Jedzenie jest bez wątpienia nieodłączną częścią naszego życia. W przypadku wielu chorób odgrywa kluczową rolę, jeśli chodzi o profilaktykę i powrót do zdrowia. Choroby nowotworowe, choroby układu krążenia, choroby przewodu pokarmowego mają najczęściej podłoże żywieniowe. Dość często dotykająca ludzi bezsenność, nerwowość także mogą być skutkiem złego żywienia. Dieta skomponowana odpowiednio powinna uwzględniać zapotrzebowanie człowieka na codzienną ilość kalorii. Dorosły człowiek zużywa każdego dnia ok. 2000 kcal. Pracownik biurowy, który nie wykonuje wiele czynności ruchowych w ciągu dnia potrzebuje ok. 1500 kcal, ale pracownik budowy, który wykonuje ciężką pracę fizyczną może potrzebować nawet do 5000 kcal dziennie. Kaloria (cal), to ilość ciepła (energii) potrzebna, aby ogrzać 1 g wody o 1 stopień pod ciśnieniem 1 atmosfery. 1 kilokaloria (kcal), to 1000 kalorii (cal). Aby wiedzieć, jak zaspokoić zapotrzebowanie energetyczne naszego organizmu, należy wiedzieć, ile kalorii zawierają poszczególne składniki pokarmowe. Spalanie 1 g glukozy w organizmie prowadzi do uzyskania 4,1 kcal energii; utlenianie 1 g białka daje energię 5,3 kcal, a 1 g tłuszczu po spaleniu oddaje 9,3 kcal energii. Można sobie łatwo obliczyć, ile energii uzyska nasz organizm, jeśli zjemy np. 100 g białka i 50 g tłuszczu. Najbardziej kalorycznym składnikiem pokarmowym jest tłuszcz, jak widać. Jeśli człowiek nie spala tłuszczu, który spożywa, to zaczyna się on odkładać w organizmie w postaci tkanki tłuszczowej, a co gorsze, w postaci płytki miażdżycowej na ściankach naczyń krwionośnych, co jest przyczyną ciężkich chorób układu krwionośnego.

Najważniejsze pierwiastki, które człowiek musi przyjmować niemal każdego dnia, to makroelementy. Zaliczamy do nich następujące pierwiastki: C, H, O, N, S, P, Ca, Mg, Na, Cl. Oprócz nich ważne też są mikroelementy przyjmowane w mniejszych ilościach, ale niezbędne do prawidłowej pracy ustroju. Do mikroelementów zaliczamy np. Fe, Cu, Zn, Mn, F, Mo, B. Człowiek jest żywym chodzącym układem pierwiastków Mendelejewa, gdyż zawiera wszystkie pierwiastki, jakie występują w przyrodzie. Oczywiście niektóre z nich występują w naszych ciałach w śladowych ilościach i właściwie nie wiadomo, jaką funkcję spełniają.

