Co to jest emerytura?

Emerytura – zwana dawniej rentą starczą – to świadczenie pieniężne, którego celem jest zabezpieczenie bytu na starość dla tych osób, które ze względu na wiek nie posiadają już zdolności do pracy zarobkowej i nie dysponują innymi źródłami dochodu, które by mogły pozwolić im na utrzymanie się.

Przysługuje osobom, które osiągnęły wiek emerytalny; dla kobiet jest to 60 lat, a dla mężczyzn 65.

Podział na 3 filary

  • I filar (obowiązkowy) – ZUS
  • II filar (obowiązkowy) – OFE (Otwarty Fundusz Emerytalny)
  • III filar (opcja dodatkowa) – np. IKE (Indywidualne Konta Emerytalne)

I filar – ZUS

I filar emerytury to emerytura z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. To tam trafia większa część składki, która jest potrącana comiesięcznie z pensji. Wszyscy ubezpieczeni mają indywidualne konta w ZUS, na których jest rejestrowana wartość odkładanych pieniędzy. Część emerytury pochodzącej z ZUS będzie zależna od sumy zwaloryzowanych składek, a także od wieku przejścia na emeryturę.

II filar – OFE

II filar emerytury stanowią Otwarte Fundusze Emerytalne. Wszyscy, którzy podejmują pierwszą pracę, a są urodzeni po 1 stycznia 1969 r., mają miesiąc na zawarcie umowy z jednym z funduszy emerytalnych. Jeśli natomiast taka decyzja nie zostanie przez nich podjęta, ZUS wzywa do zawarcia umowy, a później przydziela do losowo wybranego funduszu.

Pieniądze są comiesięcznie przekazywane do OFE przez ZUS z wpłacanych tam składek emerytalnych. Wysokość takiej składki wynosi 7,3% wynagrodzenia (brutto). Pieniądze gromadzone są na indywidualnym koncie w OFE. Część składki (alokowana) jest inwestowana w różne np. akcje czy obligacje, co pozwala na pomnażanie gromadzonego kapitału. Podlega on również dziedziczeniu – po śmierci członka fundusze zebrane na koncie w OFE będą wypłacone jego najbliższej rodzinie.

III filar

Jest trzecią, tym razem już nieobowiązkową i dobrowolną możliwością oszczędzania na emeryturę. Składają się na niego Indywidualne Konta Emerytalne (IKE), Indywidualne Konta Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE), a także Pracownicze Programy Emerytalne (PPE).

Ubezpieczony ma prawo do oszczędzania na nich dowolnej kwoty, zważając na to, że nie może ona przekroczyć rocznie ustawowych limitów (przykładowo, na IKE można oszczędzać maksymalnie trzykrotność przeciętnego wynagrodzenia prognozowanego w gospodarce na dany rok).