W apteczce domowej należy umieścić stosowny zbiór: leków i ziół oraz materiałów opatrunkowych a także sprzęt trwały! Aby zlokalizowanie konkretnego leku w apteczce nie sprawiało kłopotu dobrze jest posegregować je tematycznie. Trudniej dostępne, czyli lepiej schowane powinny być środki, służące do stosowania wewnętrznego, w dalszej kolejności leki do stosowania na zewnątrz. Z kolei środki oraz materiały opatrunkowe należy umieścić w miejscu, do którego mamy łatwy i niemal bezpośredni dostęp. Środki, które muszą być przyjmowane stale przez któregokolwiek z członków gospodarstwa domowego najlepiej jest przechowywać w specjalnie, w tym celu przygotowanym miejscu, w domowej apteczce.
Reguły przechowywania leków:
Do apteczki nie powinny mieć dostępu małe dzieci. Dozwolone jest przechowywanie wyłącznie leków, na opakowaniach których znajdują się takie informacje jak: nazwa leku, jego zastosowanie i termin przydatności do spożycia a także dawkowanie! Nie należy gromadzić nadmiernej liczby leków!
Leki trzeba koniecznie magazynować wewnątrz ich oryginalnych opakowań. Pod żadnym pozorem nie jest dopuszczalne przelewanie z butelki do innego pojemnika albo przesypywanie! Przykrywki wszystkich opakowań muszą być zawsze dobrze zamknięte. Dzięki temu nie następują procesy chemiczne, m. in. tj. wietrzenie czy też psucie się leków. Miejsca służące do magazynowania leków powinny charakteryzować się ograniczonym dostępem promieni słonecznych, ze względu na to, że oddziaływanie światła słonecznego prowadzi do psucia się wszelkich medykamentów jak również zmniejsza rezultaty ich oddziaływania na organizm. Zawsze trzeba zapoznać się z informacjami dotyczącymi sposobu magazynowania leków, wiele z nich wymaga do tego specjalnych warunków.
Skład domowej apteczki należy regularnie kontrolować, tzn. kilka razy na przestrzeni roku kalendarzowego. W przypadku, gdy tubka zawierająca jakąś maść jest uszkodzona czy też od chwili odpieczętowania kropli (np. do oczu) upłynęło dwadzieścia osiem dni, to wtedy trzeba wyrzucić je i zastąpić nowymi.
Leki:
Z zasady trzeba unikać magazynowania sporej liczby lekarstw. W skład domowej apteczki należy zakwalifikować tylko te lekarstwa, które stosuje się jako doraźna pomoc, kiedy mamy do czynienia z typowymi i niezbyt poważnymi dolegliwościami, gdy sposób aplikowania leku jest powszechnie znany i bezpieczny.
Do tego typu leków zaliczamy przede wszystkim:
1. Przeciwbólowe m. in.: "pabialgina", "pyralgina", "apap", "saridon", itp.
2. Przeciwgorączkowe m. in.: "aspirin C", "paracetamol", "apap", "pyralgina", itp.
3. Przeciwgrypowe m. in.: "scorbolamid", "rutinoscorbin", "polopiryna S", "rutowit C" , itp.
4. Syropy:
4. a) Przeciwkaszlowe m. in.: "kodeina", "flegamina", "syrop sosnowy" albo "tymiankowy", itp.
4. b) Stosowane podczas bólu gardła m. in.: "sebidin plus", "chlorchinaldin", "neoangin", "septolete", itp.
4. c) Stosowane podczas dolegliwości skurczowych żołądka m. in.: "wegantalgin", "no-spa", itp.
5. Nasercowe m. in.: "kardiamid" (o działaniu pobudzającym) czy też "milocardin" (o działaniu uspokajającym).
6. Żołądkowe m. in.: krople miętowe i krople żołądkowe oraz sól gorzka a także węgiel itd.
7. Lokomocyjne m. in.: "aviomarin", "cucolino", "lokomotiv", itd.
8. Krople służące do stosowania w nosie.
Odrębną część w apteczce należy zarezerwować dla środków przeznaczonych do dezynfekcji skaleczeń, ran jak również niewielkich otarć m. in.: woda utleniona i jodyna.
Środki używane w przypadku występowania obrzęków lub stłuczeń m. in.: "placet" jak również "alcatet" itd.
