Peter Paul Rubens (1577-1640) - był malarzem flamandzkim. Należy do czołówki najwybitniejszych barokowych artystów. W jego pracach odnajdujemy wszystkie cechy, które są charakterystyczne dla epoki baroku. Te cechy to przede wszystkim żywiołowość, wybujałość, dynamika. Jego prace są także zmysłowe a z drugiej strony mają w sobie jakiś niepokój.

Był artystą niezwykle indywidualnym i utalentowanym, dlatego też całe malarstwo flamandzkie przez kilkadziesiąt lat narzucony miało właśnie styl Rubensa.

Zdobył dokładne wykształcenie w Antwerpii. Jego nauczycielami byli A. Van Noorta , T. Verhaechta i O. Van Veen.

Po otrzymaniu tytułu mistrzowskiego w roku 1598 wyrusza a podróż do Włoch. Poznaje tam główne ośrodki artystyczne. Te miasta to Mantua, Wenecja, Florencja, Rzym, Genua. Na dłużej osiada w Mantui gdzie w roku 1600 rozpoczyna służbę na dworze książąt Gonzagów.

W roku 1608 wraca jednak do rodzinnej Antwerpii by objąć tam funkcję nadwornego malarza. Od tego roku zaczyna malować dla arcyksięcia Alberta i infantki Izabeli.

Stopniowo zaczyna być znany w szerszych kręgach. Zaczyna odnosić sławę międzynarodową. Przyczyniają się do tego podróże dyplomatyczne po dworach europejskich. Odwiedza Holandię, Anglię (otrzymuje tutaj tytuł szlachecki) i Hiszpanię. Tworzy dla Marii Medycejskiej, Ludwika XIII i Karol I.

Pracował jednocześnie dla wielu kościołów. Tworzył wielkie płótna dla Kościoła w Antwerpii, Alost, Malines i Madrycie.

W malarstwie religijnym poruszał tematy pasji Chrystusa, a także motywy cierpienia, chwały cudów i ekstazy.

Synonimem malarstwa barokowego stały się także jego akty. Ukazywał piękne zdrowe i silne ciało człowieka, tworzył słynne rubensowskie kształty czyli odznaczające się obfitością. Tworzył także dzieła o tematyce mitologicznej. Malował różne portrety kobiet i mężczyzn. Ponad to sceny polowań i pełne nasyconych kolorów i tajemniczości krajobrazy.

Inne rzeczy jakie tworzył to liczne wzory do rytowania, szkice dla architektów i dekoracje miejskie.

W dziedzinie doboru i stosowania środków malarskich, Rubens sięgnął do śmiałych kontrastów. Obok kolorów ciepłych i zimnych stosował także paletę umiarkowaną, gdzie przeważała biel, żółć kadmowa, cynobr i lakowa czerwień.

Dodatkowy efekt obok przejrzystych farb dawała zabawa i tonowanie światła, skupiał ją na zgrubieniach warstwy malarskiej.

Zarówno gra światłem i zabawa kolorami była posunięciem bardzo nowatorskim, dlatego stawiało to Rubensa w czołówce najwybitniejszych kolorystów, nie tylko swojej epoki.

Miał wielki wpływ na malarstwo wieku XVII zwłaszcza w Anglii i Francji, później także na romantyków.

Jego uczniami i współpracownikami byli:

  • J. Jordaens,
  • A. van Dyck,
  • F. Snyders,
  • J. Breughel.

Największe dzieła Rubensa to tryptyki :

  • "Tryptyk Podniesienia Krzyża" (1610-1611)
  • "Zdjęcie z Krzyża" (1611-1614)

Obrazy religijne tu najbardziej znane są :

  • "Sąd Ostateczny" (ok. 1615-1616)
  • "Pokłon Trzech Króli" (1624)

Obrazy o tematyce mitologicznej:

  • "Bitwa Amazonek" (ok.1615)
  • "Pijany Sylen" (1618)
  • "Porwanie córek Leukipa" (1620)
  • "Święto Wenus" (ok.1630- 1631)

Inne jego prace to:

  • " Cykl 21 scen z Historii Marii Medycejskiej" (1622-1625)
  • "Helena Fourment w futrze" (1630-1631)
  • " Pejzaż z tęczą" (ok.1636)
  • "Portret królewicza Władysława Wazy" (1624)