Biblia to Pismo Święte, Starego i Nowego Testamentu. To zbiór ksiąg religijnych, dla wyznawców judaizmu i chrześcijaństwa. Stary Testament zawiera, opis zdarzeń, które nastąpiły przed narodzeniem Chrystusa. W Nowym Testamencie, dowiadujemy się o życiu Świętej Rodziny, narodzinach Chrystusa i jego naukach. Przedstawiono w nim także, męczeńską śmierć Jezusa, i Apokalipsę, czyli wizję końca świata.

Biblia zajmuje niezwykłe miejsce w dorobku kulturowym ludzkości. Wartości moralne w niej zawarte, są obowiązujące, jako normy społeczne. Stała się także natchnieniem dla wielu twórców, przyczyniła się także do powstania języków narodowych. Dla każdego człowieka jest skarbnicą wiedzy i postaw i wzorców osobowych.

W przypowieściach, odnajdziemy wartości ważne dla każdego człowieka. W Starym Testamencie, znajdziemy "Przypowieść o Hiobie". Opisuje ona człowieka, który był niezwykle religijne, w swoim życiu postępował według zasad zawartych w Dekalogu.

Był człowiekiem niezwykle zamożnym, posiadającym szczęśliwa rodzinę i cieszący się powszechnym autorytetem. Bóg wystawia go na próbę wiary. Najpierw umiera jego dziesięcioro dzieci, później traci cały dobytek, a na końcu zesłał na niego trąd. Choroba, była bardzo dotkliwa, a na dodatek, chorych na nią uważano, za ludzi, którzy popełnili bardzo ciężki grzech i w ten sposób zostali ukarani za swoje czyny. Hiob nadal modlił się do Boga, nie stracił wiary, chociaż nie wiedział, dlaczego Bóg zabiera mu wszystko, co kocha. Przyjaciele i żona, doradzali mu, aby przestał się modlić, ponieważ jego wołania nie pomagają mu. Hiob, modli się nadal, prosząc o możliwość obrony, ponieważ uważa, że ma czyste sumienie. W końcu zrozpaczony człowiek, rozumie, że jest to próba, na którą Bóg go wystawił. Pokora Hioba, została wynagrodzona, Stwórca zwrócił mu dzieci, cały majątek i uzdrowił jego ciało. Przypowieść ta, uświadamia nam, że Bóg daje, nie tylko dobre rzeczy w naszym życiu, ale może także wszystko nam zabrać. Bez względu na to, jakie prowadzimy życie, powinniśmy ufać Bogu w każdej chwili, dobrej i złej.

W Księdze Koheleta, Kaznodziei, poznajemy rozmyślania nad sensem ludzkiego życia.

Kohelet, naucza, jakie życie doprowadzi nas do pełni szczęścia. Majątek, sława, mądrość, to rzeczy złudne "wszystko jest marnością". Życie jest krótkie i niespokojne, dlatego należy cieszyć się z każdego dnia. Praca powinna sprawiać przyjemność. Bo tyko praca, która przynosi zadowolenia warta jest wysiłku. Wszelkie doczesne dobra, są wartościami przemijającymi, które nie są do niczego potrzebne po śmierci. Martwimy się o sławę majątek, a po śmierci każdy człowiek, zostawia je komuś innemu, chociaż przez całe życie były jego własnym celem. "Człowiek pracuje umiejętnie i sprawiedliwie, a innemu, który nie robił nic, wszystko na dział zostawi". Kohelet podsumowując swoje rozmyślania, przedstawia nam życie, jako proces ciągły, czas rodzenia się i umierania, płaczu i śmiechu, chwil szczęścia i smutku. Życie podlega jednemu prawu, które jest niezmienne - prawu przemijania. Całą swoja ufność, człowiek powinien pokładać tylko w Bogu. "Boga się bój i przykazań Jego przestrzegaj".

