Zemsta (B. Prus) - biografia autora
Bolesław Prus, czyli właściwie Aleksander Głowacki, urodził się 20 sierpnia 1847 roku w rodzinie dworskiego ekonoma o szlacheckich korzeniach. Dzieciństwo spędził w Żabczu pod Hrubieszowem. Jego rodzice zmarli bardzo szybko, co sprawiło, że Prus wychowywał się u dalszej rodziny, najpierw u babki w Puławach, a następnie został oddany pod opiekę ciotki mieszkającej w Lublinie.
Powstanie styczniowe wybuchło, gdy Bolesław Prus razem z bratem Leonem mieszkali w Kielcach. Prus miał wtedy 16 lat i chodził do gimnazjum. Pod wpływem starszego brata, który był już wtedy we frakcji czerwonych, rzucił naukę i wziął udział w walkach. Został wówczas ranny, najpierw zwolniono go ze względu na młody wiek, ale później aresztowano. Kilka miesięcy spędził w więzieniu w Lublinie, ale ostatecznie został oddany pod opiekę wuja Klemensa Olszewskiego i kontynuował naukę. Ukończył liceum w Lublinie, potem studiował w Szkole Głównej w Warszawie. Przerwał jednak studia, aby podjąć pracę. Pracował długo jako dziennikarz, szlifując swój warsztat. Pisał do różnych gazet, m.in. „Niwy” i „Kuriera Warszawskiego”. Zyskał opinię bardzo zdolnego felietonisty, którego „Kroniki tygodniowe” cieszyły się bardzo dużą popularnością.
Zaczął pisać nowele i opowiadania, takie jak „Anielka”, „Katarynka”, „Antek, „Kamizelka”. Pierwsza jego powieść to „Placówka” z 1886 roku, potem przyszedł czas na te największe i najbardziej znane: „Lalkę”, „Emancypantki” i „Faraona”.
Prus był i jest nadal uznawany za największego polskiego pisarza okresu pozytywizmu. Był realistą, a więc starał się przekazywać rzeczywistość tak, jak ją widział, w czym pomagał mu świetny dziennikarski warsztat. Jednocześnie w swoich powieściach promował idee ważne dla polskiego pozytywizmu, a więc konieczność pracy u podstaw, pracy organicznej, asymilacji Żydów i dostrzeżenia zmieniającej się sytuacji kobiet. Ta wrażliwość na ludzką krzywdę uczyniła go jeszcze bardziej popularnym. Do dzisiaj jest to jeden z najchętniej czytanych w Polsce pisarzy.
Zmarł 19 maja 1912 r. w Warszawie, pochowano go na Powązkach, a na pomniku wyryto napis: „Serce serc”. Większość pamiątek po pisarzu przechowywana jest w Nałęczowie, gdzie spędzał on wiele wolnego czasu.
