Organizacja międzynarodowa jest to taka organizacja, która zrzesza państwa albo też jakieś inne osoby fizyczne lub prawne pochodzące z różnych krajów; zrzeszają się ażeby realizować określone cele. Wyróżnia się następujące typy organizacji:

1. międzynarodowe organizacje międzyrządowe (przeważnie tylko je uznaje się jako podmioty międzynarodowego prawa publicznego); dzieli się je na:

a) powszechne czyli takie, do których mogą przystąpić wszystkie kraje świata (na przykład Organizacja Narodów Zjednoczonych) oraz na grupowe czyli takie, które obejmują tylko niektóre państwa na przykład z określonego regionu (Unia Europejska)

b)ogólne, czyli zajmujące się realizacją różnych celów, na przykład Unia Europejska oraz specjalistyczne (szczegółowe) zajmujące się realizacją konkretnego celu na przykład: VHO- Światowa Organizacja Zdrowia)

2. międzynarodowe organizacje pozarządowe, na przykład: Czerwony Krzyż

Na świecie jest bardzo wiele międzynarodowych organizacji stworzonych ażeby realizowały różnorodne cele, najbardziej znane i mające największe znaczenie wymienię poniżej:

CEFTA- czyli Środkowoeuropejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu- instytucja ta została założona w roku 1992 w celu prowadzenia wspólnych działań zmierzających do szybszej integracji ze Wspólnotą Europejską takich krajów jak: Czechy, Słowacja, Polska, Węgry i Słowenia. Organizacja ta była jakoby odpowiednikiem krajów Środkowoeuropejskich dla EFTA i EWG.

EFTA- czyli Europejska Strefa Wolnego Handlu. Czyli jest to obszar obejmujący kilka państw europejskich gdzie dokonuję się swobodnej wymiany towarów. Polska na obszarze EFTA prowadzi wymianę handlową towarów przemysłowych.

NAFTA- czyli Północnoamerykańskie Porozumienie o Wolnym Handlu- organizacja ta skupia takie państwa jak Meksyk, Kanadę oraz Stany Zjednoczone. W porozumieniu zastało założone, że w ciągu około 15 lat zostaną stopniowo zniesione cła pomiędzy państwami członkowskimi.

EUROSTAT- czyli Urząd Statystyczny Unii Europejskiej. Organizacja ta jest odpowiedzialna za przygotowywanie analiz oraz prognoz, następnie przekazuje wszystkim instytucjom Wspólnoty Europejskiej wszystkie potrzebne informacje statystyczne, ponadto współpracuje ona z wszystkimi urzędami statystycznymi krajów członkowskich. Państwa członkowskie mogą od Eurostatu uzyskać informacje na temat pogłębiania się integracji w ramach całej Unii.

FAO- czyli Organizacja Narodów Zjednoczonych do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa- organizacja ta została założona w roku 1945. Jej siedziba znajduje się w Rzymie. Nasz kraj należy FAO od samego początku istnienia tejże organizacji, jednakże mieliśmy kilkuletnią przerwą w przynależności. FAO jest organizacją popierającą międzynarodową działalność, która zmierza między innymi do wytwarzania, polepszania, dystrybucji oraz wymiany produktów rolnych, rybołówstwa i leśnictwa, ponadto dąży do zachowanie wszystkich zasobów naturalnych, oraz do podnoszenia konsumpcji i do poprawy warunków życiowych ludzi mieszkających na wsiach. Do głównych zadań FAO należą między innymi: stabilizowanie ceny na wszystkie surowce rolnicze poprzez system subsydiów, a także udzielanie najróżniejszej pomocy technicznej państwom, w których jest niska kultura rolna.

IATA- czyli Międzynarodowe Zrzeszenie Przewoźników Powietrznych (z ang. International Air Transport Association ) zostało założone w roku 1919. Założono ją w Hadze na początku jako International Air Traffic Association. Obecna nazwa organizacji funkcjonuje od roku 1945, a siedziba jej znajduje się w Montrealu. Zrzeszenie to skupia przedsiębiorstwa różnych linii lotniczych (jest w nim także od roku 1939 PLL LOT ) z różnych państw oraz koordynuje działania tych przedsiębiorstw w systemie ogólnoświatowej sieci połączeń lotniczych.