W Nowym Testamencie, odnajdujemy przypowieści, za pomocą, których przekazywał swe nauki Jezus Chrystus. Znajdujemy w nich porównania, rozwinięta symbolikę, oraz alegorie, który mogą być, dla współczesnego człowieka, wartościami aktualnymi.

Przypowieść "Przypowieść miłosiernym Samarytaninie", przedstawia naukę dotycząca miłości bliźniego, która powinna być bezinteresowna. Na drodze z Jerozolimy do Jerycha, znajduje się pustynna droga, która idą ludzie do świątyni jerozolimskiej. Na niej leżał ranny człowiek. Wielu Izraelitów wędrowało tą drogą i nikt nie udzielił pomocy leżącemu człowiekowi. Mijali go obojętnie, ponieważ nie należał do ich społeczności. Zaopiekował się nim Samarytanin, który nie zwracał uwagi na jego pochodzenie, ani wyznawaną religię. Widział w tej postaci tylko człowieka, który potrzebował pomocy. Wartość przekazana w tej przypowieści, jest aktualna również dzisiaj. Często ludzie, dzielą innych na kolor skóry, wyznanie, stan majątkowy. Zamiast człowieka, widzą świat, którym jest otoczony. Zapominają, że wszyscy jesteśmy tacy sami.

W "Przypowieści o synu marnotrawnym", odnajdziemy naukę, że każdemu człowiekowi należy się druga szansa. Nie należy nikogo odrzucać, zbyt pochopnie. Ojciec miał dwóch synów. Był człowiekiem zamożnym. Jeden z nich pracował ciężko w jego winnicy. Drugi poprosił ojca, aby dał mu należną część majątku i ruszył w świat. Kiedy na zabawę i przyjemności wydał wszystkie pieniądze, zrozumiał jaki wielki błąd popełnił. Postanowił wrócić do majątku ojca, i pracować u niego jako sługa. Kiedy ojciec zobaczył swego powracającego syna, wybiegł mu na spotkanie i bardzo się ucieszył. Kazał, ubrać go w piękne szaty i wyprawić, na jego cześć ucztę. Starszy syn, popadł w gniew i wypominał ojcu jego zachowanie. Oskarżał go, o to, że dla niego nie wyprawił nigdy uczty, chociaż przez cały czas pracuje w majątku niczym sługa. Ojciec ze smutkiem powiedział mu, że jego pycha i złość, bardziej oddalają go od niego, niż wyjazd syna. Powrócił pełen skruchy, i dlatego jest mu bliższy. Przypowieść ta, pokazuje nam człowieka, który tylko pozornie był pełen dobroci, a w rzeczywistości przepełnia go złość. Takie postępowanie prowadzi do konfliktu i niezadowolenia z życia. Ukazuje również, drugiego człowieka, który dostał szansę, aby stać się lepszym. Potrafił, dostrzec swoje błędy i naprawić je.

Biblia, przedstawia nam wartość, która powinna być najważniejsza w życiu człowieka. Jest ona aktualna również dzisiaj. W Starym Testamencie, poznajemy "Pieśń nad Pieśniami". Jest to poemat liryczny o miłosnej tematyce. Opisuje miłość, jako najważniejszą wartość w życiu.

W Liście św. Pawła czytamy: "Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą...". Pismo święte, w wielu fragmentach ukazuje uczucie, jako największe dobro. W Nowym testamencie, poznajemy Jezusa Chrystusa, który tak kochał ludzi, że umarł dla nich na krzyżu, aby mogli osiągnąć Zbawienie. Dał nam nowe przykazanie, "abyście się wzajemnie miłowali". Wszystkie jego nauki, sprowadzają się do miłości, jako tego, co w życiu najważniejsze. Miłość jest wartością, która jest ważna, także wśród ludzi współczesnych. Jest dla nas również ważnym elementem życia. Chrystus, całym swoim życiem, pokazał, jak można i należy kochać drugiego człowieka.

