Sielanka jest gatunkiem znanym już w starożytności i nazywana jest również idyllą lub bukoliką. Jest synkretycznym gatunkiem literackim, łączącym elementy epiki, liryki i dramatu, jednak przeważają w niej te drugie Podejmuje tematykę związaną z życiem pasterzy, rolników, rybaków, myśliwych. Przedstawia wieś jako krainę szczęśliwości i chwali uroki życia w niej.
Temat wiejskości podjął Mikołaj Rej w " Żywocie człowieka poczciwego", któremu to dziełu nadał ponadczasowy charakter. Zgodnie z jego humanistyczną koncepcją, życie człowieka powinno być zgodne z prawami natury. Opisują rok przyrodniczy, podzielony na cztery pory roku, pisarz ukazał kolejne etapy życia ludzkiego ,które pokrywają się z życiem przyrody. Człowiek jawi się w tym utworze jako gospodarz, podporządkowujący sobie przyrodę i czerpiący z niej wartości materialne i duchowe. Wieś jest miejscem trudów gospodarskich a także zbieraniem owoców tych trudom i dzięki niej artysta prezentuje najważniejsze wartości i hojność natury.
Inaczej wieś ukazana jest w "Pieśni świętojańskiej o Sobótce" Jana Kochanowskiego. Już sam gatunek rożni ją od poprzedniego utworu. Rej stworzył dzieło pisane prozą o charakterze parenetycznym, zaś pieśń Kochanowskiego jest lirykiem, bazującym na doświadczeniach poezji pastoralno-sielankowej. Traktuje on o śpiewie. Dwanaście panien opowiada o odpoczynku po pracy, głosi pochwalę tańca, nawiązuje do ludowych pieśni miłosnych. Ostatnia z panien głosi apoteozę życia wiejskiego:
Wsi spokojna, wsi wesoła!
Który głos twej chwale zdoła,
Kto twe wczasy, kto pożytki ,
Może wspomnieć za raz wszytki".
Cykl świętojański realizuje mit arkadyjski ( Arkadia- krainy wiecznej szczęśliwości) i staje się pochwałą kultury ludowej, która jest skarbcem nakazów moralnych i która mam moc pocieszania i radowania człowieka.
Sielanka rozwijała się także w końcowym etapie odrodzenia. Gatunek ten wykorzystywał w swojej twórczości Szymon Szymonowic, który wydał zbiór idylli, gdzie znalazła się sielanka "Żeńcy". Z punktu widzenia gatunku, jej treść jest nietypowa, ukazuje bowiem pracę pańszczyźnianą ,budując obraz tragedii chłopskiej. Zatem nie treść a sposób w jaki zostaje oddana rola pieśni ludowej , czyni z niej sielankę. Bohaterką utworu jest Pietrucha, która nuci melodię-pieśń, bazującą na motywach folklorystycznych. To dzięki tej pieśni, która ukazuje pierwotną dobroć człowieka ,udaje jej się złagodzić okrutnego ekonoma .
