Jeszcze w czasie trwania Drugiej Wojny Światowej, w roku 1942 dzięki inicjatywie Władysława Sikorskiego ówczesnego Prezesa Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie, zwołano w Londynie międzynarodową konferencję, podczas której omawiano kwestię utworzenia nowej organizacji ("Wspólnoty Europejskiej"), mającej stanąć na straży pokoju po zakończeniu wojny na Starym Kontynencie.

Unia Europejska, w skrócie UE, to innowacyjny rodzaj zrzeszenia między krajami. Podstawowy cel unii stanowi organizacja współdziałania między poszczególnymi państwami członkowskimi a także pomiędzy ich obywatelami.

Głównymi elementami w strukturze Unii Europejskiej są trzy filary, skupiają one w sobie:

1) Politykę gospodarczą - przede wszystkim za pośrednictwem organów jakimi są trzy wspólnoty europejskie, a mianowicie:

a) Wspólnota Europejska - czyli w skrócie WE. 

b) Europejska Wspólnota Węgla i Stali - EWWiS.

c) Europejska Wspólnota Energii Atomowej - EURATOM.

2) Wspólnie prowadzona polityka zagraniczna (międzynarodowa) oraz bezpieczeństwo.

3) Zadania mieszczące się w ramach wymiaru sprawiedliwości oraz spraw wewnętrznych.

Krajami należącymi do tzw. starej unii lub też piętnastki są następujące państwa:

1. Belgia od 1957 roku.

2. Francja od 1957 roku.

3. Holandia od 1957 roku.

4. Luksemburg od 1957 roku.

5. Niemcy od 1957 roku.

6. Włochy od 1957 roku.

7. Dania od 1973 roku.

8. Irlandia od 1973 roku.

9. Wielka Brytania od 1973 roku.

10. Grecja od 1981 roku.

11. Hiszpania od 1986 roku.

12. Portugalia od 1986 roku.

13. Austria od 1995 roku.

14. Finlandia od 1995 roku.

15. Szwecja od 1995 roku.

Ukoronowaniem integracji na płaszczyźnie gospodarczej stało się powołanie w roku 1999 Unii Gospodarczo - Walutowej, dzięki której w krajach członkowskich będzie obowiązywać identyczna waluta (euro) co ułatwi i zwiększy wymianę handlową między państwami należącymi do unii.

Przynależność do struktur Unii Europejskiej wraz z członkostwem w ramach Paktu Północnoatlantyckiego, są jednymi z najistotniejszych celów naszego kraju. Przede wszystkim mamy na względzie dbałość o bezpieczeństwo i możliwość rozwoju na wielu różnorodnych płaszczyznach.

Począwszy od 1993 roku obowiązują postanowienia układu dotyczącego stowarzyszenia naszego kraju z wszystkimi wspólnotami europejskimi - określany jako Układ Europejski. Zgodnie z nim Polska wraz ze wspólnotami rozszerza relacje zarówno gospodarcze, jak również polityczne, dzięki czemu proces stopniowej integracji ze strukturami spójnego rynku a także w dalszej perspektywie przystąpienie do składu Unii Gospodarczo - Walutowej.

Rzeczpospolita Polska nie podchodzi do sprawy członkostwa w ramach Unii Europejskiej, w kategorii zwykłego kontraktu biznesowego. Umowa stowarzyszeniowa otworzyła zdecydowanie szersze horyzonty dla: organów państwowych, przedsiębiorców a także całego społeczeństwa. Dzięki międzynarodowej współpracy możemy się szybciej rozwijać i wspólnie tworzyć nową, lepszą rzeczywistość.

Postanowienia zawarte w Układzie Europejskim:

1) Ustanowienie systematycznego dialogu o charakterze politycznym, którego zadaniem będzie wsparcie współdziałania gospodarczego, przybliżenie postawy Polski oraz państw członkowskich, jeżeli chodzi o wiele różnorodnych spraw, dotyczących ich wzajemnego współdziałania, jak również współdziałania na arenie międzynarodowej (polityka unijna).

2) Strefa swobodnego handlu w zakresie artykułów przemysłowych [wyeliminowanie obciążeń celnych w ramach ugrupowania].

3) Swoboda poruszania się jest jedną z głównych wolności, zagwarantowanych na mocy prawa wspólnotowego Unii Europejskiej! Każdy obywatel unii może sam wybrać sobie kraj, na terenie którego chce osiedlić się na stałe lub czasowo, gdzie zamierza pracować zawodowo, itd.

Z punktu widzenia sporej części naszego społeczeństwa wstąpienie do Unii Europejskiej stworzy przede wszystkim możliwość emigracji w poszukiwaniu legalnej pracy oraz godnego życia w państwach na zachodzie naszego kontynentu, głównie w Niemczech czy też Wielkiej Brytanii.

Pod sformułowaniem "swobody przemieszczania się", w jurysdykcji (prawodawstwie) unijnym, w artykule czterdziestym ósmym traktatu stowarzyszeniowego, kryje się: obowiązek traktowania ludności innych krajów członkowskich na takich samych zasadach, jak własnych obywateli!

