Retoryka - geneza i gatunek literacki
„Retoryka” Arystotelesa, traktat znany jako najsłynniejszy starożytny podręcznik, powstał w IV wieku p.n.e. w okresie klasycznym starożytnej Grecji. Arystoteles podejmuje próbę zdefiniowania retoryki w czasach, gdy sztuka retoryczna była kluczowa w polityce i sądach. Jego dzieło było tworzone w Liceum – szkole filozoficznej założonej przez greckiego filozofa. Arystoteles uważa logiczną argumentację za fundament skutecznej mowy politycznej oraz innych rodzajów mów.
Arystoteles pisał „Retorykę” z myślą o przekonywaniu słuchaczy za pomocą logicznej argumentacji swojego stanowiska. „Retoryka dla Aleksandra”, przypisywana również Arystotelesowi, stanowi kontekst dodatkowych rozpraw poświęconych sztuce perswazji. Dzieło to zawiera rozprawy retoryczne uporządkowane w trzy księgi. W pierwszej księdze traktatu Arystoteles podejmuje próbę analizy rodzajów mów i środków językowych stosowanych w sztuce przemawiania.
