Od samych początków rzeźby , artyści dłuta przykładali szczególna uwagę do realizmu swych dzieł , szczególny nacisk kładziono na to , aby przypominały one do złudzenia rzeczywistość. W czasach renesansu , kiedy tworzyli tacy artyści , jak Michał Anioł wykształcono ideał rzeźby w drobiazgowy sposób odtwarzającej najmniejsze nawet elementy ludzkiego ciała.

Głównymi materiałami , w których rzeźbiono był brąz, marmur i kamień. W XX wieku zaszły zmiany, zerwano z mimetycznym oddawaniem rzeczywistości. Rzeźbiarze zaczęli sięgać po abstrakcję , a także upraszczali formę , nawiązując do sztuki prymitywnej.

Za najlepszego XIX - wiecznego rzeźbiarza , a jednocześnie prekursora zmian uznawano Augusta Rodina, który w swych rzeźbach łączył tradycjonalizm z nowatorskim łączeniem różnego rodzaju powierzchni.

Kiedy nadszedł kubizm , całkowicie odmienił twarz sztuki , w tym także rzeźby. Kubizm w całkowicie nowy sposób zaczął przedstawiać rzeczywistość. Powstał w pierwszej dekadzie XX wieku , jego twórcami byli Pablo Picasso (1881-1973) i Georges Braque (1882-1963). Zrezygnowali ze sztuki figuratywnej i z perspektywy.

Według kubistów dzieło sztuki nie może działać na zasadzie fotografii i nigdy nie będzie odbiciem rzeczywistości. Kubizm znalazł odbicie także w rzeźbach Ossipa Zadkine'a , Henri 'ego Laurensa , Alexandra Archipenko , Jacquesa Lipchitza.

Odbicie w sztuce miały także inne nowe kierunki ; dadaizm , futuryzm i konstruktywizm.

Futuryzm , nawiązując do koncepcji kubistów , próbował wprowadzić do rzeźby element ruchu.

Dadaizm , który narodził się w czasie pierwszej wojny światowej , negował wszelkie tradycyjne wartości , w tym sztukę .Związany z dadaizmem , Duchamp w roku 1916 opracował koncepcję szczególnego rodzaju rzeźby , zwanego ready - made , choć pierwszy ready - made , ,, Koło rowerowe" wykonał trzy lata wcześniej, w roku 1913.

Zwyczajnym przedmiotom, codziennego użytku , nadał rangę dzieła sztuki. Inny jego ready - made to ,,Wieszak i fontanna" ,,,Suszarka do butelek" . W niektórych ready - made Duchamp łączył elementy normalnie sobie obce , takie jak miedziane płytki pomiędzy którymi leży kłębek sznura.

Wielu dadaistów z czasem zbliżyło się do surrealizmu . Rzeźbiarzami tworzącymi surrealistyczne dzieła byli Hans Arp , Max Ernst, Alberto Giacometti.

Prymitywizm fascynował rzeźbiarzy I połowy XX wieku . Chodziło o nawiązanie do prymitywnej sztuki ludów pierwotnych. Do artystów zafascynowanych sztuką afrykańską i przetwarzających to zainteresowanie na swoje dzieła należał Jacob Epstein (1880-1959).

Maskami afrykańskimi inspirował się w swoich rzeźbach głów, Amedeo Modigliani ( 1884- 1920). Twarze , które rzeźbił sprowadzał do elementarnych form geometrycznych, pracował przy tym bezpośrednio drewnie , bez uprzedniego modelowania w glinie.

Konstruktywiści budowę rzeźb opierali na ażurowych formach , szkieletach konstrukcyjnych, wprowadzili nowe materiały takie , jak nikiel , szkło , plastik i aluminium. Przedstawicielami konstruktywizmu byli

( N.Gabo , A.M. Rodczenko, A. Pevser). Konstruktywistyczną rzeźbę wzbogacił o nowy element L. Moholy - Nagy, był nim ruch i światło.

Alexander Calder swoje obiekty ( ,,mobiles") zawieszał na sznurkach i drutach , miały być poruszane siłą wiatru i zdobić miejsca publiczne.

Rzeźba współczesna wzbogaciła się w II połowie. XX wieku o nowe techniki obrazowania, wymowa konstrukcji została wzbogacona przez użycie lasera bądź innych sprzętów audiowizualnych.

