Są jak odwieczne Chrystusa wyznanie/„Bądź pochwalony!” Podmiot liryczny wspomina również o swoich rodakach, którzy są prawi i uczciwi: „Do tych, co mają tak za tak, nie za nie/Bez światłocienia”. W utworze powtarza się „refren”: „Tęskno mi Panie”, wzmacniając śpiewny charakter utworu. Powtórzenie to jest jednocześnie bezpośrednim zwrotem, apostrofą do Boga i podkreśla stan emocjonalny podmiotu. Osoba mówiąca w wierszu zastanawia się, czy w ojczyźnie ktoś jeszcze o nim pamięta. Przeczuwa również, że już do niej nie wróci:„Tęskno mi ówdzie, gdzie któż o mnie stoi?/I tak być musi, choć się tak nie stanie/Przyjaźni mojej!”. Wiersz jest wyrazem tęsknoty, emigranta, który nie może wrócić do ojczystego kraju; tak jak Norwid, który żył i umarł na przymusowej emigracji.
