Jest to zabytek polskiego piśmiennictwa polskiego o charakterze religijnym i rycerskim. Spisana została ona na początku XV wieku, lecz jej dwie pierwsze strofy , które stanowią najstarszy jej trzon, pochodzą z I połowy XII wieku a ich autorstwo przypisuje się św. Wojciechowi, zgodnie z legendą z XV w. Z czasem do pieśni zaczęto dopisywać kolejne zwrotki, co sprawiło, że bardzo się rozrosła a jej popularność zadecydowała o uznaniu jej jako pierwszego hymnu narodowego. Wersyfikację zastosowaną w niej określa się jako zdaniowo- rymową. Jej treść stanowi sekwencja próśb- w pierwszej strofie, skierowanej do Matki Boskiej , aby stała się pośrednikiem u jej syna Chrystusa, druga z kolei do Chrystusa aby obdarzył egzystencję na ziemi dobrobytem i dał życie po śmierci. Warto zwrócić uwagę na symbolikę liczby 4. W utworze pojawiają się cztery święte osoby : Matka Boska, Chrystus, Bóg i Jan Chrzciciel. W średniowieczu była to liczba, do której nawiązywano często.