Wspólnie z Unią Gospodarczo - Walutową drugie, ogromne pole działalności państw w ramach Unii Europejskiej stanowi bez wątpienia unia o charakterze typowo politycznym. Wcielając w życie unię polityczną, wyposażono w dodatkowe instrumenty wspólnoty europejskie, w takich kwestiach jak: ochrona praw konsumentów, opieka medyczna, ochrona środowiska i ekologia, tworzenie sieci transeuropejskich, szlaków transportowych, sieci telekomunikacyjnych czy też energetycznych, prowadzenie badań naukowych, a także oświata oraz kultura, jak również polityka socjalna.

Nieco później zbudowano traktatowe fundamenty celem wdrożenia wspólnej i jednolitej polityki: zagranicznej a także bezpieczeństwa, jak również polityki dotyczącej spraw związanych z wizami, azylami, przeciwdziałaniem i zwalczaniem przestępczości, dbałością o bezpieczeństwo wewnętrzne oraz wymiar sprawiedliwości. Swobodny przepływ ludności niesie ze sobą groźbę podniesienia poziomu przestępczości w krajach członkowskich. Stąd też kraje piętnastki chcą prowadzić zintegrowaną (jednolitą, spójną) politykę m. in. w kwestiach: przydzielania wiz wjazdowych i próbom nielegalnej migracji oraz kontrola granic międzypaństwowych. Przejawem takiej współpracy jest np. współdziałanie policji poszczególnych państw w ramach Biura Policji Europejskiej, czyli EUROPOLu.

Poparcie naszego społeczeństwa dla przystąpienia Polski do Unii Europejskiej kształtuje się na poziomie nieco ponad sześćdziesiąt pięć procent. Więcej zwolenników znajduje się w miastach niż na wsiach. Najbardziej sceptycznie nastawieni są rolnicy. Idee proponowane przez polskie władze nie sprawdzają się jednak w takim stopniu jak się tego oczekuje w praktyce i tym samym nie skutkuje poprawą poziomu życia mieszkańców terenów wiejskich. Podczas, gdy nasz akces do struktur Unii Europejskiej przyniesie im z pewnością lepszy los. Osoby publiczne koniecznie muszą prezentować zarówno korzyści, jak również zagrożenia płynące z wstąpienia naszego państwa do unii.

Specjaliści pochodzący z krajów unijnych prognozują, że jedną z konsekwencji przystąpienia Polski do wspólnoty, będzie wzrost poziomu produkcji płodów rolnych. Głównymi argumentami na poparcie tej tezy są znaczące zasoby jeżeli chodzi o kapitał w postaci ziemi oraz pracy ludzkiej. Wieś polska (tereny typowo rolnicze) jest samowystarczalna w kwestii żywienia, w niemal dziewięćdziesięciu trzech procentach!!! Jednak Polacy w konfrontacji z pozostałymi narodami, należącymi do Unii Europejskiej konsumują mniej takich produktów jak: wszelkiego rodzaju mięsa oraz mleko i jaj a także ryb czy też tłuszczów roślinnych, jak również warzyw a także owoców, natomiast spożywamy większe ilości produktów ze zbóż oraz ziemniaków jak też więcej cukru.

Polscy rolnicy produkują płody o wysokiej jakości, niejednokrotnie zgodnie z surowymi normami ekologicznymi. Należy jednak poprawić pewne elementy takie jak np. mechanizację i technologie czy chociażby skład wieprzowiny, która obecnie jest zbyt tłusta. Wspólny rynek a w dalszej perspektywie, wspólna waluta, przyczynią się do rozkwitu polskiego rolnictwa, które stanie się (dzięki dopłatom bezpośrednim) bardziej konkurencyjne. Nie bez znaczenia będą w procesie dostosowania naszego rolnictwa do standardów unijnych okresy przejściowe.

Jestem zwolennikiem przystąpienia naszego kraju do struktur Unii Europejskiej. Nasz akces nie spowoduje utraty tożsamości narodowej. Unia stwarza zdecydowanie więcej szans oraz korzyści, aniżeli strat wraz z zagrożeniami, dlatego też bilans wypada na rzecz przystąpienia! Poza tym jeśli zależy nam na rozwoju (m. in. osobistym) oraz poprawie poziomu życia, to powinniśmy w miarę własnych możliwości wspierać działania na rzecz integracji.

Na skraju XXI wieku Unia Europejska stanowi najdoskonalszy przykład doskonałej odpowiedzi a zarazem recepty na problemy, jakie stawia nadchodząca i nieznana do końca przyszłość.

Źródła:

1. "Unia Europejska a Europa Środkowa i Wschodnia", Andrzej Podroza, Wydawnictwo Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Lublin 1997.

2. "Edukacja europejska - ścieżka edukacyjna dla gimnazjum", Hanna Konopka, Oficyna Wydawnicza Graf - Punkt, Warszawa 2000, wydanie I. 

3. "Unia Europejska - Nie taki diabeł straszny", Warszawa 2000.

4. Unia Europejska Informator ogólny, Komitet Integracji Europejskiej, 1999 rok.