MFW- czyli Międzynarodowy Fundusz Walutowy jest międzynarodową organizacją zajmującą się finansami, o jej powołaniu postanowiono równocześnie z powoływaniem Międzynarodowego Banku Odbudowy i Rozwoju. Było to w lipcu 1944 roku podczas trwania konferencji Organizacji Narodów Zjednoczonych w Bretton Woods. Nasz kraj jest także członkiem funduszu.

OECD- czyli Organizacja Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, jest to zgrupowanie najbardziej rozwiniętych krajów świata. Na posiedzeniach tych państw prowadzone są rokowania gospodarcze, ustalana jest polityka ekonomiczna. Organizacja ta przestrzega zasady dotyczącej pełnej wymiany wiadomości gospodarczych. Przynależy do niej już 29 krajów, w tym Polska, która przyłączyła się w lipcu 1996 roku)

UNESCO- czyli Organizacja do spraw Oświaty, Nauki i Kultury została założona w roku 1945 przez 44 kraje w tym przez Polskę. Głównymi celami UNESCO są utrzymywanie pokoju oraz bezpieczeństwa poprzez wpływanie na sferę wychowania, nauki oraz kultury poszczególnych krajów członkowskich, wymiana kulturalna oraz wzajemne poznawanie różnych dorobków kulturowych.

EWW i S- czyli Europejska Wspólnota Węgla i Stali, została założona w roku 1951 przez sześć państw: Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, Republikę Federalną Niemiec oraz Włochy. Traktat ustanawiający EWWiS został podpisany w Paryżu.

EUROATOM- czyli Europejska Wspólnota Energii Atomowej została założona jako rezultat podpisania Traktatów Rzymskich w marcu 1957 roku. Celem organizacji było współpracowanie w sferze pokojowego wykorzystania energii atomowej. Organizacja została założone przez sześć państw: Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, Republikę Federalną Niemiec oraz Włochy.

EWG- czyli Europejska Wspólnota Gospodarcza, instytucja ta powstała jako rezultat procesów integracyjnych, które rozpoczęły się po drugiej wojnie światowej. Inicjatorami procesów integracyjnych były demokratyczne państwa europejskie, które posiadały gospodarkę rynkową. EWG została stworzona mocą Traktatów Rzymskich, podpisanych 25 marca 1957 roku. Organizacja ta zaczęła faktycznie funkcjonować 1 stycznia 1958 roku. Jej podstawowe cele to: budowanie wspólnego wewnętrznego rynku, zrównoważony rozwój ekonomiczny i gospodarczy, a także ujednolicanie polityki gospodarczej we wszystkich krajach członkowskich, które też pomiędzy sobą współpracują w niektórych kwestiach z dziedziny polityki wewnętrznej. EWG z EFTA w 1991 roku utworzyło Europejski Obszar Gospodarczy. Po traktacie z Maastricht (luty 1992 rok) EWG przemianowano na Wspólnotę Europejską i poszerzono jej kompetencje (nazwa ta funkcjonuje od 1993 r. wtedy właśnie wszedł w życie Traktat z Maastricht). 16 grudnia 1991 roku Polska podpisała z EWG umowę o stowarzyszeniu w kwestiach handlu oraz współpracy gospodarczo-handlowej, następnie po zaakceptowaniu umowy przez wszystkie zainteresowane strony, zaczęła ona obowiązywać od dnia 1 lutego 1994 roku. W efekcie tego układu nasz kraj uzyskał dostęp do rynków wszystkich państw-członków EWG, natomiast w ramach gospodarczej pomocy uzyskaliśmy swobodny przepływ technologii i techniki.

GRUPA WYSZEHRADZKA- instytucja ta została założona w roku 1991. Jej członkami są: Polska, Węgry, Czechy i Słowacja. Główne zadania tej struktury to poszerzanie kontaktów i współpracy politycznej, gospodarczej i wojskowej. Grupa Wyszehradzka zajmowała się również kwestią przyłączenia tych czterech krajów do Unii Europejskiej oraz NATO. Rezultatem prac Grupy Wyszehradzkiej było podpisanie CEFTA, czyli Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu, miało to miejsce 21 grudnia 1992 roku w Krakowie.

WMO- czyli Światowa Organizacja Meteorologiczna- jest to organizacja, która wchodzi w skład struktur ONZ, jej siedziba znajduje się w Genewie. Światowa Organizacja Meteorologiczna została przekształcona w roku 1945 z Międzynarodowej Organizacji Meteorologicznej, która istniała od roku 1879. Do głównych zadań organizacji należą: koordynowanie działalności służb meteorologicznych w różnych krajach, ujednolicenie metod prowadzenia obserwacji meteorologicznych oraz rozpowszechnianie prognozy pogody.

