Kolebką epoki o nazwie renesans są Włochy, w których pojawiły się doskonałe warunki kulturalne i społeczne do narodzin nowych prądów artystycznych. Jednakże sam termin, od którego pochodziła nazwa, wywodzi się z języka francuskiego. Renaissanse w dosłownym tłumaczeniu oznacza odrodzenie. Nazwy tej celowo użyli niemieccy erudyci w XIX wieku w odniesieniu do czasów panowania Franciszka I (1515- 1547) we Francji. W tym okresie zaobserwowali oni odkrycie kultury starożytnej i studiów nauk antycznych. W późniejszych badaniach zaczęto objętościowo zwiększać zakres znaczenia terminu renesans. Nazywano nim jeszcze uzdrowienie i zainteresowanie człowiekiem, jego umiejętnościami a także odbudowę wiedzy o starożytności. Inne czynniki, które w dalszej perspektywie odegrały ważną rolę w kształtowaniu nowej epoki to reformacja, ruch, który znacznie osłabił potęgę papieską, upadek Cesarstwa Rzymskiego, a z czynników politycznych najważniejszym jest pojawienie się, po upadku feudalizmu, państw: Polski, Hiszpanii, Francji, Szwajcarii.
