Ekonomia jako swoistego rodzaju myśl, ma bardzo stare korzenie, sięgające aż starożytności. Nazwa pochodzi z języka greckiego i oznacza: oikos - dom i nomos - prawo, reguła. Użył jej jako pierwszy ateński pisarz, historyk, najemnik wojskowy Ksenofont, który zatytułował w ten sposób jedno ze swoich dzieł. Natomiast w tamtych czasach wyrażenie ekonomia oznaczało, wśród starożytnych, umiejętność zarządzania gospodarstwem domowym. Dopiero w XVI wieku uznano ten zwrot za nazwę, która określała naukę o gospodarowaniu. Sama istota ekonomii polega na ocenie sytuacji gospodarczej i ukazywanie w niej pozytywów, a także negatywów oraz przedstawienie w danych okolicznościach właściwych rozwiązań.
Kolejna epoka nie przyniosła jakiś spektakularnych rozwiązań, jeśli chodzi o procesy gospodarcze. Największy procent średniowiecznej produkcji, zajmowało rolnictwo, następnie rzemiosło, a na końcu usługi. Gospodarka w tamtym okresie była stricte agrarna i hodowlana. W związku z tym handel przybierał głównie formę umowy barterowej, polegającej na wymianie jednego towaru na drugi bez udziału pieniądza.
Dopiero epoka renesansu wprowadziła istotne zmiany, jeśli chodzi o idee ekonomiczne. Miał na to wpływ wzrost poziomu intelektualnego społeczeństwa i idący za tym rozwój w mentalności gospodarczej ówczesnych obywateli. Przemiany, które w tamtej epoce nastąpiły pociągnęły za sobą znaczny rozwój rolnictwa, a w szczególności rzemiosła i handlu. To dzięki odkryciom geograficznym oraz przechodzeniu z gospodarki rolnej na rynkową, przyczyniły się do rozwoju, nowej wiedzy ekonomicznej, która w pełni odpowiadałaby nowym uwarunkowaniom i potrzebom społeczno-ekonomicznym. Pierwszym istotnym problemem, który wymagał szybkiej interwencji, była sprawa handlu i pieniądza.
Niedługo po swoistego rodzaju przemianach, w gospodarce powstał charakterystyczny "ustrój" zwany merkantylnym. Teoria ta, wprowadzona przez ówczesnych ekonomistów, mówiła, że im więcej metali szlachetnych (złota, srebra) w państwie, tym rozwój gospodarczy szybciej i sprawniej będzie postępował.
Natomiast inna grupa ludzi opowiadała się za wprowadzeniem całkiem odmiennego porządku rzeczy. Jednym z nich był Francois Quesnay francuski ekonomista i twórca szkoły fizjokratycznej. Powstała ona we Francji w drugiej połowie XIII wieku i związana była z ideą porządku naturalnego. Największymi wartościami propagowanymi przez fizjokratów był powrót do gospodarki feudalnej. Za podstawowe dobro i jedyne źródło bogactwa uważano ziemię i rolnictwo.
Całkiem odmienne zdanie na temat gospodarki posiadał Adam Smith szkocki myśliciel i ekonomista, zwolennik liberalizmu gospodarczego. Na uniwersytecie w Glasgow wykładał filozofie moralną, która zawierała w sobie m.in. elementy ekonomii. Propagował on ideę własności prywatnej, wolnego rynku oraz "bogactwa narodów". Był rzecznikiem rodzącego się kapitalizmu oraz strażnikiem tolerancji społecznej. To on wprowadził nowy sposób patrzenia na problemy gospodarcze rozwijając poszczególne elementy ekonomiczne, a następnie składając je w spójną całość.
Obecnie ekonomia jest bardziej rozbudowana, państwa przestawiły się w pełni na gospodarkę rynkową, gdzie króluje handel i usługi, natomiast trzecia część gospodarki, czyli rolnictwo stanowi znikomy procent. Jakby powiedzieli nasi przodkowie, wszystko stanęło na głowie, rozwój gospodarczy nie zależny jest już od ilości posiadanych dóbr, tylko od racjonalnego ich wykorzystania. Jednak jak uczy nas życie, wszystko się zmienia i to, co kiedyś było złe niedługo może okazać się w pełni potrzebie i wartościowe.