UNICEF- jest to Fundusz Narodów Zjednoczonych na rzecz Dzieci; został on powołany do życia 11 grudnia 1946 roku jako organizacja, która miała doraźnie wspierać dzieciaki z krajów zniszczonych przez drugą wojnę światową. Powstanie UNICEF zainicjował dr Ludwik Rajchman, lekarz polski, który był także pierwszym przewodniczącym UNICEF-u.

NATO- czyli Organizacja Paktu Północnoatlantyckiego, została założona 4 kwietnia 1949 roku w Waszyngtonie, natomiast siedzibę ma w Brukseli. Pierwotni założyciele paktu to: Belgia, Francja, Dania, Holandia, Kanada, Islandia, Luksemburg, USA, Norwegia, Portugalia, Wielka Brytania oraz Włochy. W roku 1952 do paktu przyłączyły się Grecja oraz Turcja, natomiast w roku 1955 NATO poszerzyło się o RFN, a w roku 1982 o Hiszpania, od roku 1999 członkami paktu są także: Polska, Węgry i Czechy, a od roku 2004 Bułgaria, Łotwa, Estonia, Litwa, Słowenia, Rumunia i Słowacja. Najważniejszy cel NATO to zapewnianie ogólnego bezpieczeństwa `światowego oraz współpraca wojskowa krajów członkowskich. Na strukturę NATO składają się Stała Rada NATO, Rada NATO, Grupa Planowania Nuklearnego, Komitet Planowania Obrony, a także bardzo liczne komitety oraz grupy robacze.

Polska, Węgry i Czechy zostały zaproszone w 1997 roku w lipcu zaproszone na szczyt krajów NATO, wówczas to rozpoczęto oficjalne negocjacje o członkostwie tych krajów. Ostatecznie Polska stała się członkiem Paktu 12 marca 1999 roku.

Główne misje pokojowe NATO to: -IFOR, misja pokojowa odbywająca się w Bośni i Hercegowinie, była prowadzona pomiędzy 20 grudnia 1995 roku a 20 grudnia 1996 roku; - SFOR, misja pokojowa także w Bośni i Hercegowinie, która była prowadzona pomiędzy 21 grudnia 1996 roku a 2 grudnia 2004 roku; - obecność sił KFOR, czyli Kosowo Force w Kosowie, było to od 12 czerwca 1999 roku; - obecność ISAF, czyli Międzynarodowych Sił Wspierających Bezpieczeństwo w Afganistanie, trwa ono od grudnia 2001 roku; - wspieranie logistyczne w Farfurze Unii Afrykańskiej, było to w 2005 roku.