W prawidłowej diecie człowieka powinny znaleźć się wszystkie składniki pokarmowe: białka, węglowodany, tłuszcze, makro- i mikroelementy, witaminy. Pokarm należy jak najbardziej urozmaicać i to nie tylko w ciągu dnia, ale w czasie każdego posiłku. Konieczne w naszej diecie są warzywa i owoce, o których często zapominamy albo jemy je, lecz w bardzo małych ilościach. Muszą one zajmować jedno z czołowych miejsc naszego menu. Błędem jest gotowanie czy smażenie warzyw i owoców. Pod wpływem działania wysokiej temperatury tracą one swoje cenne dla nas właściwości, wiele witamin rozpada się. Produkty naturalne, roślinne powinny być zjadane na surowo lub duszone, ale nie gotowane. Należy o tym pamiętać, gdyż często kupujemy warzywa dla witamin w nich zawartych, a następnie gotujemy je i niszczymy witaminy, nawet o tym nie wiedząc. Posiłki należy przyjmować przynajmniej trzy razy dziennie o regularnych porach. Optymalna ilość posiłków w ciągu dnia, to pięć. Każdego dnia należy przyjmować produkty nabiałowe, czyli przede wszystkim mleko, ser biały, kefir. Zawierają one wapń, który jest niezbędny do budowy kości i utrzymania ich prawidłowego stanu. Najwięcej wapnia potrzebują osoby młode, które rosną i których szkielet ciągle się rozwija, więc potrzebuje dużo składników budulcowych. Mięso należy jeść w umiarkowanych ilościach, gdyż zwykle zawiera ono dużo tłuszczu, z czego nawet nie zdajemy sobie sprawy. Oczywiście mięso jest niezbędnym składnikiem pożywienia człowieka, gdyż zawiera białko, bez którego nie można się obejść. To z białka budowane są mięśnie i enzymy, potrzebne do prawidłowego przebiegu wielu procesów, zachodzących w organizmie. Człowiek powinien przyjmować w ciągu doby 0,8 g białka na każdy kilogram masy ciała. Wynika z tego, że człowiek ważący 65 kg powinien zjadać 52 g białka dziennie. W przypadku dzieci i młodzieży potrzeby są większe i ilości białka powinny dochodzić do 1g na 1 kg masy ciała w ciągu doby. Koniecznie trzeba spożywać codziennie produkty zbożowe, czyli pieczywo, kasze, makarony. Z pieczywa najlepiej wybierać ciemne i razowe, żytnie, natomiast pieczywo jasne - pszenne jest mało wartościowe. Szczególną uwagę powinno się zwracać na spożywany tłuszcz: jego ilość i jakość. Bardzo niezdrowy jest tłuszcz zwierzęcy, bogaty w cholesterol przyczyniający się do rozwoju miażdżycy i ciężkich chorób serca. Mięso bogate w tłuszcz, to przede wszystkim wieprzowina, dlatego powinniśmy ją zastępować drobiem, mięsem ryb, chudą wołowiną, zwłaszcza cielęciną. Do smażenia potraw należy używać oleju roślinnego. Najlepsza jest oliwa z oliwek, otrzymywana w sposób naturalny poprzez wyciskanie na zimno. Inne oleje roślinne, takie jak rzepakowy czy słonecznikowy nie są otrzymywane naturalnie, ale metodami chemicznymi, poprzez rafinowanie. Oliwa z oliwek nie tylko nie szkodzi (chodzi zwłaszcza o ludzi z chorobami serca i układu krążenia), ale wręcz pomaga ograniczać poziom cholesterolu we krwi.

