Jan Kochanowski urodził się w Sycynie w 1530 roku. Pochodził ze średnio zamożnej szlachty, studiował w Akademii Krakowskiej i Padwie. W 1559 roku związał się z dworem biskupa Filipa Padniewskiego i Jana Firleja. Dokładnie nie wiadomo, kiedy Kochanowski rozpoczął twórczość poetycką, najstarszym utworem jest łaciński epigramat dedykowany Stanisławowo Grzepskiemu z 1552 roku, a najwcześniej drukowany to epitafium łacińskie dedykowane Erazmowi Kretkowskiemu. Kochanowski był najwybitniejszym twórcą epoki renesansu, dbał o kształt swojego stylu, o artyzm języka. Jest autorem ponad 300 fraszek, których tematem było wszystko: miłość, dom, sława, życie dworskie. Są tu anegdoty i scenki obyczajowe, portrety znajomych. Cechuje jej różnorodna tematyka: satyryczna, humorystyczna, poważna, refleksyjna, społeczna. Kochanowski pisał też fraszki na temat sensu życia, zdrowia, piękna przyrody. Fraszki portretowały człowieka towarzyskiego, o wszechstronnych zainteresowaniach. Kochanowski chciał ukazać dwoistość natury ludzkiej poprzez zmienność nastrojów, sytuacji, bogactwo przeżyć. Autor "Fraszek" interesował się również ówczesną rzeczywistością, odwołał się do problemów dotyczących Polski. W 1578 roku wydano "Odprawę posłów greckich", dzieło alegoryczne, pod płaszczykiem realiów starożytnych kryje się sytuacja w ówczesnej Polsce. Kochanowski potępił egoizm, przekupstwo, prywatę. Chwali za to patriotyzm, przestrzega przed błędami politycznymi, jakie mogły doprowadzić do upadku ojczyzny. Poeta był przedstawicielem swojej epoki, uznawany jest za najwybitniejszego reprezentanta poezji humanistycznej.
Twórczość Kochanowskiego od razu spotkała się z uznaniem, a pierwszym, który dostrzegł jego talent był Mikołaj Rej. Uznany za twórcę wybitnego, nazywany "ojcem piśmiennictwa polskiego". Pozostawił po sobie ogromny dorobek: dramaty o charakterze średniowiecznych moralitetów, utwory parenetyczne, wiersze emblematyczne, poemat alegoryczny poszukiwaniu właściwej drogi życia ("Wizerunk własny żywota człowieka poczciwego"). W 1543 roku wydrukowana została "Krótka rozprawa między trzema osobami. Panem, Wójtem a Plebanem", w której Rej opisał problemy szesnastowiecznej Rzeczypospolitej. Utwór przedstawia konflikt, jaki miał miejsce w ówczesnej Polsce między szlachtą, duchowieństwem a chłopami. Zaatakowane zostaje duchowieństwo, Rej zarzuca mu zaniedbanie obowiązków religijnych, lenistwo, zamiłowanie do życia w przepychu, utrzymywanie chłopów w ciemnocie i zacofaniu. Pod adresem szlachty padają zarzuty chciwości, przekupstwa, przedkładania własnego interesu nad dobro ojczyzny. Rej staje po stronie chłopów, uciskanych przez szlachtę i kler.
W "Żywocie człowieka poczciwego" Rej kreśli wzór szlachcica- ziemianina. Tematem dzieła jest obraz życia szlachcica, który powinien cieszyć się życiem, miłować przyrodę, zabiegać o dostatnie życie, mieć właściwy stosunek do poddanych. Twórczość Reja cechuje humanistyczny optymizm cieszącego się życiem człowieka. W utworach odbija się obserwacja życia, poeta poruszał zagadnienia aktualne, społeczno- obyczajowe.