ONZ- czyli Organizacja Narodów Zjednoczonych. Kiedy zakończyła się druga wojna światowa zaistniała potrzeba stworzenia instytucji międzynarodowej, która zrzeszałaby państwa dbające o zachowanie pokoju oraz bezpieczeństwa na świecie. 26 czerwca 1945 roku w San Francisco miała miejsce konferencja, i na niej została uchwalona Karta Narodów Zjednoczonych. Natomiast na podstawie Karty powstała w dniach 25-26 czerwca 1945 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych. Nasz kraj nie miał reprezentanta na tej konferencji, jednak podpisaliśmy Kartę NZ 16 października 1945 roku, a tym samym uznano nas wraz z pięćdziesięcioma pozostałymi krajami za członka- założyciela. Obecnie ONZ ma 189 państw-członków z całego świata, a siedziba główna organizacji jest w Nowym Jorku, natomiast biura pomocnicze znajdują się w Wiedniu i w Genewie. Podstawowe cele ONZ to: utrzymanie pokoju i bezpieczeństwa na świecie, czuwanie nad szanowaniem zobowiązań międzynarodowych, chronienie praw człowieka, wspieranie gospodarczego oraz społecznego rozwoju wszystkich narodów na świecie. Najważniejszymi organami ONZ są: zgromadzenie ogólne, rada gospodarczo-społeczna, która zajmuje się o kwestiami gospodarczymi, społecznymi, kulturowymi, zdrowotnymi, edukacyjnymi, rada bezpieczeństwa, liczy 5 członków stałych i 10 kadencyjnych, rozwiązuje ona konflikty światowe, sekretariat oraz Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości. Pod egidą Organizacji Narodów Zjednoczonych działa wiele misji rozjemczych, liczne organy, programy specjalne, a także różnego rodzaje agencje. Dzięki wieloletniemu zaangażowaniu w misje pokojowe ONZ-u, Polska uzyskała uznanie całej społeczności międzynarodowej, natomiast naszym jednostkom wojskowym wystawiono wysoką notę za profesjonalizm oraz sprawność w działaniach. Dotychczas ok. 30 tysięcy Polaków wspierało bądź uczestniczyło w różnych misjach zagranicznych ONZ-u. Polska wspiera między innymi działania, które zmierzają do trwałego rozwiązania konfliktów oraz wzmocnienia procesów demokratycznych na Bałkanach. Polscy żołnierze, w 1996 roku, brali udział w IFOR, czyli Siłach Zaprowadzania Pokoju, natomiast od 1997 roku aż po dziś dzień biorą udział w SFOR, czyli Siłach Stabilizujących w Bośni i Hercegowinie. Ponadto od roku 1999 polscy żołnierze brali udział w misjach NATO prowadzonych w Kosowie (KFOR). Także w roku 1999 uczestniczyli w misjach humanitarnej, odbywających się na terenach Albanii, było to działanie w ramach AFOR, czyli Wielonarodowych Sił NATO. Obecnie polscy żołnierze biorą udział w operacji pokojowej ONZ UNDOF, na Wzgórzach Golan oraz w UNIFR, w południowym Libanie, a Jednostka Specjalna Policji stacjonuje w UNMIK w Kosowie. Biorąc pod uwagą liczebność kontyngentu nasz kraj był siódmym kontrybutorem w operacjach pokojowych ONZ, zaraz po Francji, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Ghanie, Indonezji i Holandii. Biorąc pod uwagę ograniczone fundusze Polski jest ona w stanie utrzymać swą pozycję pośród państw- kontrybutorów w operacjach pokojowych, jeżeli skoncentruje się najbardziej na zdobytej do tej pory specjalizacji w logistyce oraz wystawi samodzielne jednostki albo zacznie współpracować z innymi państwami na zasadach równorzędności. Współpracowanie na rzecz rozwijania się stało się integralną częścią polityki zagranicznej prowadzonej w Polsce- świadczyć o tym mogą działania, które podejmuje nasze ministerstwo spraw zagranicznych wobec państw rozwijających się oraz krajów przechodzących okres transformacji. Nasz kraj przeznacza część środków finansowych na rzecz rozwijania oraz pomocy humanitarnej właśnie w tych państwach w skali, która odpowiada naszym bieżącym możliwościom. Łącznie w latach od 1998 do 2002 roku Polska udzieliła państwom rozwijającym się oraz państwom będącym w trakcie transformacji pomocy wynoszącej 179,17 milionów USD.

BANK ŚWIATOWY- jest to międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju; umożliwia on zaciągniecie pożyczek, udziela różnych gwarancji na kredyty zagraniczne, ukierunkowuje pożyczki na konkretnie określone cele na przykład w roku 1998 Polska otrzymała pomoc dla rolników i rolnictwa, która miała być przeznaczona na stworzenie nowych miejsc pracy oraz na rozwój infrastruktury rolniczej.

Unia Europejska- jest związkiem państw będących członkami Wspólnot Europejskich, czyli EWG, Euratom i EWW i S. Związek ten istnieje na mocy Traktatu z Maastricht o Unii Europejskiej, podpisanego w lutym 1992, a który wszedł w życie 1 listopada 1993 roku. Państwami sygnatariuszami traktatu były następujące kraje: Belgia, Francja, Holandia, Włochy, Niemcy, Luksemburg, Irlandia, Wielka Brytania, Dania, Grecja, Hiszpania, Portugalia. W 1995 roku dołączyły się: Austria, Szwecja i Finlandia, natomiast 1 maja 2004 roku UE poszerzyła się o: Polskę, Cypr, Czechy, Słowację, Litwę, Estonię, Łotwę, Maltę, Węgry, i Słowenię. Głównym celem Unii Europejskiej jest stworzenie unii gospodarczej, walutowo-monetarnej (ze wspólną walutą ECU) oraz politycznej a także wprowadzenie jednego, wspólnego obywatelstwa. Wielu Polaków przed referendum unijnym miało wątpliwości czy powinniśmy dołączać się do UE. Baliśmy się głównie straty suwerenności gospodarczej oraz ograniczenia produkcji w niektórych przedsiębiorstw, co mogłoby doprowadzić do wzrostu bezrobocia, baliśmy się też, że upadną mało konkurencyjne przedsiębiorstwa, a najbardziej nie zgadzaliśmy się na umożliwienia nabywanie ziemi w Polsce przez obywateli z innych krajów UE. Jednakże akcesja do Unii Europejskiej związana była także z bardzo dużymi korzyściami to jest:

a) Możliwość skorzystania z programów i funduszy pomocy.

