Konferencja Wersalska, A Sprawa Polska.

Nieustannie toczyły się boje o ziemie Warmii i Mazur, Gdańsk oraz Górny Śląsk. W celu zapewnienia Polsce dostępu do Bałtyku przyznano jej całe Pomorze Gdańskie. Na terytorium Niemiec utworzył się tzw. korytarz. Śląsk Cieszyński został podzielony. Nie brano pod uwagę narodowości mieszkańców. Część Polaków znalazła się w Czechosłowacji. O podział Górnego Śląska przeprowadzono plebiscyt. W Niemczech znajdowała się teraz mniejszość Polska, a w Polsce mniejszość Niemiecka.

Rosyjskie czynniki wybuchu I wojny światowej.

W Rosji wzrasta napięcie polityczne. Lud jest już zmęczony wojnami prowadzonymi przez cara oraz kompletnie niezadowolony polityką jaką car się kieruje. Brak sukcesów wojennych i propaganda komunistyczna to kolejne czynniki podgrzewające atmosferę.

Kolejnym efektem niezadowolenia społeczeństwa staje się rewolucja lutowa, która zostaje stłumiona. Lenin wygłasza swoje tezy przemian państwa. Kładzie nacisk przede wszystkim na: obalenie kapitalizmu, zaprzestanie dotychczasowych działań wojennych, nawołuje do rewolucji zbrojnej.

W końcu wybucha rewolucja październikowa w 1917 roku.

Ważniejsze liczby II wojny światowej.

W roku 1939 państwo polskie zamieszkiwało 35 milionów ludzi, z których większość pracowała w rolnictwie. Najdłuższymi, niemalże nieuzbrojonymi granicami były 2000 km wzdłuż Niemiec na zachodzie i 1500 km wzdłuż Związku Radzieckiego na wschodzie. Gospodarka nie została odbudowana jeszcze od poprzednich wojen, z wyraźnym brakiem rozwiniętego przemysłu ciężkiego, stąd polska armia była źle wyposażona. Wiszące nad krajem niebezpieczeństwo zmusiło do przygotowań w razie niemieckiej ofensywy. 1 września 1939 roku, kiedy oddziały niemieckie wkroczyły do Polski, powszechna mobilizacja nie została jeszcze ukończona. Rozpoczęła się wojna.

Centralny Okręg Przemysłowy.

Centralny Okręg Przemysłowy miał zostać usytuowany w tak zwanym trójkącie bezpieczeństwa, na obszarze pomiędzy linią Wisły i Sanu. Zgodnie z planami władz, powstanie COP miało stanowić dynamiczny krok w kierunku rozwoju przemysłu. Ponadto miało pozytywnie wpłynąć na społeczną ocenę sytuacji gospodarczej. COP zlokalizowany w obszarze granic województw kieleckiego, lubelskiego, krakowskiego, lwowskiego obejmował blisko 15,4% powierzchni państwa oraz zamieszkiwany był przez około 18% ludności Polski.

Władze państwowe poszukiwały nakładów finansowych w dochodach budżetowych, pożyczce zbrojeniowej uzyskanej od Francji w 1936 roku. Sposobem pozyskiwania środków na realizację planu rozwoju okazała się także inflacja, stosowana w czasach kryzysu również przez inne państwa. Jednak w oczach obywateli program budowy COP nie był rozwiązaniem nadrzędnego problemu społecznego - bezrobocia. Przekonanie to było konsekwencją prowadzenia działań inwestycyjnych jedynie (wyłączając Gdynię) na terenie COP.

Józef Lompa.

Na Górnym Śląsku pionierem odrodzenia narodowego w pierwszej połowie XIXw. był Józef Lompa - nauczyciel, autor licznych książek przeznaczonych dla ludu, poradników gospodarczych oraz powieści. Walczył on o utrzymanie języka polskiego w szkołach - nauczał o kulturze polskiej, pisał przeznaczone dla młodzieży podręczniki po polsku.

Jego dzieło kontynuował Karol Miarka, działacz katolicki i narodowy, wydawca chorzowskiego "Katolika" - jednego z najważniejszych pism walczących o polskość ludu śląskiego. Z germanizacją Śląska walczyli również polscy duchowni. Należał do nich m.in. Norbert Bończyk, autor historycznych poematów o Górze Śląskiej.

Wojny domowe Cesarstwa Rzymskiego.

