Rada Unii Europejskiej jest jedną z głównych instytucji Unii Europejskiej. Posiada kompetencje decyzyjne. W skład Rady wchodzi 25 członków. Każde z państw reprezentujejeden minister. Rada najczęściej złożona jest z ministrów spraw zagranicznych, ale obraduje także w składzie ministrów resortowych lub mieszanym. Rada Unii Europejskiej kontroluje politykę budżetową oraz gospodarczą Wspólnoty, ale jednocześnie dba o interesy państw członkowskich. Odpowiada również za kształt prawa wspólnotowego poprzez mechanizm współdecyzji. Sama również ma prawo wydawać akty prawne. Mogą one przybierać formę rozporządzenia, dyrektywy, decyzji, wspólnych działań, deklaracji i opinii. Rada zawiera w imieniu Unii Europejskiej umowy międzynarodowe. Członkowie Rady wskazują także główne kierunki polityki zagranicznej Unii Europejskiej. Rada ma również decydujący głos w kwestiach bezpieczeństwa. Co sześć miesięcy zmienia się w Radzie Europejskiej prezydencja. W czasie prezydencji jedno państwo przewodniczy pracom Rady. Polska prezydencja przypada na drugą połowę 2012 roku. Podział głosów w Radzie zależny jest od ogólnej liczby mieszkańców każdego kraju członkowskiego. Po ostatnim rozszerzeniu w 2004 roku przedstawia się on następująco:

ŁĄCZNIE 321

(http://www.consilium.europa.eu)

Decyzje w Radzie zapadają jednomyślnie, większością zwykłą lub kwalifikowaną. Ta ostatnia wykorzystywana jest w sprawach wielkiej wagi. W takim wypadku do przyjęcia wniosku potrzeba większości głosów "za", przy czym muszą one obejmować minimum 72,3 procent ogółu możliwych do oddania głosów. Dodatkowo każde państwo może zażądać sprawdzenia, czy liczba oddanych głosów "za" obejmuje 62 procent ludności całej Unii. Jeśli nie, to wniosek nie uzyskuje aprobaty. Siedzibą Rady Unii Europejskiej są Bruksela oraz Luksemburg. Przechodzą do charakterystyki Parlamentu Europejskiego trzeba zaznaczyć, że jest on jedną z najstarszych instytucji europejskich powołanych przez Traktat Paryski. Do 30 marca 1962 roku Parlament Europejski nazywany był Europejskim Zgromadzeniem Parlamentarnym. Najpierw parlamentarzyści wchodzący w skład Parlamentu Europejskiego rekrutowani byli przez parlamenty własnych krajów, przy czym każde z tych państw miało własne procedury wyborcze. Sytuacja taka trwała do 1979 roku. Obecnie deputowanych wybiera się w sposób bezpośredni. W 1992 roku podpisany został traktat w Maastricht, który ustanowił obywatelstwo europejskie. Gwarantuje ono każdemu obywatelowi kraju należącego do Unii Europejskiej prawo czynnego i biernego wyboru na terenie innego państwa członkowskiego. Mandat posła jest ważny przez pięć lat. Deputowani zrzeszają się we frakcjach odzwierciedlających ich poglądy polityczne. Obecnie w Parlamencie istnieje osiem takich frakcji oraz grupa posłów niezrzeszonych. Po ostatnich wyborach w 2004 roku w ławach zasiada 732 posłów. Rozkład mandatów w ramach przynależności państwowej przedstawia się następująco:

(http://europa.eu/abc/12lessons/index4_pl.htm)

Prace Parlamentu są prowadzone w ramach Komisji i nadzorowane przez Przewodniczącego oraz wspomagane przez Sekretariat. Decyzje Izby przyjmowane są bezwzględną większością głosów. Liczba posiadanych głosów zależy od ogólnej liczby mieszkańców każdego państwa członkowskiego, ale istnienie zasady minimalnej reprezentacji wyklucza sytuację, w której jakiś kraj nie posiadałby swojej reprezentacji w Parlamencie. Instytucja ma ograniczone uprawnienia legislacyjne, sprowadzające się do: konsultacji, zgody, współdecydowania, współpracy lub informacji. Większe pole manewru Parlament posiada w dziedzinie kontroli. Chodzi tu głównie o możliwość zadawania pytań i żądania udzielenia na nie odpowiedzi członkom Komisji Europejskiej i Rady Unii Europejskiej. Bardzo szerokie uprawnienia Parlament posiada zwłaszcza w stosunku do Komisji Europejskiej. Przyjmuje jej skład i na mocy wotum nieufności może go w każdej chwili odwołać. Parlament ma także wpływ na kształt budżetu unijnego, który zatwierdza do wykonania wraz z Radą Unii Europejskiej. Prawdopodobnie, jego rola będzie wzrastać w następnych latach, kosztem pozycji parlamentów narodowych państw członkowskich. Należy się liczyć z taką ewentualnością, gdyż Unia Europejska stale poszerza dziedziny swojej działalności.