Skład Rady Unii Europejskiej

W skład rady Unii Europejskiej wchodzą reprezentanci rządów ze wszystkich państw członkowskich wspólnoty. Przedstawiciele działają według wskazówek i zgodnie z upoważnieniem własnego rządu.

Skład rady zmienia się w zależności od rozpatrywanych w danej chwili spraw. Dla przykładu, kiedy poruszane są problemy transportu to zapraszani są ministrowie transportu z krajów członkowskich, jeżeli rzecz dotyczy finansów to ministrowie finansów, a jeżeli rolnictwa to na radzie zasiadają ministrowie rolnictwa.

Pomimo, że z prawnego punktu widzenia rada jest tylko jedna, to jednak w praktyce jest ich aż dwadzieścia pięć. Urzędują w nich ministrowie z całej UE będący przedstawicielami różnych resortów.

Średnio rada zbiera się około 80-90 razy w roku i najczęściej na wniosek przewodniczącego, któregoś z członków lub Komisji. Posiedzenia odbywają się w Brukseli, gdzie mieści się siedziba Rady UE.

W kwietniu, czerwcu i październiku zebrania Rady odbywają się w Luxemburgu.

Często zdarza się, że w jednym czasie odbywa się kilka posiedzeń (np. jednocześnie obradują ministrowie transportu i rolnictwa).

Raz w miesiącu, za wyjątkiem sierpnia gromadzi się Rada do Spraw Ogólnych. Mianem tym określa się posiedzenie ministrów spraw zagranicznych, którzy oprócz polityki zagranicznej omawiają inne tematy, jak chociażby nadzorowanie pracy Rady w składzie innych ministrów oraz przygotowanie posiedzeń Rady Europejskiej.

Zebrania rady odbywają się za zamkniętymi drzwiami i trwają z reguły 1-2 dni. Po każdym posiedzeniu rzecznicy z poszczególnych krajów spotykają się z przedstawicielami prasy w siedzibie Rady i relacjonują im przebieg obrad.

Komitet do Spraw Rolnictwa zajmuje się sprawami poza weterynaryjnymi a także ochroną roślin. W jego zakresie znajdowała się walka ze skutkami BSE, czyli choroby wściekłych krów. Tak więc jest znaczenie tego komitetu jest olbrzymie.

Raz na miesiąc obraduje również ECOFIN, czyli rada do spraw gospodarki i finansów, która podejmuje decyzje w zakresie polityki gospodarczej Wspólnoty, Unii Gospodarczej oraz Walutowej. Porusza on także tematy podatków, usług finansowych, przepływu pieniędzy jak również pomocy państwa.

Uzcestnikami zebrań ECOFINu są ministrowie finansów z państw będących członkami UE.

Raz w tygodniu na obrady zbiera się COREPER. Jest to Komitet Stałych Przedstawicieli, stanowiący organ pomocniczy Rady UE. Do jego zadań należy przygotowanie pracy dla Rady a także wypełnianie zadań przez ten organ zlecanych.

W rzeczywistości we Wspólnocie działają dwa Komitety: COREPER II i COREPER I.

COREPER II - składa się z ambasadorów krajów zrzeszonych w Unii. Zajmuje się ogólnymi sprawami, a także ma w gestii przygotowanie posiedzeń Rady Ogólnej, Rady Spraw Wewnętrznych i Sprawiedliwości, Rady do spraw Rozwoju oraz Rady Ekonomii i Finansów.

COREPER I - zajmuje się natomiast sprawami o charakterze administracyjnym oraz technicznym. Jego członkami są zastępcy stałych przedstawicieli.

COREPER stawia sobie za cel znalezienie jednego rozwiązania, które zadowoli wszystkie państwa uczestniczące w UE. Kwestie w których do takiego kompromisu doszło zamieszcza się w Agendzie A zwanej też "punktami A". Są one wówczas przyjmowane przez Radę bez zbędnej debaty. Do dyskusji przechodzą tylko te projekty co do których jedno z państw zmieni swoje dotychczasowe zdanie.

Tematy, w których porozumienie nie zostało osiągnięte zamieszczane są w Agendzie B, lub też "punktach B".

COREPER może udzielać pomocy Radzie UE aż do momentu uzyskania takiego stanowiska, które RUE będzie mogła zaakceptować.

Członkowie COREPERa prezentując poglądy Unii swoim krajom członkowskim i odwrotnie kraje poglądy Unii stanowią niejako pomost pomiędzy stanowiskiem narodowym i ponadnarodowym.

Dzięki temu COREPER odgrywa ważną rolę w podejmowaniu decyzji w Europejskiej Wspólnocie.