Taniec śmierci był początkowo motywem ikonograficznym (tzn. przedstawieniem malarskim), potem przeniesiony został także do literatury, jako motyw literacki. Jego powstanie wiązało się z codziennym doświadczeniem śmierci, przede wszystkim tej nagłej - w wyniku epidemii i wojen, powszechnych w świecie średniowiecznym. Śmierć ukazywana była jako postać kobieca - szkielet lub rozpadające się ciało, wciągająca ludzi wszystkich stanów w korowód taneczny. W obrazie tym groza miesza się z komizmem, bogactwo i sława zderzone zostają z nieuchronnością rozpadu. Zgodnie ze średniowieczną maksymą "śmierć wszystko zrównuje", wszyscy ludzie, królowie i żebracy, okazują się równi wobec śmierci.
