Zgodnie z definicją, zawartą w "Małym słowniku stosunków międzynarodowych, pod redakcja Grażyny Michałowskiej, przestępstwo jest "społecznie niebezpiecznym i sprzecznym z prawem czynem zagrożonym karą. Podobne wyjaśnienie odnaleźć można w "Encyklopedii PWN: przestępstwo to "zawiniony czyn człowieka, społecznie niebezpieczny, zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia." Do najgroźniejszych przestępstw zalicza się zbrodnie. Stopień ciężkości popełnionego czynu, określa się w oparciu o obowiązujący w danym państwie system prawny.

Walka z przestępczością, jest głównym zadaniem państwa. Wynika to z jego bezpośrednich obowiązków wobec obywateli, które zapisane są w Konstytucji. Państwo ściga przestępców, dba o prawidłowe funkcjonowanie własnego systemu karnego, walczy z korupcją na najwyższych szczeblach władzy sądowniczej, wreszcie konstruuje odpowiedni program resocjalizacyjny. W wielu wypadkach, współpracuje również z innymi krajami na całym świecie. Warunki takiej współpracy określają specjalne dokumenty międzypaństwowe, które najczęściej mają formę jednostronnych lub wielostronnych umów o ekstradycji, a także o wzajemnej pomocy w łamaniu przestępców, ważności wyroków karnych na całym świecie itp. Organizacją międzynarodową, która zajmuje się śledzeniem wszelkiego rodzaju wykroczeń, jest INTERPOL, czyli Organizacja Policji Kryminalnej.

Warto pamiętać, że oprócz takich przestępstw jak kradzież, zabójstwa, oszustwa podatkowe itd, które maja miejsce we wszystkich krajach na całym świecie, zdarzają się i te, które zagrażają bezpieczeństwu międzynarodowej społeczności. Zgodnie z definicją, zawartą w międzynarodowym kodeksie prawnym, noszą one miano zbrodni międzynarodowych. Wśród nich wyróżnić można przede wszystkim: zbrodnie przeciwko ludzkości, zbrodnie wojenne oraz świadome działania zmierzające do łamania, lub łamiące postanowienia zawarte w Konwencjach Genewskich, wydanych w roku 1949.

Do przestępstw o charakterze międzynarodowym, zaliczyć można także terroryzm. Terroryzm jest to "metoda walki politycznej polegająca na selektywnym lub kompleksowym stosowaniu przemocy wobec przeciwników". (Oksfordzki słownik historii świata w XX wieku)." Działania terrorystyczne służą destabilizacji panującego w danym kraju porządku gospodarczego, politycznego oraz społecznego. W XIX wieku, terroryzm stał się podstawową formą walki, stosowaną przede wszystkim przez ruch anarchistyczny. Pierwszymi ofiarami terrorystów - anarchistów, byli dwaj prezydencji Stanów Zjednoczonych Ameryki, cesarzowa Austrii Elżbieta, wreszcie premier Hiszpanii. Z czasem pojawił się również tzw. terroryzm zbiorowy. Obecnie taka formę walki stosują między innymi , takie organizacje jak: Al.. Kaida, IRA, Hezbolllah, Hamas, Zbrojne Zjednoczenie Islamskie w Algierii. Ich członkowie są uznawani za przestępców międzynarodowych i są ścigani na całym świecie. W ostatnim czasie, liczba zamachów terrorystycznych znacznie wzrosła. Do najtragiczniejszych zamachów, zaliczyć można: atak na WTC w Nowym Jorku, Madrycie i Londynie, za które odpowiedzialna była islamska grupa Osamy Bin Ladena.

Nasilenie się omawianego zjawiska spowodowało, że państwa rozpoczęły wspólne działania, zmierzające do jego likwidacji. Już w roku 1985 Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych

uchwaliło rezolucję przeciwdziałaniu terroryzmowi. "Potępiła ona jako przedepcze wszystkie akty, metody i działania terrorystyczne, bez względu na miejsce ich popełnienia i osoby sprawców.." Jednocześnie, do przestępstw nie podlegających ekstradycji zaliczono: porwania samolotów, uprowadzenia lub zabójstwa osób chronionych immunitetem politycznym, porwania, branie zakładników, użycie ładunków wybuchowych . Utworzono również organizacje, które w sposób bezpośredni miały przeciwdziałać terroryzmowi. Zaliczyć do nich można przede wszystkim: Organizację Międzynarodowego Lotnictwa Cywilnego, Federację Stowarzyszeń Linii Lotniczych , Federacja Stowarzyszeń Pilotów Linii Lotniczych i Stowarzyszenie Międzynarodowego Transportu Lotniczego.

14 września 1963 roku, w Tokio podpisano dokument o niektórych przestępstwach i czynach, dokonywanych na pokładzie samolotów. Chodziło tutaj przede wszystkim o takie działania, które nie są przestępstwami o naturze kryminalnej, ale zagrażają pasażerom samolotów i innych statków powietrznych. W siedem lat później napisano konwencję, która zawierała nowelizację wszystkich zapisów oraz wprowadzała zasady postępowania w razie porwania samolotu. Jednocześnie uznano ten czyn za przestępstwo karane prawem międzynarodowym. W roku 1971, uchwalono konwencję montrealską, która również dotyczyła karania wykroczeń, mających miejsce na pokładzie samolotu.

Współpraca międzynarodowa, ma miejsce również wtedy, gdy chodzi o przestępstwo natury kryminalnej. Chodzi tu przede wszystkim o wyrób i rozprowadzanie narkotyków, a także przeciwdziałanie wszelkim formom narkomanii, która - wedle przyjętych ustaw - zarażą ładowi społecznemu, a także życiu i bezpieczeństwu obywateli.. Warto dodać, że pierwsza ustawa w Polsce, która dotyczyła omawianego problemu, została wydana w roku 1923 i wprowadzała kontrolę nad handlem i rozprowadzaniem substancji leczniczych i odurzających.

Rozwój biznesu narkotykowego spowodował, że już w roku 1963, niemal wszystkie państwa europejskie przyjęły konwencję o zakazie nielegalnego handlowania narkotykami. Nowelizację tej konwencji przyjęto w Wiedniu w roku 1988. Zapisano w niej między innymi, że posiadaczom narkotyków grozi kara więzienia, zakazuje handlowania narkotykami, grozi konfiskatą majątku zdobytego na narkobiznesie. Polska ratyfikowała wymienioną konwencję w roku 1994.