Człowiek w XXI wieku, jest zabiegany. Nie ma czasu pomyśleć o sobie, najbliższych. Trudno mu jest wdrażać w życie nauki zawarte w Biblii. Jednak są to księgi, które inspirowały i inspirują nadal wiele osób. Ludzie, którzy kroczyli przez życie wyznając zasady zawarte w Biblii, to Papież Jan Paweł II, Matka Teresa z Kalkuty. Każdy człowiek, który potrafi pomóc drugiemu swoja obecnością, pomocą, zainteresowaniem. Jan Paweł II, powiedział, że "Jedno w życiu warto czynić, miłować". Swoim posłannictwem, pielgrzymkami, otwartością do ludzi, pokazał, że sztuczne są granice, odrębność narodowa. Potrafił nie rozdzielać religii, szanował każdą. To człowiek, który potrafił nauki zawarte w Biblii, wprowadzić w czyn.

Matka Teresa z Kalkuty, była apostołką boskiego miłosierdzia. Poświęciła całe swoje życie, na pomoc biednym i chorym. Kochała dzieci, którym starała się pomóc, dając opiekę i swoją miłość. W całym życiu, najważniejszy był dla niej drugi człowiek. Matka Teresa, powiedziała kiedyś: "Pewnego dnia podniosłam człowieka, który żył w rynsztoku. Widziałam, że jego koniec był bliski. Gdy go wzięłam w ramiona powiedział z uśmiechem: "Całe życie żyłem na ulicy jak zwierzę, ale umrę jak anioł, kochany i zadbany. Pobłogosławiłam go zapewniając, że teraz odejdzie kontemplować Boże Oblicze przez całą wieczność". Powinniśmy zastanowić się, czy sami też potrafimy tak kochać ludzi?

Biblia, jest inspirację, która istnieje w każdej epoce, i w różnych dziedzinach sztuki. Inspiracja w sztuce jest fresk w refektarzu klasztoru Santa Maria delle Grazie "Ostatnia wieczerza" Leonarda da Vinci. Fresk z Kaplicy Sykstyńskiej " Sąd ostateczny" Michała Anioła. Sceny z Ewangelii, umieszczone w ołtarzu Wita Stwosza w Kościele Mariackim w Krakowie.

Inspiracje w muzyce, to pasje według św. Mateusza i św. Jana, Magnificat i kantaty Jana Sebastiana Bacha. "Mesjasz", oratorium napisane przez Georga Friedricha Haendla.

Inspiracje w literaturze są również bardzo częste. Zbigniew Herbert i utwory "U wrót doliny", "Siódmy anioł", "Modlitwa Pana Cogito". Utwór Czesława Miłosza "Piosenka o końcu świata".

Wszystkie te przykłady pokazują, że wartości zawarte w Biblii są ważne dla człowieka współczesnego. Ciągle do nich powracamy, są stale aktualne.

W naszym codziennym życiu, używamy zwrotów, które są pochodzenia biblijnego.

"Arka Noego", to statek, który został zbudowany przez Noego, przed potopem. Pozwolił na przetrwanie potopu, ludziom i zwierzętom, które schowały się wewnątrz Arki. Symbolizuje miejsce bezpieczne, które przetrwa wszelkie nieszczęścia.

"Judaszowe srebrniki", to opłata, jaka Judasz otrzymał za wydanie Jezusa. Symbolizuje zapłatę za zdradę.

"Sodoma i Gomora", to dwa miasta, które zostały zniszczone przez Boga, bowiem nie przestrzegały jego praw. Sformułowanie to, oznacza nieporządek, chaos, miejsce, w którym dzieją się niemoralne czyny.

Biblia jest dla człowieka współczesnego, nadal aktualnym wzorcem zachowań i wartości.

Dzięki jej popularności, możemy przytaczając ją, powiedzieć, co jest dla nas ważne. Jest zbiorem reguł, które nie przemijają. Ludzie, którzy znają jej treść, czują, że potrafią znaleźć z innymi ludźmi płaszczyznę porozumienia.