Spis treści:
- Trójca Wieszczów Narodowych. Gdzie są pochowani Mickiewicz, Słowacki i Krasiński?
- Polscy laureaci literackiej Nagrody Nobla. Gdzie spoczywają?
- Wybrani polscy autorzy lektur szkolnych. Gdzie zostali pochowani?
Trójca Wieszczów Narodowych. Gdzie są pochowani Mickiewicz, Słowacki i Krasiński?
Pierwszy zmarł autor „Kordiana”, nie dożył swoich czterdziestych urodzin. Przyczyną przedwczesnego odejścia była gruźlica. Juliusz Słowacki został pochowany w 1849 roku na jednej z najstarszych nekropolii Paryża – cmentarzu Montmartre. Pomysł przeniesienia jego ciała do kraju miał zostać zrealizowany w setną rocznicę urodzin wieszcza, ale ówczesny biskup krakowski Jan Puzyna uważał, że Słowacki był bezbożnikiem i nie powinien spoczywać na Wawelu. Jednak w 1927 roku na polecenie Józefa Piłsudskiego ekshumowano szczątki wieszcza. Z ziemi wyjęto czaszkę z prawie kompletnym uzębieniem, kość piszczelową i około dwudziestu pięciu innych kości. Następnie umieszczono je w metalowej trumnie, bo poprzednia się rozpadała. Poeta spoczął w Krypcie Wieszczów Narodowych na Wawelu.
Adam Mickiewicz zmarł sześć lat później niż Juliusz Słowacki. Prawdopodobnie przyczyną śmierci autora „Pana Tadeusza” była cholera. Zwłoki przewieziono ze Stambułu do Paryża i pochowano na cmentarzu w Montmorency. Na przeniesienie szczątków do Krypty Wieszczów Narodowych na Wawelu trzeba było czekać do 1890 roku.
Natomiast Zygmunt Krasiński przeżył 47 lat. Urodził się i zmarł w Paryżu. Autor „Nie-boskiej komedii” został pochowany w majątku rodzinnym w Opinogórze. Tam obecnie znajduje się Muzeum Romantyzmu.
Przeczytaj również: 10 zaskakujących faktów z życia Adama Mickiewicza
Polscy laureaci literackiej Nagrody Nobla. Gdzie spoczywają?
Pierwszym polskim laureatem literackiej Nagrody Nobla był Henryk Sienkiewicz. Został uhonorowany w 1905 za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu”. Podkreślono też, że w jego twórczości można odnaleźć „rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”. Autor m.in. „Ogniem i mieczem”, „Potopu”, „Pana Wołodyjowskiego”, „Quo vadis” oraz „W pustyni i w puszczy” zmarł jedenaście lat później w Vevey w Szwajcarii. W 1924 roku prochy Sienkiewicza przeniesiono do warszawskiej katedry św. Jana. W podziemiach Archikatedry Warszawskiej spoczywają też inne osoby, które zapisały się na kartach polskiej historii, m.in. Gabriel Narutowicz, Ignacy Mościcki, Jan Paderewski.
Rok 1924 był niezwykle ważny dla Władysława Stanisława Reymonta. Został wyróżniony literacką Nagrodą Nobla za powieść „Chłopi”. Z powodu choroby nie mógł go odebrać i cieszył się nią tylko rok. Zmarł w 1925 roku i został pochowany w Warszawie, na cmentarzu Powązkowskim, a serce pisarza umieszczono w kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu.
Na kolejnego polskiego laureata Nagrody Nobla trzeba było czekać do roku 1980. Czesław Miłosz został doceniony za „bezkompromisową wnikliwość w ujawnianiu zagrożenia człowieka w świecie pełnym gwałtownych konfliktów”. Twórca m.in. „Traktatu moralnego”, „Zniewolonego umysłu”, „Doliny Issy”, „Historii literatury polskiej” zmarł w Krakowie w 2004 roku i tam został pochowany w Krypcie Zasłużonych kościoła na Skałce.
Czesław Miłosz znał kolejną polską laureatkę Nagrody Nobla już od końca lat osiemdziesiątych XX wieku. Gdy w 1996 roku Wisława Szymborska została wyróżniona przez Szwedzka Akademię, zadzwonił, żeby złożyć jej gratulacje. Autorkę m.in. tomów poetyckich „Dlatego żyjemy”, „Wołanie do Yeti”, „Koniec i początek” wyróżniono za „poezję, która z ironiczną precyzją odsłania prawa biologii i działania historii we fragmentach ludzkiej rzeczywistości”. Poetka zmarła w 2012 roku w Krakowie. Została pochowana na Cmentarzu Rakowickim.
Przeczytaj również: Czesław Miłosz patronem 2024 roku. Poznaj ciekawe fakty z życia poety
Wybrani polscy autorzy lektur szkolnych. Gdzie zostali pochowani?
Stanisław Wyspiański urodził się i zmarł w Krakowie. Był szczególnie związany z tym miastem. Inspiracją do stworzenia najsłynniejszego pejzażu artysty były Planty, dla krakowskiego kościoła oo. franciszkanów stworzył słynne polichromie, a w Teatrze Miejskim odbyła się prapremiera „Wesela”. Dlatego nie dziwi, że gdy zmarł, uroczysty pogrzeb w grudniu 1907 roku odbył się na koszt miasta. Spoczął w Krypcie Zasłużonych kościoła na Skałce.
Stefan Żeromski nie otrzymał literackiej Nagrody Nobla, choć miał na to szanse. Autor m.in. „Przedwiośnia”, „Ludzi bezdomnych”, „Popiołów”, „Syzyfowych prac” i „Siłaczki” zmarł w 1925 roku i został pochowany w Warszawie na cmentarzu Ewangelicko-Reformowanym.
W stolicy, ale na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach, spoczęli m.in. Jan Brzechwa i Ryszard Kapuściński. Autor „Akademii Pana Kleksa” zmarł w 1966 roku. Mistrz reportażu, autor m.in. „Cesarza”, „Imperium”, „Podróży z Herodotem” odszedł w 2007 roku. O Kapuścińskim „mówiło się jako o wielokrotnym kandydacie do nagrody Nobla w dwóch dziedzinach – literatury i działań na rzecz pokoju”.
Źródła: bn.org.pl, dzieje.pl, culture.pl, historykon.pl, mnk.pl, naszahistoria.pl, katedra.mkw.pl, literat.ug.edu.pl, poezja.org, muzeumromantyzmu.pl, muzhp.pl, polonia.edu.pl
Przeczytaj również:
QUIZ Polscy nobliści. Sprawdź, co wiesz o znanych Polakach
Polak był nominowany cztery razy i nigdy nie dostał Nobla. Dlaczego nie został doceniony?
Wiersz Wisławy Szymborskiej ujawniony po latach