Niektórzy artyści rzeźbami nazywali stworzone konstrukcje z ludzi lub zwierząt ,a nawet niekiedy z mięsa zabitych zwierząt.

Wraz z pop - artem nadszedł czas na hiperrealizm w rzeźbie. Przedstawiano obiekty , które znajdują się w najbliższym otoczeniu człowieka, różniła je od tych rzeczywistych niecodzienna wielkość.

Tworzono wielkie tubki pasty do zębów ( Claes Oldenburg ,, Potężna tubka pasty do zębów")lub stoły , które zamiast na nogach opierały się na manekinie nie całkiem ubranej kobiety( Allen Jones ,,Stół Rzeźba")

Angielski artysta Henry Moore tworzył monumentalne rzeźby przedstawiające ogromne postacie przypominające raczej bryłę, aniżeli człowieka.

Pojawił się też nurt ekologiczny , artyści wykorzystywali w swoich rzeźbach jedynie elementy naturalne uzbierane na łonie natury.

Widoczne jest , że rzeźba współczesna znacznie zniekształciła przedstawiane postacie, jednakże nie rezygnowano z ich ekspresji . Pod koniec pierwszej połowy wieku dwudziestego popularny był nurt dążący do zwiększenia siły wyrazu , był to kierunek romantyczno - ekspresyjny. Jego przedstawiciele , wśród których znalazły się takie nazwiska jak: Gargallo , Gonzalez , Cesar , Reg Butler , Armitage, wzbogacali swe rzeźby poprzez nowy sposób wykorzystania tworzywa , z których powstawały , wzbogacali tym samym ich fakturę.

Cesar tworzył swoje rzeźby z zgniecionej blachy pochodzącej z różnych źródeł , między innymi z samochodów. Jego dzieła nosiły miano ,,kompresji" .

Ekspresjonizm w rzeźbie prezentuje także Albert Giacometti ( 1901-1966 ). Postacie na jego rzeźbach wydają się być czegoś winne , są niezwykle cieniutkie , budzą zarazem przestrach i współczucie.

Rzeźbiarze coraz częściej rezygnują przy rzeźbie w metalu z odlewów , na rzecz spawania struktur metalowych . Nic dziwnego ,że nurt ten zapoczątkował zawodowy spawacz David Smith.

Kolejny krok w rzeźbie współczesnej postawił Christo , który tworzył trójwymiarowe , budowane z przypadkowych przedmiotów kompozycje , zwane asamblażami.

Na początku wieku XX w rzeźbie polskiej odbiły się tendencje secesji , można je spotkać w rzeźbach Szymanowskiego i Laszczki.

W okresie przedwojennym w Polsce rzeźby monumentalne tworzyli Wacław Szymanowski , Xawery Dunikowski , Stanisław Horno - Popławski , Tadeusz Breyer.

Inny typ rzeźby, powstałej z metalu i szkła , stanowiły dzieła Katarzyny Kobro, która tworzyła swe szkieletowe formy. pod wpływem konstruktywizmu

Magdalena Abakanowicz to niezaprzeczalnie najsłynniejsza polska rzeźbiarka , jej prace są znane i podziwiane , nie tylko w kraju , ale przede wszystkim za granicą , gdzie otrzymała liczne prestiżowe nagrody .Urodziła się w podwarszawskich Falentach w roku 1930. Interesuje się także malarstwem i rysunkiem , jednakże jej specjalnością są wielkich rozmiarów rzeźby przestrzenne , tworzone w oparciu o tkaninę, a także inne materiały , jak drewno , kamień i metale . Kompozycje tworzone przez Magdalenę Abakanowicz zyskały miano ,,abakanów" . Magdalena Abakanowicz została w roku 1972 doceniona nagroda państwowa i stopnia . Jej nazwisko jest rozpoznawalne wśród osób całego kulturalnego świata. PWSSP w Poznaniu może szczycić się tym , że Abakanowicz jest jej profesorem, a także wykładała na niej do roku 1990.

Obok Abakanowicz warto wymienić nazwiska innych polskich współczesnych rzeźbiarzy , takich jak:

, M. Więcek , J Bereś, A. Ślesińska, B. Zbrożyna, T. Murak , J.Kalina.

Władysław Hasior tworzył monumentalne trójwymiarowe konstrukcje z połączenia różnych przedmiotów.