Polska jest krajem słabiej rozwinięte i dlatego może skorzystać z funduszy oraz innych programów dotacyjnych. Środki z nich uzyskane można przeznaczać na: restrukturyzacje przemysłu, ochronę środowiska, rozwijanie rolnictwa czy transportu. Akcesja Polski do struktur Unii Europejskiej jest dla nas jedyną szansą na odbudowę silnego rolnictwa, które wkrótce mogłoby, na dużo lepszych od obecnych zasad konkurować, zarówno na rynkach europejskich, jak i na światowych. Polscy rolnicy wraz z dniem wstąpienia do UE zostali przyłączeni do systemu oraz zasad WPR, czyli Wspólnej Polityki Rolnej prowadzonej przez UE. Polityka ta funkcjonuje już z dużym powodzeniem ponad czterdzieści lat. To właśnie dzięki niej został stworzony w Europie nowoczesny sektor celny a konkurencyjna gospodarka żywnościowa stoi na najwyższym na świecie poziomie.

b) Znacznie szybszy rozwój ekonomiczno- gospodarczy.

Przyłączenie się Polski do UE daje nam szanse na znacznie szybszy rozwój ekonomiczno-gospodarczy kraju. Może o tym świadczyć przykład Irlandii, kraju który zaledwie w ciągu dwudziestu kilku lat członkostwa w strukturach UE podwoił wysokość Produktu Krajowego Brutto na jednego mieszkańca, i osiągnął ostatnio nawet poziom wyższy od poziomu PKB w Wielkiej Brytanii.

c) Zwiększony napływ kapitałów zagranicznych daje nam szansę na unowocześnienia różnych gałęzi przemysłowych.

d) Uruchomienie oraz stymulowanie procesów innowacyjnych w sferze społecznej i gospodarczej wymuszone przez konieczność dostosowania się Polski do standardów Unii Europejskiej.

e) Możliwość eksportowania towarów polskich bez ograniczeń na zachodnie rynki może zdecydowanie wpłynąć na polepszenia sytuacji naszych eksporterów, a także na wzrost w produkcji oraz na większy wzrost PKB na jednego obywatela.

f) Powstawanie nowych miejsc pracy, obniżanie się stopy bezrobocia, wzrost wysokości płacy za wykonaną prace, to wszystko spowoduje poprawę warunków życiowych ludności.

g) Liczne korzyści z realizowania zasady " czterech swobód"- czyli swobody przepływu osób (pracowników), swobody przepływu usług, towarów i kapitału. Dzięki tym swobodom Polacy mogą mieszkać i pracować w dowolnym kraju Unii Europejskiej. W początkowym okresie, po akcesji polski do struktur UE korzystanie ze swobody pracy w dowolnym kraju jest ograniczone okresami przejściowymi (ograniczenie dla obydwóch stron).

h) Przyspieszone rozwijanie się regionów oraz miast, które współpracują z regionami z innych państw i tworzą tak zwane Euroregiony.

i) Aktywniejszy międzynarodowy ruch turystyczny -zniesienie granic pomiędzy Polską a krajami Unii Europejskiej przyczyniło się do zwiększenia liczby zagranicznych turystów, którzy zachęcani są walorami polskiego środowiska przyrodniczego, a także zabytkami kultury.

j) Zwiększenie bezpieczeństwa oraz podniesienie pozycji Polski na forum Europy.

k) Wyjście ze złego sąsiedztwa z dwoma mocarstwami: Rosją i Niemcami.