W przypadku wystąpienia stanów zapalnych m. in.: "riwanol", "diklonat P" , itd.
W artykułach gospodarstwa domowego (np. czajnik) m. in.: soda oczyszczona i amoniak.
W przypadku ugryzień przede wszystkim nadmanganian potasu!
W każdej apteczce nie powinno zabraknąć także maści m. in.: ichtiolowej oraz cynkowej a także zasypki m. in.: "pabiamid" czy "dermatol". Należy również pamiętać aby mieć w domowej apteczce szare mydło, mające właściwości o charakterze bakteriobójczym.
Zioła:
1. Rumianek: ma działanie o charakterze przeciwzapalnym i przeciwskurczowym oraz moczopędnym. Nadaje się również do stosowania wewnętrznego w postaci: naparu czy też herbatki albo zewnętrznie jako okład czy też środek do przemywania a także kąpieli.
2. Szałwia: ma działanie o charakterze przeciwzapalnym, niweluje krwawienie z naruszonych, małych naczyń krwionośnych, stymuluje wytwarzanie soków trawiennych, posiada właściwości typowo przeciwpotne. Nadaje się zarówno do stosowania wewnętrznego jak również zewnętrznego.
3. Melisa: działa uspokajająco. Stymuluje wytwarzanie soków trawiennych, ma właściwości przeciwbakteryjne. Stosowana w formie herbatek.
4. Mięta: stosowana w przypadkach problemów z trawieniem, wzdęciach oraz niestrawności. Stosowana jako napar albo herbatka.
5. Koper włoski: stosowany w postaci herbatki, w przypadkach problemów żołądkowych, posiada właściwości zarówno rozkurczowe jak też wykrztuśne. Uśmierza ból, działa moczopędnie.
6. Lipa: działa jako środek uspokajający i napotny. Zalecana podczas gorączki i anginy oraz grypie a także zapaleniu gardła, jak również oskrzeli czy też w sytuacjach napięcia lub nadpobudliwości nerwowej.
Materiały opatrunkowe:
Materiały oraz środki opatrunkowe, konieczne w czasie świadczenia pierwszej pomocy, muszą być łatwo dostępne! We wszystkich domowych apteczkach należy przechowywać opatrunki służące do zakrywania ran [są to gotowe opatrunki o różnej wielkości, składające się jedynie z jałowej gazy] a także opaski, którymi przymocowuje się opatrunki oraz podtrzymuje stawy [są to bandaże ze specjalnej dzianiny elastycznej m. in.: z krepy lub muślinowe - ściśle lub luźno tkane, o zróżnicowanej szerokości a także cylindrze osłaniającym, czyli tzw. "codofix"] jak również chusty trójkątne oraz wata i lignina czy też wszelkiego typu opatrunki przylepne - wodoodporne plasterki powlekane tkaniną lub taśma ["poloplast"], zapinki metalowe do bandaża jak też rękawiczki z gumy albo folii.
Akcesoria trwałe:
W skład apteczek domowych zaliczamy również takie narzędzia jak: termometr i nożyczki wraz z pęsetą a także agrafki czy też metalowe zaciski bandaża jak również kieliszek lekarski oraz gruszka z gumy.
Do świadczenia pierwszej pomocy można także wykorzystać:
- Kawałek flaneli przydatny podczas wykonywania zimnych okładów.
- Prześcieradło albo poszewka doskonale nadają się na luźny opatrunek ran powstałych w wyniku oparzenia.
- Folia kuchenna służy do okrycia oparzeń, ewentualnie zakrycia ran na klatce piersiowej.
- Czysta torebka foliowa może posłużyć jako ochrona poparzonej nogi lub ręki - końce takiej torebki należy luźno zabandażować [taka osłona polecana jest tylko w czasie transportu do placówki medycznej].
Opatrunek osobisty:
Opatrunek osobisty to elementarny środek służący do opatrywania ran. Wytwarzany jest w dwóch wariantach:
- W pojemniku wodoodpornym [na potrzeby armii a także służb Obrony Cywilnej].
