Jacek Banaszkiewicz urodził się w 1947 roku. Studiował w Uniwersytecie Warszawskim, jest absolwentem Instytutu Historii. W 1976 roku otrzymał tytuł doktora a w 1984 zrobił habilitację. Obecnie jest jednym z profesorów Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego, stale współpracuje również z Instytutem Historii Uniwersytetu Marii-Curie Skłodowskiej w Lublinie. Banaszkiewicz to człowiek niezwykle inteligentny, pasjonuje się tradycjami fabularno-mitologicznymi ludów słowiańskich i germańskich wczesnego średniowiecza. Zajmuje się przede wszystkim badaniami dotyczącymi tradycji i ideologii władzy w X wieku oraz początków państwa polskiego, które prowadzi w zakładzie historii średniowiecznej w Uniwersytecie w Warszawie.

W swojej książce skoncentrował się na dziejopisarstwie Wincentego Kadłubka - biskupa krakowskiego, największego intelektualisty i myśliciela żyjącego na przełomie wieków XII i XIII; jest autorem kroniki, ukazującej dzieje rozwijającego się państwa polskiego, która stała się jednym z najbardziej znaczących dzieł w literaturze staropolskiej, przedstawia w fantastyczny sposób historię władców i społeczności tworzącego się kraju.

Książka Banaszkiewicza nie jest poświęcona wyłącznie wydarzeniom z dziejów Polski. Autor niejednokrotnie nawiązuje również do kształtowania się innych narodów np. Czech. To bardzo wnikliwa analiza wypadków przedstawianych nie tylko w utworze Wincentego Kadłubka lecz także w kronice autorstwa Cosmasa, "Powieści minionych lat" Nestora i innych. Bibliografia zawiera liczne i bardzo zróżnicowane pozycje, do których udało się dotrzeć pisarzowi. Na uwagę zasługuje trud włożony w opracowanie owych dzieł i wydobycie z nich możliwie najwięcej informacji. Całość kompozycji Banaszkiewicza składa się z dziesięciu obszernych rozdziałów i zawiera czterysta pięćdziesiąt stron.

Głównym założeniem autora było uchwycenie i zbadanie schematów fabularno - mitologicznych w oparciu o które Wincenty Kadłubek stworzył swoją opowieść o najstarszych dziejach kraju. Banaszkiewiczowi chodziło również o to, aby ukazać czytelnikom symboliczne znaczenie postaci, zamieszkujących na ziemiach średniowiecznej Polski. Losy rodzimych bohaterów zestawiał z wydarzeniami z życia heroicznych postaci, przedstawianych w podaniach najbardziej znanych w innych krajach - zgromadził w ten sposób wielką liczbę wierzeń, baśni i legend, nie potwierdzonych na drodze badań historycznych a mimo to uchodzących w społeczeństwach różnych państw za prawdopodobne. Książka jest niezwykle bogata i różnorodna. Pierwsze rozdziały traktują o zasadach, na których opierały się działania średniowiecznych słowiańskich monarchów - na plan pierwszy wysuwają się postaci: Kroka, Kraka i Kija. Przedstawiają również czynniki mające wpływ na powstanie wspólnoty krakowskiej, kijowskiej i ruskiej. Następnie autor nawiązuje do cielesnego piękna i charakteru średniowiecznych kobiet słowiańskich, zastanawia się również jaką rolę odegrały w danym państwie. Swoje rozważania opiera przede wszystkim na przykładzie Wandy, która "Niemca nie chciała". Stawia ją w szeregu najbardziej znanych na świecie bohaterek - kobiet będących uosobieniem bogactwa ziemi i zamieszkującego ją ludu.