Problem wewnętrzny Cesarstwa Rzymskiego stanowiły również wojny domowe. Chęć zostania cesarzem objawiał każdy z dowódców legionu, zatem walki o tron nie należały do rzadkości. W przeciągu zaledwie trzech lat pomiędzy 235 a 238 r. o władzę ubiegało się aż 7 pretendentów, a w latach późniejszych liczba ta jeszcze wzrosła! Sytuacji takiej sprzyjały nastroje panujące w armii, które to raz wynosiły, raz obalały cesarzy. Pośród 41 władców, zaledwie 6 zmarło śmiercią naturalną, aż 28 z nich zginęło podczas walk o tron! Przy tak częstych zmianach rządu, trudno osiągnąć w państwie stabilizację. Spowodowane wojnami domowymi zniszczenia i straty w obrębie granic samego Imperium nie tylko sprzyjały pogarszaniu się sytuacji ekonomicznej państwa, ale również ułatwiały inwazję barbarzyńcom.

Dekret o ziemi.

Jednym "Dekretem o ziemi" Lenin zniósł własność obszarników natychmiast i bez odszkodowań. Ziemie klasztorne i cerkiewne, wraz z inwentarzem, przekazano w gestię gminnych komitetów i Rad Delegatów Chłopskich. Do dekretu dołączony był tzw. nakaz, powstały na podstawie 242 postulatów chłopskich. Nakaz był adresowany do komitetów chłopskich i ogłaszał ziemię własnością całego społeczeństwa, ustanawiał także zasadę równego jej użytkowania. Zasada ta przejawiała się w prawie każdego obywatela do ziemi oraz zakaz najemnictwa w rolnictwie. Dekret ten spotkał się z krytyką z uwagi na to, że pewne jego punkty były zbieżne z programem Eserowców, jednak Lenin zbił krytykę argumentując, że nie ma znaczenia zgodnie z czyimi postulatami realizuje się reformę, ważna jest sama jej istota, tj. zniesienie obszarnictwa i możliwość stanowienia chłopów o własnym losie. W rzeczywistości reforma rolna realizowana była w duchu Eserowskim, gdyż była to cena, jaką zapłacił Lenin za poparcie tego ugrupowania.

Dopasowywanie ideologii dla wypraw krzyżowych.

U podstaw krucjat prowadzonych przeciwko muzułmanom w Hiszpanii i na Sycylii leżały idee św. Augustyna z Hippony, mówiące o przyzwoleniu Boskim na stosowanie przemocy. Stały się one impulsem do podjęcia walk o odzyskanie Ziemi Świętej, znajdującej się od połowy XI w. pod panowaniem Turków seldżuckich (Seldżucy). Jako pierwszy ideę krucjaty podjął w 1074 r. Grzegorz VII. Do jej realizacji doprowadził jednak dopiero Urban II, wzywając na synodzie w Clermont w 1095 r. do odzyskania grobu Chrystusa pozostającego w rękach niewiernych. Hasło to spotkało się z szerokim odzewem wśród niemal wszystkich warstw społecznych.

Kierunek: AZJA.

Jedną z najszybszych dróg bogacenia się w Europie był handel z Azją, który znacząco rozwinął się w konsekwencji wypraw krzyżowych. Rola pośrednika w handlu, jaką pełniły leżące na szlakach handlowych miasta, takie jak Wenecja czy Genua dawało ogromne korzyści majątkowe i przyczyniało się do rozwoju tych miast. Niezwykle cenionymi towarami w Europie były indyjskie przyprawy, perfumy z Arabii, piękne złote wyroby i chiński jedwab, bawełna oraz wełna. Jednak Europa nie była w stanie czerpać zysków z handlu tymi dobrami, bowiem zyski te pozostawały w rękach arabskich, indyjskich, chińskich i malajskich. Przyczyniało się do ujemnego bilansu w gospodarce europejskiej. W XV w. pieniądze z Europy płynęły na Wschód, co przyczyniało się do jeszcze większego deficytu na europejskim rynku kruszców szlachetnych.

Upadek Bastylii.

Francja. Król bał się ludu i nie czuł oparcia w swoim wojsku, dlatego też tymczasowo zgodził się na połączenie stanów w parlamencie. 9 lipca powstał nowy parlament - tzw. Konstytuanta, jedno zgromadzenie wszystkich stanów. W tym samym czasie król bojąc się przewrotu, gromadził wojsko pod Wersalem. Obawiając się zdrady, zwalniał ze służby tych, którzy wywodzili się z mieszczaństwa. W tej sytuacji 14 lipca 1789 r. wybuchła rewolucja. Na ulicach Paryża pojawiły się barykady. Rewolucjoniści mieli po swojej stronie Gwardię Narodową pod dowództwem Jana Marii de La Fayette. Lud dokonał szturmu na Bastylię, będącą symbolem absolutyzmu. W więzieniu nie było wówczas więźniów politycznych, znajdowali się tam jedynie pospolici przestępcy i cenna dla rewolucjonistów broń. Twierdza została rozebrana w ciągu kilku dni. Ludwik XVI przerażony wydarzeniami porozumiał się z La Fayettem, który był politykiem o umiarkowanych poglądach. Zaakceptował on konstytuantę i Gwardię Narodową. Francja stała się monarchią parlamentarną.