Migracje obok przyrost naturalnego są czynnikiem w decydujący sposób wpływającym na przyrost rzeczywisty danego kraju, a tym samym na jego sytuację demograficzną. Migrację rozpatrywać należy dwuaspektowo- jako migracje wewnętrzną, w której nie opuszcza się kraju rodzimego, a jedynie granice administracyjne jednostki wewnątrzpaństwowej, oraz zewnętrzną, w trakcie której przekroczone zostają granice państwa. Opuszczając własny kraj emigrujemy z niego, przyjeżdżając do państwa, którego obywatelami nie jesteśmy- imigrujemy na jego terytorium. Zarówno emigracja jak i imigracja może mieć charakter stały jak i czasowy.
Migracje wpisane są w naturę człowieka. Już od najdawniejszych czasów człowiek przemieszczał się, opuszczał swoje dotychczasowe terytorium i zajmował inne. Skutkowało to m. in. rozprzestrzenianiem się cywilizacji w coraz to odleglejsze zakątki globu, mieszaniem się ras. Powody przemieszczeń były różnorodne, niewątpliwie jednak dominowała troska o byt, tj. o zapewnienie pokarmu oraz bezpiecznego schronienia.
Także i dziś motywy migracji są bardzo zróżnicowane. Bardzo duże znaczenie odgrywają te o charakterze ekonomicznym (gł. zarobkowym). Nieobce są one Polakom, które w okresie zaborów masowo emigrowali do Ameryki by zarobić na utrzymanie swoje i własnej rodziny. Współcześnie także bardzo wielu rodaków wyjeżdża kierując się perspektywą wyższych zarobków w kraju docelowym. Emigracji ekonomicznych podejmuję się zresztą bardzo wiele osób zamieszkujących kraje biedne, w których bardzo trudno zdobyć pracę, nie mówiąc już o pracy dobrze płatnej. Najpopularniejszymi kierunkami docelowymi migracji są obecnie bogate kraje europejskie, Stany Zjednoczone, Kanada, Australia. Według szacunków wielkość tego typu migracji kształtuje się na poziomie ok. 3 mln osób w ciągu roku.
Inny charakter mają migracje polityczne, do których dochodzi w krajach ogarniętych wewnętrznymi konfliktami. Mieszkańcy takich państw, w których prawa człowieka nie są przestrzegane, bądź też takich, w których władze państwowe narzucają obywatelom jedyny słuszny światopogląd opuszczają ojczyznę, często w sposób nielegalny. Prawo azylu umożliwia im osiedlanie się na stałe w krajach demokratycznych. Współcześnie migranci polityczni wywodzą się przede wszystkim z Kuby, Turcji. Iranu, Afganistanu, Chin i wielu innych mniejszych państw. Migracje polityczne dotyczą także mniejszości narodowych bądź etnicznych, których członkowie są dyskryminowani (np. Kurdowie zamieszkujący obszar Turcji, Iranu i Iraku).
Z migracjami politycznymi powiązane są migracje wojenne. Dochodzi do nich w sytuacji bezpośredniego zagrożenia życia mieszkańców. Najnowsza historia pełna jest przykładów tak umotywowanych przemieszczeń. W zasadzie każdy konflikt zbrojny skutkuje ucieczką wielu obywateli. Jako przykład podać można wojnę w Czeczenii, Afganistanie, Rwandzie.
Czwarty typ migracji stanowią te o charakterze religijnym. Dochodzi do nich wówczas gdy wyznawcy jakiejś religii czują się zagrożeni na obszarze danego kraju. By nie czuć zagrożenia i nie musieć zmieniać wyzwania decydują się oni na opuszczenie dotychczasowej ojczyzny. Schronienia szukają w krajach, w których będą akceptowani. Na świecie istnieje obecnie przynajmniej kilka obszarów źródłowych dla tego typu migracji. Najlepszym przykładem jest Kaszmir należący do Indii (kraju hinduistycznym), na obszarze którego dominującym wyznaniem jest islam (tak jak w sąsiednim Pakistanie). Problemy z wyznawaniem religii katolickiej mieli też mieszkańcy Indonezji. Także w Europie, w czasie konfliktu bałkańskiego kwestia wiary nie była bez znaczenia; Albańczycy wyznający islam zmuszeni byli do masowych migracji, m. in. na teren Włoch.
Dodatkowo przedstawione typy migracji rozpatruje się jeszcze według kryterium ich przymusowości bądź dobrowolności.
O korzyściach i niekorzyściach migracji można by mówić bardzo wiele. Dla państw, z których rekrutują się migranci duży problem stanowi odpływ ludzi wykształconych, młodych, przedsiębiorczych, jako że tacy najczęściej decydują się na opuszczenie kraju rodzinnego. Często przyjmuje to postać tzw. drenażu mózgów, kiedy na emigracje udają się najbardziej wartościowi pod względem intelektualnym członkowie społeczeństwa. Korzyścią może być natomiast wspieranie budżetu członków rodziny, którzy nie zdecydowali się na wyjazd.
Bogate kraje Zachodu, do których w znacznym stopniu skierowane są migracje zyskują siłę roboczą, najczęściej tańszą od krajowej, muszą jednak borykać się z wieloma problemami wynikającymi z wielokulturowości, wieloetniczności.
