NAJWAŻNIEJSZE CECHY LITERATURY ŚREDNIOWIECZNEJ:
alegoryczność
idealizacja świata
plastyczny sposób obrazowania
NAWIĄZANIA W LITERATURZE EPOK PÓŹNIEJSZYCH
"Bema pamięci żałobny rapsod"
Utwór Cypriana Norwida nie jest opisem pogrzebu Józefa Bema. Świadczą o tym między innymi nie pasujące do ceremonii rekwizyty, ani biorące w niej udział postaci (np. płaczki). To metaforyczne pożegnanie narodowego bohatera. Poetyckie przedstawienie pogrzebu został wystylizowany na opis konduktu żałobnego średniowiecznego rycerza. To porównanie świadczy o szacunku, jakim autor darzył Bema.
Opis jest bardzo dynamiczny, skonstruowany tak, by łatwo wyobrazić sobie i poczuć atmosferę tego wydarzenia. Poeta wymienia nazwy barw, pisze o zieleni wawrzynu, błękicie odbijającym się ostrzach toporów i czerni czeluści. Opisuje gesty i zachowania uczestników uroczystości oraz towarzyszące konduktowi dźwięki (zawodzenie płaczek, odgłos tłuczonych naczyń, muzykę kościelną, dźwięk trąb).
"Miniatura średniowieczna"
Utwór charakteryzuje się dziwnością językową. Decyduje o tym użycie przymiotników w stopniu najwyższym (a więc posługiwanie się pojęciami abstrakcyjnymi). Wykreowany został tu obraz idealny, który wyróżnia się delikatnością, pogodą (to echo średniowiecznej idealizacji świata).