Bardzo dużo miejsca w swoim dziele Banaszkiewicz poświęca walecznemu Lestkowi II. Z wielkim pietyzmem przedstawia jego wygląd, noszone na co dzień stroje i wykonywane czynności. Ukazuje w szczegółowy sposób fantastyczne życie władcy i karierę królewską. Jego biografię zestawia z podobnymi postaciami z innych kultur. Opisywane zdarzenia porównuje m.in. z podaniami irańskimi, dotyczącymi losów bohaterów, dobrze znanych w tamtejszym społeczeństwie. W podobny sposób przedstawił dzielnych następców Lestka II - Leszków, będących poprzednikami okrutnego Popiela i Piasta. Dobrze prezentują się na tle młodych i groźnych wodzów z różnych kultur, autor porównuje ich m.in.: do Aleksandra Macedońskiego i Juliusza Cezara.

Bardzo zainteresowały mnie rozważania dotyczące etymologii nazw stworzonych przez dynastię Sasów na określenie Słowian. W książce pojawiają się takie określenia jak:

Weneci,

Wenedzi,

Winidzi,

Wendowie,

Wandalowie.

W rozdziale ósmym Banaszkiewicz opisał zasady wewnętrznego funkcjonowania w średniowiecznej Polsce. Punktem wyjścia są narodziny państwa polskiego oraz stopniowe rozrastanie się jego granic. Autor koncentruje się przede wszystkim na rozwoju zasad prawnych w kraju oraz ich ewolucji w czasie. Opisuje rządy poszczególnych mitycznych władców i zwraca uwagę na podziały dokonywane przez nich na terytorium kraju - efektem było powstanie prowincji, nad którymi pieczę sprawowali namiestnicy króla. Przedstawia losy Lestka III i jego potomków oraz zdarzenia związane z dwoma potężnymi grodami - Lubuszem i Lublinem.

Banaszkiewicz bardzo wnikliwie omówił kwestię przejmowania władzy w państwie przez kolejnych królów. Najpierw ukazał związane z aktem koronacji obrządki, dokonujące się w pałacu królewskim w stolicy. Opisy są bardzo drobiazgowe i precyzyjne, podkreślają symbolikę przedmiotów z wyposażenia króla - berła, korony, insygniów i pieczęci. Następnie przybliżył czytelnikom zasadę senioratu oraz zwrócił uwagę na rozliczne działania, mające na celu jej zniesienie. Wytłumaczył również znaczenie przekazywania władzy z "ojca na syna" i stwierdził, że było to najlepsze z możliwych rozwiązań, ponieważ wprowadzało na tron rodowitego mieszkańca kraju i nie dawało możliwości postaciom z zewnątrz.

Ostatni rozdział w książce porusza problematykę istotną dla wewnętrznej organizacji średniowiecznego państwa - związaną z granicami królestwa oraz funkcjonowaniem stolicy. Zawiera bardzo rozbudowany opis symbolicznego znaczenia pojęcia "stolicy" w czasach dawno minionych. Czytelnik dowie się m. in. tego, że dla ówczesnego społeczeństwa miejsce stałego pobytu króla, z którego rozporządzał swoimi poddanymi, było niemalże święte.

"Polski dzieje bajeczne mistrza Wincentego Kadłubka" autorstwa Jacka Banaszkiewicza przedstawia czytelnikom dzieje średniowiecznego państwa polskiego. Dzieło cechuje bardzo atrakcyjna forma. Wykorzystując fantastyczne opowieści o królach, księżniczkach i walecznych wojownikach autor przedstawił zasadnicze elementy organizacyjne w faktycznym kraju z dawnych czasów. Okazuje się, że książka zbudowana jest z zamiarem wyposażenia królestwa polskiego we wszystkie wartości niezbędne mu w państwowej egzystencji. Analizując wydarzenia i postaci przedstawiane w dziele Wincentego Kadłubka, autor odkrywa przed odbiorcą ich znaczenia symboliczne i zwraca uwagę na fakt, jak istotną rolę wiele z nich odgrywa w kulturze współczesnej. Moim zdaniem, praca Banaszkiewicza mogłaby okazać się szczególnie przydatna dla czytelników z Zachodu, którzy chcieliby poznać pradawne dzieje niektórych państw Europejskich.