Korsyka- indywidualność Francji

Francja jest jednym z najatrakcyjniejszych i najczęściej odwiedzanych przez turystów krajów świata. Jest państwem niezwykłym, bogatym pod względem przyrodniczym i kulturowym, a przy tym niesłychanie różnorodnym. Ta różnorodność sprawia, że każdy przybywający do Francji znajdzie tu coś interesującego dla siebie.

Administracyjnie Francja dzieli się na 59 departamentów, a jednym z nich jest Korsyka- średniej wielkości wyspa położona na wodach Morza Śródziemnego. Jej odseparowanie od lądowej części kraju sprawia, że odznacza się ona wielką odrębnością przejawiającą się w kulturze, zwyczajach, języku mieszkańców oraz innych ich cechach. Ze względu na te wszystkie odmienności Korsykańczyków odróżniających ich od pozostałych mieszkańców Francji na wyspie zauważyć można tendencje separatystyczne, które zmierzają do oderwania Korsyki od Francji i utworzenia zeń odrębnego państwa. Zacząć należy jednak od zaprezentowania ogólnych informacji na temat tej niezwykłej wyspy.

Powierzchnia Korsyki liczy 8722 km kw., na której to powierzchni zamieszkuje nieco ponad 200 tysięcy osób, co sprawia, że średnia gęstość zaludnienia wynosi w przybliżeniu 27 osób/ km kw., a zatem niewiele. Ludność wyspy nie jest jednorodna pod względem narodowościowym, mimo że dominują Francuzi. W południowej jej części oraz na wschodzie spotkać można bowiem znaczną ilość osób pochodzenia włoskiego. Odnosząc się jeszcze do ludności należy zaznaczyć, że od jakiegoś czasu na terytorium Korsyki zaznaczają się tendencje depopulacyjne; liczba ludności maleje. Od początku lat 90. minionego stulecia z w3yspy odpłynęło niemal 50 tysięcy osób (prawie 1/5 wszystkich mieszkańców). Winą za takie zjawisko obarcza się przede wszystkim trudną sytuację na rynku pracy. Wiele osób ucieka z Korsyki właśnie ze względu na trudności w znalezieniu pracy.

Administracyjnie Korsyka dzieli się na dwie części: Haute- Corse (Korsykę Górną) oraz Corse- du- Sud (Korsykę Południową). Stolicą całej wyspy jest położone w jej centralnej części, blisko wybrzeża zachodniego Ajaccio, a najważniejszymi jednostkami sieci osadniczej Korsyki są ponadto: Bastia, Sartene, Corte, Calvi, Bonifacio, L'Île-Rousse, a także Porto-Vecchio.

Korsyka uchodzi za niezwykle atrakcyjną część Francji, w związku z czym jest bardzo licznie odwiedzana przez turystów. Ta atrakcyjność wynika przede wszystkim z warunków naturalnych panujących na wyspie. Rzeźba terenu jest tu niezwykle urozmaicona. Wzdłuż całej wyspy, z północy na południe przebiega główne korsykańskie pasmo górskie, którego kulminację stanowi szczyt Monte Cinto wznoszący się na 2710m n.p.m. Zważywszy na fakt, że szczyt ten wznosi się niemal z poziomu morza jego obraz przedstawia się niezwykle imponująco. Z racji tego, że Korsyka jest wyspą warunki sprzyjają również rozwojowi turystyki wodnej. Jedynie wybrzeże zachodnie ma charakter wysoki i skalisty, natomiast pozostała jego część jest niska, z ciągnącymi się na znacznej długości piaszczystymi plażami. Sieć rzeczna Korsyki jest raczej ograniczona; cieki wodne są w większości krótkie, jednak odznaczają się dużymi spadkami (główne rzeki wyspy: Golo, Tavignano). Pod względem klimatycznym Korsyka znajduje się w strefie klimatu podzwrotnikowego (typ śródziemnomorski). Temperatury w ciągu całego roku zasadniczo nie spadają poniżej 10 st. Celsjusza; średnia temperatura stycznia wynosi 11,2 st. C, a lipca 24,5 st. C. Przedstawione powyżej warunki naturalne panujące na wyspie sprawiają, że niczym magnes każdego roku przyciąga ona rzesze turystów. Najbardziej aktualne statystyki podają, że liczba przybywających na wyspę przekracza 2 miliony osób, a liczba ta odnosi się tylko do sezonu turystycznego. W związku z tym nie dziwi fakt, że dla mieszkańców turystyka stanowi główne, a w wielu przypadkach jedyne źródło dochodów. Korsyka zaczęła być znana jako region turystyczny dopiero od lat 60. ubiegłego wieku, wcześniej tylko nieliczne osoby wybierały się na wyspę, by spędzić na niej urlop. Obecnie na bazę turystyczną Korsyki składa się 15 tysięcy pokoi mogących przyjąć turystów, które dysponują w sumie 25 tysiącami łóżek. Dodatkowo istnieje 70 miejsc kempingowych mogących jednorazowo pomieścić 30 tysięcy osób. Ocenia się, że największą grupę turystów stanowią sami Francuzi, obcokrajowcy to około 255 wszystkich przyjezdnych. Najważniejszym ośrodkiem turystycznym jest stołeczne Ajaccio. W mieście tym znajduje się główne lotnisko na wyspie oraz główny port morski. W związku z tym, zdecydowana większość turystów rozpoczyna i kończy swój pobyt na Korsyce właśnie w tym mieście. Nie jest to jednak wyłącznie ważny węzeł komunikacyjny, ale również miasto o długiej i ciekawej historii. Właśnie w Ajaccio urodził się i spędził lata swego dzieciństwa jeden z najwybitniejszych Francuzów w dziejach- Napoleon Bonaparte. W mieście znajduje się zatem wiele miejsc związanych z jego życiem, a w jego domu rodzinnym urządzono muzeum. W miejscowościach nadmorskich licznie spotyka się drugie domy zbudowane przez Francuzów, którzy przybywają na wyspę w okresie urlopów.