Ważne jest ograniczanie spożycia soli kuchennej. Dotyczy to szczególnie osób z nadciśnieniem tętniczym, gdyż sól podnosi ciśnienie i może prowadzić do zawałów. Jedna łyżeczka soli kuchennej dziennie, to ilość wystarczająca do zaspokojenia potrzeb organizmu. Oczywiście sól jest bardzo ważna, gdyż jej jony, zwłaszcza kationy sodu zapewniają utrzymanie odpowiedniego potencjału błony komórkowej komórek nerwowych ( i innych komórek). Sól pomaga też w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia osmotycznego krwi. Jej spożywanie jest konieczne, ale trzeba pamiętać o tym, że sól występuje w każdym przyjmowanym przez nas pokarmie, w tym również w owocach i warzywach. Spożywania soli nie muszą specjalnie ograniczać i kontrolować ludzie zdrowi z prawidłową wartością ciśnienia tętniczego (120/80 mm Hg), jednak nie należy przesadzać. Ze spożywaniem pokarmu, a zwłaszcza z jego jakością i zawartością wiąże się utrzymanie aktywności ruchowej. Trzeba pamiętać, że wszystkie związki, których organizm nie strawi (zwłaszcza związki tłuszczowe) odkładają się w naszym organizmie prowadząc do otyłości (a ta z kolei prowadzi do cukrzycy i chorób układu krążenia) i miażdżycy. Każdego dnia człowiek powinien spożywać najwięcej produktów zbożowych (zawierają one glukozę, niezbędną do życia; jest to najważniejszy cukier w naszym organizmie; organizm badając poziom cukru we krwi wywołuje uczucie głodu lub sytości). W drugiej kolejności wymienić należy produkty białkowe, czyli głównie mięso, jednak obecnie bardzo popularne i zdrowe (gdyż nie zawierające szkodliwego tłuszczu zwierzęcego) jest białko sojowe. Po produktach zawierających cukier i białko należy wymienić owoce i warzywa, które zawierają witaminy i sole mineralne. Tłuszcz tak naprawdę jest przez nas spożywany razem z mięsem w takiej ilości, która wystarcza do pokrycia zapotrzebowania organizmu. Należy pamiętać, żeby używać jak najmniej tłuszczu zwierzęcego, a jak najwięcej roślinnego i rybiego. Tran rybi jest bogaty w witaminę D, niezbędną do prawidłowego wchłaniania wapnia. Jeśli człowiek będzie przyjmował dużo pokarmu zawierającego wapń, ale nie będzie miał odpowiednich ilości witaminy D w organizmie, to wapń nie zostanie wykorzystany. Witamina D powstaje u ludzi w skórze pod wpływem promieni świetlnych, jednak w zimie, kiedy słońce świeci słabo, witamina D powstaje w ograniczonych ilościach. W przypadku małych dzieci, które dodatkowo w czasie zimy nie wychodzą z domu (a więc nie otrzymują nawet tych minimalnych w okresie zimowym ilości promieniowania słonecznego), braki witaminy D są szczególnie duże i rozwija się choroba zwana krzywicą. Jest to choroba, która objawia się zniekształceniem kości. W pierwszej kolejności deformacjom ulegają kości klatki piersiowej i nóg. Są to wady rozwojowe, których nie da się już usunąć, dlatego rodzice powinni szczególnie dbać o prawidłowe odżywianie swojego dziecka.

Niektóre napoje zawierają dużo barwników. Są to substancje szkodliwe dla człowieka. Niepokojącym zjawiskiem jest picie przez dzieci szkodliwych napojów w dużych ilościach (rodzice nie kontrolują tego, co piją dzieci lub nie zwracają na to uwagi). Szkodliwy jest nadmiar cukru, dlatego należy jeść słodycze w przyzwoitych ilościach. Jeśli człowiek spożywa zbyt dużo produktów bogatych w cukier, to może rozwinąć się u niego cukrzyca i otyłość. Cukier powoduje psucie się zębów. W jamie ustnej żyją bakterie, które rozkładają cukier do związków niszczących zęby i prowadzących do powstawania próchnicy. Szczególną uwagę należy zwracać na odżywanie dzieci. Często jedzą one bardzo duże ilości słodyczy. Wywołuje to nie tylko próchnicę, ale zaburza gospodarkę cukrową organizmu i na dłuższą metę prowadzi do chorób, w pierwszej kolejności do nadwagi.

Chyba najważniejsza w naszym życiu jest woda. Bez jedzenia człowiek potrafi przeżyć nawet ok. trzech tygodni, ale bez wody zaledwie trzy dni. Dobowy bilans wodny człowieka, to 2500 ml (2,5 l ). Powinno się pić ok. 1,5 l wody w ciągu doby. Pozostała ilość przyjmowana jest w pokarmie. Należy unikać oczywiście picia napojów barwionych i gazowanych. Najlepsza dla naszego organizmu jest woda mineralna niegazowana, bogata w różne jony, które są potrzebne do prawidłowej pracy naszego organizmu. Szkodliwe są też przetwory mięsne i inne, konserwowane chemicznie. Środki konserwujące są dodawane do żywności po to, aby zapobiegać jej psuciu się i utrzymać ją w stanie przydatności do spożycia przez jak najdłuższy okres czasu. Konserwanty zabijają bakterie i grzyby, które są odpowiedzialne za rozkład żywności. Oczywiście konserwanty szkodzą też człowiekowi. Najzdrowsze są wędliny kupowane na wagę, nie konserwowane chemicznie. Oczywiście psują się one dość szybko, ale nie zawierają konserwantów.