- W pojemniku papierowym, powszechnie dostępnym dla każdego we wszystkich aptekach. Opakowanie papierowe posiada warstwę zewnętrzną a także wewnętrzną, która w procesie produkcji zostaje wyjałowiona! W skład opatrunku wychodzą: opaska wytworzona z: gazy muślinowej oraz dwóch zamontowanych na niej specjalnych poduszek, które są zbudowane z waty oraz owinięte dookoła gazą - stanowią gotowy do użycia opatrunek. 1 z tych poduszek zamontowana jest na stałe, ściśle do jednego z końców bandaża a druga daje się regulować i ustawiać wzdłuż opaski z muślinu. Część, którą można trzymać podczas wykonywania opatrunku zaznaczona jest za pomocą kolorowej nitki.
Apteczka w samochodzie (jej podstawowe elementy):
Do podstawowych składników każdej apteczki samochodowej zaliczamy bez wątpienia: dwie chusty trójkątne i po dwa opatrunki jałowe oraz po dwa bandaże elastyczne jak również gazowe w różnych rozmiarach, parę rodzajów plastrów a także maseczkę do przeprowadzania akcji reanimacyjnej - sztucznego oddychania; do tego rękawiczki z gumy, cztery agrafki oraz koc przeciwwstrząsowy i ostrze skalpela albo nożyczki; kołnierz ortopedyczny. W apteczce samochodowej nie należy umieszczać środków farmakologicznych!
Środki składowe torby o charakterze medyczno - sanitarnym:
Skład: dziesięć opatrunków z plastrem samoprzylepnym w różnych rozmiarach, trzy chusty trójkątne oraz trzy opatrunki z gazy jałowej w średnim rozmiarze, wraz z jednym dużym, dwa jałowe opatrunki do oczu, dwa bandaże zwykłe jak również dwa elastyczne w różnych rozmiarach a także plaster wodoodporny; opatrunek osobisty i rękawiczki z gumy, kilka agrafek, nożyczki wraz z pęsetą oraz maseczka służąca do reanimacji - sztucznego oddychania a także termometr czy też nóż ogrodniczy, środki przeciwbólowe w tabletkach, środki na chorobę lokomocyjną np. "lokomotiv", warto pamiętać również o wzięciu węgla aktywowanego oraz sulfaguanidyny czy chociażby maści lub żeli łagodzących skutki ukąszeń owadów.
Jako dodatkowe wyposażenie tego typu torby wyróżnia się: chusteczki do odkażania ran, koc przeciwwstrząsowy i lina oraz gwizdek wraz z latarką, lignina i wata, kawałek flaneli, paczka zapałek, tabliczka czekolady, termos z herbatą malinową a także woda mineralna niegazowana.
Cele oraz reguły bandażowania:
Ze względu na funkcję opatrunku wyróżniamy:
- Opatrunki osłonowe.
- Uciskowe.
- Unieruchamiające (stabilizujące).
Opatrunek chroni przed przenikaniem z zewnątrz zarazków i bakterii do wnętrza ran a także przed innymi kontuzjami, zatrzymuje krwawienia jak też pełni funkcję o charakterze psychologicznym. Dzięki niemu ofiara jest spokojniejsza nie widząc rany, skaleczenia oraz sączącej się krwi. Opaski zwijane służą do ochrony [przytrzymywania] założonego opatrunku, oraz do uszczelnienia jak też ocieplenia a także zamontowania kompresu, w formie ucisku mającego zatrzymać krwotok. Są także stabilizatorem [unieruchamiają] zwłaszcza w przypadkach kontuzji kości i stawów. Mają na celu także wzmocnienie oraz stabilizację powłok po wykonanych zabiegach w przypadku rozległych ran oraz w celu aby poprawić krążenie i zapobiegać zatorom krwi w naczyniach krwionośnych. Zbliżoną funkcję pełnia chusty trójkątne!
Podczas bandażowania za każdym razem trzeba używać świeżych, wyjałowionych materiałów opatrunkowych! Miejsca uszkodzone koniecznie ochronić, delikatnie zdejmując albo ewentualnie rozpruwając po szwach ubranie. Ofiarę należy ułożyć w tzw. pozycji bezpiecznej, ustawić się twarzą w kierunku uszkodzonego miejsca oraz przyglądać się twarzy ofiary! Podczas opatrywania kończyn, trzeba je ułożyć troszkę wyżej oraz podeprzeć w takiej pozycji, jaką chcemy uzyskać po zabandażowaniu! Bezpośrednio na ranę stosowany jest jałowy opatrunek z gazy.