Przyłączenie się Polski do struktur Unii Europejskiej jest równoznaczne z naszym pełnoprawnym udziałem w tworzeniu oraz korzystaniu ze wszystkich polityk europejskich, jedną z których jest polityka spójności Wspólnot Europejskich. Jest ona jedną z najważniejszych polityk prowadzonych przez UE, polityka spójności zaraz po Wspólnej Polityce Rolnej pochłania największą ilość środków z budżetu wspólnotowego. Zasadniczym celem polityki spójności jest osiągnięcie spójności społeczno-gospodarczej. Mówiąc prościej chodzi tu o wszystkie działania nakierowane na wyrównanie różnic rozwojowych, będących nie tylko między krajami wspólnotowymi, ale i pomiędzy regionami w krajach UE. Dla naszego kraju oznacza to iż możemy uzyskać wsparcie w ramach polityki spójności poprzez takie instrumenty jak: Fundusz Spójności oraz Fundusze Strukturalne. Możliwości takie stawiają przed Polską zarówno ogromne szanse rozwojowe, jak również wielkie wyzwania, między innymi z zakresu programowania oraz realizowania działań rozwojowych. Polska polityka, w kontekście spójnościowej polityki UE powinna skoncentrować się na dwóch zasadniczych sferach: na jak najefektywniejszym wykorzystaniu dostępnych od 1. 05. 2004 roku środków finansowych oraz na aktywnym udziale w dyskusjach nad polityką spójności prowadzoną przez UE w przyszłości; dyskusja ta prowadzona jest równolegle z dialogiem nad nową perspektywą finansową, czyli budżetem UE, planowanym na lata od 2007 do 2013 roku.

Na pytanie co Polacy wniosą do Unii można odpowiedzieć, że między innymi: kapitał ludzki (około 38 milionów), bogaty dorobek kulturowy, smaczną i zdrową żywność, duży potencjał intelektualny oraz możliwości inwestowania w Polsce.

PODSUMOWANIE:

1 maja 2004 roku Rzeczpospolita Polska przyłączyła się do elity państw europejskich. Przed naszym krajem otworzyły się furtki do licznych programów pomocowych: Phare, Sapard, bezpośrednie dopłaty dla rolników, fundusze strukturalne oraz wiele innych. Większość tej pomocy jest na zasadzie pożyczek bezzwrotnych albo podziału kosztów pomiędzy Unią Europejską a instytucjami rządowymi w Polsce. Programy pomocowe odnoszą się do prawie wszystkich dziedzin życia nap. do budowania sieci gazowniczych, oczyszczalni ścieków, rozbudowywania infrastruktury komunikacyjnej oraz sieci kanalizacji. Teraz najistotniejsza rola należy do urzędników z samorządów lokalnych oraz do prywatnych przedsiębiorców, ażeby wszystkie pieniądze zostały wykorzystane w jak największej ilości. Polska powinna unikać takiego błędu, jaki popełniła Grecja, która w bardzo znikomym stopniu skorzystała z programów pomocowych.

Po przystąpieniu Polski do Wspólnoty Europejskiej zostały otworzone rynki pracy w niektórych krajach zachodnich (Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja), od maja 2006 także Portugalia, Hiszpania, Grecja i Finlandia, a najpóźniej do roku 2011 wszystkie kraje UE muszą otworzyć swoje rynki. Teraz w niektórych są tzw. okresy ochronne, prawdopodobnie w Niemczech i Austrii okresy te będą właśnie 7-letnie. Otwarcie rynków obniżyło stopę bezrobocia w Polsce, jednak spowodowało masową emigracje. Nie jest ona dobra dla Polski ponieważ głównie wyjeżdżają ludzie młodzi i dobrze wykształceni. Wspólna gospodarka rolna oraz programy pomocowe skierowane do rolników zdecydowanie podniosą z zapaści nasze rolnictwo. Renty strukturalne obniżą średni wiek polskich rolników. Programy zalesiania gruntów rozwiąże sprawę gruntów na których ziemia jest niskiej klasy. Przed Polakami otworzyły się wszystkie granice, obowiązuje teraz w Polsce zasada czterech swobód: przepływ ludzi, usług, towarów i kapitału. Jednak dystans dzielący Polskę od nawet najbiedniejszych państw Unii biorąc pod uwagą rozwój jest ogromny. Niemniej rozsądnym posunięciem było dołączenie się do towarzystwa, które może zapewnić nam korzyści w wielu sferach: politycznej, społecznej, gospodarczej oraz cywilizacyjnej.

Zmiany, które zostały wprowadzone wraz z naszym wstąpieniem do UE potrzebują czasu aby przynieść pozytywne skutki. Ich będą widziane dopiero w następnych pokoleniach. Proces dostosowywania Polski do standardów UE jest bardzo trudny, jednak konieczny, ponieważ pozwoli on na podniesienie poziomu życia ludzi oraz z czasem będziemy mogli się porównywać z państwami Europy Zachodniej.