Termin ten, swój źródłosłów ma w języku greckim, a oznacza philia - miłość, sophia - mądrość. Jego znaczenie nie było tak jasne od samego początku powstania. Znaczenie jego odnoszono do umiłowania prawdy, sztuki prawidłowego myślenia, a także mówienia itd. Jako metodologicznie zebrana nauka pojawiła się w starożytnej Grecji, a dokładnie w koloniach jońskich. Jej pojawienie się było przeciwieństwem i opozycją wierzeń religijnych i mitologicznych. Termin ten powstał na przełomie VI i V wieku p.n.e. Natomiast co do twórcy tego terminu, brak jest jakichkolwiek pewnych dowodów. Słowo to można zobaczyć po raz pierwszy u Herodota. Najwcześniej używany jest termin sophia, ponieważ możemy z nim spotkać się już w pismach Hezjoda, jak również Homera. Termin ten wskazywał i ukazywał wiedzę bogów.

Jest nauką która stara się wyjść poza badanie empiryczne i fizyczne pojmowanie i wyjaśnianie rzeczywistości. Jest to nauka która stara się odpowiadać na egzystencjalne pytania człowieka. Na przełomie wszystkich czasów, nauka filozoficzna ulega ciągłym przemianom, nowym odkryciom. To świadczy o jej wiarygodności, rozwoju, żywotności i ważności. W dziejach filozofii był okres gdzie zajmowano się tylko zjawiskami przyrodniczymi, normami moralnymi, Bogiem i duszą. W okresach tych, kwestie te były dla człowieka najważniejsze i najbardziej interesujące. Nie zawsze filozofia była uznawana za naukę, niektórzy uważali ją za pewnego rodzaju poezję, a nie naukę, której zadaniem było zaspokajanie pewnego rodzaju potrzeb, ale poznania nie dawała. Nie zawsze filozofia była uznawana za naukę, niektórzy uważali ją że jest bliższa poezji niż nauce, że zaspokaja pewne potrzeby. Historyk filozofii nie może bliżej określić swego tematu, ale musi brać pod uwagę wszystkie doktryny filozoficzne. Historię filozofii charakteryzuje rozmaitość materiału.

Uczeni z Akademii Platońskiej już w IV w. p.n.e. podzielili filozofię na trzy działy:

  1. ogólna nauka o bycie (nazywana jest metafizyką i ontologią)
  2. ogólna nauka o poznaniu (nazywana jest epistemologią i gnozeologią)
  3. ogólna nauka o wartościach (nazywana jest aksjologią)

Podział ten przetrwał do naszych czasów, ale nieco się uwspółcześnił:

  1. fizyka - nauka o bycie
  2. logika - nauka o poznaniu
  3. etyka - nauka o wartościach

Każda z tych dziedzin składa się z jeszcze bardziej szczegółowych części:

  1. Metafizyka zajmuje się nauko o:
    1. przyrodzie, czyli kosmologią
    2. duszy, czyli psychologią
    3. Bogu, czyli teologią
  3. Epistemologia zajmuje się:
    1. teorią poznania
    2. krytyką poznania
  5. Aksjologia zajmuje się:
    1. etyką - bada wartości moralne
    2. estetyką - bada wartości estetyczne

To z filozofii pochodzą nauki tj. logika, psychologia, czy socjologia itd., które zostały oddzielone przez samych filozofów, jako nauki którymi należy zająć się indywidualnie.

Nowe znaczenie filozofii nadał Platon, który rozdzielił wiedzę na dwa rodzaje:

  1. wiedzę o zjawiskach
  2. wiedzę o bycie i tylko ją nazwał filozofią.

Nawet dla niego filozofia była nauką niesprecyzowaną, ale wiedzę istotniejszą, ogólniejszą, prawdziwszą, trwalszą od innych.

Tradycja nigdy nie została przerwana: filozofia średniowieczna korzystała ze starożytnej, filozofia nowożytna ze średniowiecznej.

Dzieje filozofii rozpadają się na trzy wielkie epoki:

1. filozofia starożytna zaczyna się w VI w. p.n.e., a kończy w VI w. n.e.

2. filozofia średniowieczna, trwa do XIV w.

3. filozofia nowożytna, początek przypada na XV w.

Każda z tych epok przeszła przez: okres rozwoju, okres krytyki i oświecenia, okres systemów i okres szkół.