Oprócz walorów przyrodniczych atrakcją turystyczną Korsyki są również liczne zabytki architektoniczne. Z czasów starożytnych do dnia dzisiejszego zachowały się pozostałości oddziaływania Greków, Kartagińczyków, Rzymian oraz mieszkańców Bizancjum. Z późniejszych okresów zachowało się wiele budowli romańskich, głównie kościołów (m. in. w Bonifacio, Cargese) oraz budowli o charakterze obronnym (cytadele w Ajaccio, Calvi, Bonifacio). Podziwiać też można średniowieczne zabytki w stylu gotyckim (katedra w Calvi) oraz te z okresu baroku (Ajaccio).

Jak już zostało nadmienione powyżej większość Korsykańczyków utrzymuje się z turystyki, oprócz niej niewiele jest prac, które może wykonywać miejscowa ludność, a które przynosiłyby zysk. Bardzo duże zróżnicowanie rzeźby sprawia, że rolnictwo ma tu charakter ekstensywny i nie przynosi zbyt wysokich plonów. Część osób zajmuje się uprawą winorośli i produkcją wina. Dosyć popularne jest również chów kóz, osłów oraz owiec, a także rybołówstwo.

Dzieje ludności korsykańskiej są bardzo długie. Źródła historyczne podają, że ludność osiedliła się na wyspie około roku 550 przed narodzeniem Chrystusa i była ta ludność grecka. W wyniku walk o wpływy jakie toczyły się pomiędzy starożytną Grecją a cesarstwem Rzymskim w II w p. n. e. Korsykę opanowali Rzymianie i władali nią aż do upadku Cesarstwa. Później stała się ona własnością Wandali i weszła w skład innego cesarstwa- tym razem Bizantyjskiego. Na przełomie I i II tysiąclecia stanowiła ona własność Arabów, by następnie stać się podległą papieżowi. Z Francją Korsyka związana jest od roku 1553, czyli od czasów zajęcia jej przez żołnierzy francuskich. W tym czasie prawa do wyspy rościli sobie również Genueńczycy, którzy przez II wieki podejmowali nieustające próby jej przejęcia. Na mocy traktatu wersalskiego z roku 1768 Korsyka oficjalnie stała się częścią Francji i pozostaje nią do dnia dzisiejszego. Mimo tego wśród mieszkańców wyspy coraz częściej zaczynają pojawiać się postawy separatystyczne. Po raz pierwszy tego typu tendencje dostrzeżono w roku 1973. W 9 lat później rząd francuski zdecydował się na nadanie pewnych przywilejów Korsyce, tak by posiadała ona pewną autonomię. Autonomię tą powiększono jeszcze w 2000 roku.

Ukłony ze strony rządu czynione w kierunku Korsyki nie zadowalają jednak skrajnych organizacji korsykańskich, te zadowolić może jedynie pełna autonomia. Działalność tych organizacji nie zawsze jest zgodna z prawem. Istnieje jednak zbrojny odłam nacjonalistów korsykańskich- Front Wyzwolenia Narodowego Korsyki, który odpowiada za szereg ataków z użyciem ładunków wybuchowych.