sztuka mówienia i wymowy, która rozwinęła się w starożytności i odrodziła w okresie renesansu. Szczególną rolę odgrywała w życiu społecznym i politycznym starożytnej Grecji i Rzymu. Formułowała reguły dotyczące kompozycji oraz doboru środków stylistycznych w zależności od tematu i celu wypowiedzi. Dawne teorie literackie rozwijały się w bliskim związku z retoryką, a wiele gatunków się z niej wywodziło. Współcześnie chwyty retoryczne są stosowane w konstruowaniu przemówień i wystąpień publicznych.
