Archetypy, to wzorce zachowań, które wywodzą się ze świata antycznego. Niektóre z nich powstały w mitach. Są one nadal aktualne i człowieka współczesny, nadal może się z nimi utożsamiać.

Dla młodych ludzi, wzorcem bliskim, który warto naśladować, jest archetyp wywodzący się z mitu "Prometeusz". Opowiada on historię tytana, który stworzył człowieka z gliny pomieszanej ze łzami. Jednak człowiek był istotą słabą, nie umiał sobie poradzić z życiem na ziemi. Padał ofiara dzikich zwierząt, w nocy nic nie widział i bał się ciemności.

Prometeusz postanowił przekazać ludziom ogień. Wykradł go z krainy i bogów i ofiarował ludziom bez zgody Zeusa. Człowiek, zaczął polować na zwierzęta, nie bał się ich. W nocy ogień chronił go przed drapieżnikami polującymi w nocy. Płomień ogrzewał jego schronienie.

Ludzie zaczęli zajmować się rzemiosłem i sztuką.

Zeusowi nie podobała się wzrastająca samodzielność ludzi. Czuł również gniew do Prometeusza, który samodzielnie podjął decyzje o darowaniu człowiekowi ognia.

Postanowił go ukarać. Przykuł go, do skały, gdzie orzeł codziennie wyszarpywał mu wątrobę, która nieustannie odrastała. Tytan, cierpiał straszliwe męki, za swoją ofiarność wobec ludzi.

Dla młodego człowieka współczesnego świata, jest to przykład związany z prometeizmem. Oznacza on poświęcenie dla ludzkości, które jest bezinteresowne. Łączy się także z ofiarowaniem swojego życia, na rzecz działalności dla drugiego człowieka. Przykładem ze współczesnego świata może być działający w Polsce Marek Kotański, który przez całe swoje życie pomagał osobom uzależnionym od narkotyków, zarażonych AIDS, bezdomnym. Dla nich zakładał ośrodki pomocy i wsparcia. Cenił sobie każdego człowieka. Jego działanie było bezinteresowne, pełne szlachetności.

Osobą, która dla wielu młodych ludzi jest wzorcem do naśladowania jest niepodważalnie Jan Paweł II. To człowiek, który potrafił uczyć miłości i miłosierdzia wobec każdego napotkanego człowieka. Miał bardzo dobry kontakt z młodzieżą. Młodzi ludzie sami nazwali siebie "Pokoleniem JP II". Pragną iść w kierunku, w jakim pokazał im papież. Nie widzą granic międzyludzkich. Pracują jako wolontariusze, pomagają innym potrzebującym, chorym, starszym ludziom.

Osoba, która przewodziła młodzieży, to Matka Teresa z Kalkuty. Ona również pomagała ludziom chorym, bezdomnym porzuconym dzieciom. Również była współczesnym Prometeuszem. Dla młodzieży również była wzorem do naśladowania.

Mit "Dedal i Ikar", przedstawia wzorzec, który będzie interesujący dla młodego pokolenia, jednak nie wiem, czy powinien być naśladowany. Dedal, świetny konstruktor i wynalazca, został wynajęty przez króla Krety Minosa, aby zbudował pałac labirynt, dla potwora pół-człowieka, pół-boga Minotaura.

Dedal przybył na wyspę ze swoim synem Ikarem. Architekt wybudował pałac, i postanowił powrócić w rodzinne strony. Król Minos, bojąc się, aby konstruktor nie zdradził królewskich tajemnic, nie pozwolił na jego wyjazd. Dedal wiedział, że wyspa i morze jest pilnie strzeżone. Postanowił, więc zaprojektować skrzydła, które przytwierdzone do ramion pozwolą polecieć do Grecji. Kiedy były gotowe, Dedal przestrzegał Ikara, aby nie leciał za wysoko, aby wosk łączący skrzydła nie roztopił się, a także za nisko, blisko morza, aby pióra nie posklejały się od wilgoci. Ikar lecąc w przestworzach zapomniał o uwagach ojca. Upojony chwilą uniesienia wzbił się wysoko. Wosk roztopił się i młodzieniec runął w dół.

Ikar jest typem buntownika, wzorcem zachowań człowieka, który lubi przekraczać wszelkie granice, nawet za cenę życia. Wielu młodych ludzi, często napotyka sytuacje, które są dla nich ciekawe, ale ryzykowne. Warto, aby pamiętając o Ikarze zastanowili się nad podjęciem niebezpiecznego wyzwania. Jego nieprzemyślane skutki mogą się skończyć tragicznie.

Ważnym współczesnym tematem, jest dla młodzieży miłość rodziców do dzieci. Mit "Demeter i Kora", pokazuje wielkie uczucie matki do dziecka. Kiedy zniknęła Kora, bogini urodzaju Demeter cały czas jej poszukiwała. Kiedy wszystkie wysiłki okazały się bezowocne, ukarała całą ziemie zsyłając na nią klęskę nieurodzaju. Wszystko zaczęło zamierać. Ludzie głodowali. Żadne rośliny nie wydawały plonów. Wtedy do Hades, który porwał Korę do świata zmarłych na polecenie Zeusa, musiał oddać dziewczynę matce. Jednak Kora spróbowała już owocu granatu, który był pokarmem zmarłych i został na stałe połączona ze światem ciemności. Dlatego przez dziewięć miesięcy żyła z matką na ziemi, a pozostałe była królową świata zmarłych i żoną Hadesa - Persefoną. Mit ten może być symbole miłości rodziców do dzieci.

Przykładem wielkiej przyjaźni wartej naśladowania jest przyjaźń Achillesa i Patroklosa. Achilles to heros, znany ze swej waleczności i bohaterstwa. Jest nieśmiertelny, bowiem kiedy był mały matka kąpała go w wodach Styksu, trzymając za piętę. Dzięki temu uodpornił się na ciosy. Jego jedynym słabym punktem była pięta.

Patroklos jest jego przyjacielem. Zostaje zabity w trakcie wojny trojańskiej, kiedy to w zbroi Achillesa, atakuje Trojan, wspinając się na mury twierdzy. Heros, kiedy dowiedział się, że przyjaciel nie żyje postanowił przywrócić jego dobre imię i walczy z Hektorem.

Przyjaźń Achillesa i Patroklosa poznajemy z opisu w "Iliadzie" Homera.

Dla młodych ludzi przyjaźń powinna być ważną wartością w życiu, bowiem żaden człowiek nie powinien żyć sam. W latach młodzieńczych zawiązują się przyjaźnie, które potrafią przetrwać lata.