Chciałabym teraz zaprezentować sympatyczną rasę koni o nazwie hucuły. Większość z nas możliwe, że spotkała się z takimi rasami jak "araby", "angliki", ale czy wiemy cokolwiek o hucułach?

Jeśli nie to powinniśmy, gdyż rasa ta należy do najstarszych ras hodowlanych koni w naszym kraju! Konie te hodowane były na terenie dorzecza Prutu oraz Czeremoszu, skąd rozprzestrzeniły się na resztę kraju.

Budowa:

Konie huculskie są końmi wyhodowanymi pod kątem życia i radzenia sobie w górach. Dlatego też cechują się dobrym zdrowiem i dużą tolerancją na ciężkie warunki. Konie te nie należą do najsmuklejszych, budowa ich ciała jest dość "pierwotna". Cechami wyróżniającymi są: dobrze wysklepiona oraz w miarę głęboka klatka piersiowa, pierś szeroka i mocno zbudowana podobnie zad.

Ich nogi są zazwyczaj krótkie opatrzone mocnymi stawami oraz nie za długim, płaskim tzw. nadpięciem. Ponad to stawy skokowe w tylnych kończynach mają stosunkowo dużą szerokość.

Jeśli chodzi o temperament tych koni to należą one do najłagodniejszych i najspokojniejszych ras końskich. Stąd w dzisiejszych czasach często wykorzystywane są przy hipoterapii oraz nauce jazdy konnej dla dzieci.

Rasa ta jest na tyle cenna, że w 1979 roku została objęta ochronną ze względu na swój status gatunku reliktowego i co gorsza ówcześnie ginącego! Na szczęście nadanie hucułom statusu gatunku chronionego zapobiegło ich wymarciu.

Tak zwany "wzorzec biomedyczny" tejże rasy został ustanowiony przez członków Hucul Horse International Federation -HIF (należą do nich m.in. Polska, Rumunia, Czechy czy też Austria) zgodnie z wymogami Unii Europejskiej.

We wzorcu uwzględniono:

  • wysokość w kłębie, która u ogierów ma wynosić 135 - 145 cm, a dla klaczy 132 -143 cm (pomiary przy pomocy tzw. laski zoometrycznej);
  • klatka piersiowa - obwód jej musi być większy o ok. 30 cm do wysokości w kłębie (wymóg stosowany zarówno dla klaczy jak i ogierów):
  • pomiaru obwodu nadpięcia dokonuje się na przedniej, lewej kończynie konia, zaraz pod stawem nadgarstka w najcieńszym miejscu. Parametr ten przedstawia się następująco: dla ogierów 17-20cm, dla klaczy 16-19 cm ( dokładność pomiaru musi wynosić dokładnie ¼ cm);
  • umaszczenie - akceptowalne są wszystkie odcienie z wyjątkiem albinotycznej, dereszowatej, tarantowatej oraz albinotycznej. Dodatkowym atutem jest występowanie na grzbiecie oraz kończynach pręg. Najczęściej hucuły są gniade, najrzadziej spotyka się te konie o maści kasztanowej, bądź srokatej.

Początki rasy:

Uważa się, iż założycielami rasy były konie pochodzące z siedmiu linii męskich oraz czternastu żeńskich. Na tę chwilę koniom nadaje się imiona zaczynające się na literę linii żeńskiej, z której wywodziła się matka źrebięcia.

Znane zrzeszenia hodowlane:

Na terenie Polski znajduję się Związek Hodowców Konia Huculskiego, którego siedziba mieści się w Stadzie Ogierów Klikowa w Tarnowie.

Organizacją rangi międzynarodowej jest Hucul Horse International Federation, w której to zrzeszeni są miłośnicy tych koni pochodzący z: Rumuni, Węgier, Polski, Czechach, Austrii oraz Słowacji.

Bibliografia:

- artykuły pochodzący z "Informatora huculskiego" wydawanego przez ZHKH

- "Hucuły - konie Połonin" Marek P. Krzemień

- zasoby sieci Internet:

www.huculy.strefa.pl

www.konie-huculskie.prv.pl