Edgar Degas (1834-1917), zasłynął przede wszystkim jako twórca impresjonistyczny, choć nie cały jego dorobek mieści się w tej kategorii. Degas był francuskim malarzem, grafikiem oraz rzeźbiarzem, przy czym rzeźbie poświecił się głównie w ostatniej fazie swej twórczości.
Edgar Degas urodził się w 1834 roku we Francji, jego artystyczna kariera zaczęła się od studiów w Ecole des Beaux - Arts w Paryżu. Tam właśnie gruntownie zapoznał się z twórczością J. A. D. Ingensa, który pozostał jego mistrzem na długie lata. Ingens był malarzem klasycznym, reprezentował więc obóz, któremu później impresjoniści sprzeciwiali się bardzo wyraźnie. Szukając właściwego dla siebie środka ekspresji, kształtując swój indywidualny styl malarski, Degas poszukiwał inspiracji także w twórczości innych wielkich artystów, w tym celu wiele godzin spędzał w Luwrze, studiując dzieła przede wszystkim włoskich malarzy renesansowych, a także N. Poussina. Zafascynowany malarstwem włoskim udał się do Włoch, gdzie spędził lata 1856 - 60, pochłonięty studiami nad tamtejszą sztuką. Włochy były stolicą malarstwa klasycznego, hołdowano tam antycznym wzorom piękna. Degas długo tworzył pod wrażeniem tamtejszych mistrzów, toteż wczesne jego obrazy są w głównej mierze kompozycjami historycznymi, przedstawionymi zgodnie z zasadami sztuki klasycznej. przebywał we Włoszech, stąd też pierwsze jego prace miały charakter klasycznych kompozycji historycznych. Jego styl uległ zasadniczej przemianie po powrocie do Paryża, zmieniła się tematyka i techniki malarskie. W 1862 roku Degas poznał Maneta i za jego pośrednictwem złączył się ze środowiskiem impresjonistycznym. Impresjoniści stawiali dopiero pierwsze kroki, jednak ich malarstwo wyraźnie odróżniało się od twórczości klasyków. Degas porzucił malarstwo historyczne, by "oddać się w niewolę" tancerek. Baletnice stanowiły najczęściej przez niego malowany obiekt, kobiece postaci, najczęściej w tańcu, choć nie rzadko malował też akty, stały się cechą charakterystyczna twórczości Degasa. Drugim obsesyjnie powracającym tematem były konie i jeńcy. Malarz wybierał bowiem tematy, które pozwalały mu oddać ruch na płótnie. W twórczości Degasa z czasem coraz wyraźniej zaznaczały się wpływy grafiki japońskiej oraz założenia impresjonizmu, przedstawianie tancerek, akty ukazujące najczęściej kobiety wychodzące z wody, czy tez obrazy koni i jeźdźców były tak komponowane, by uchwycić migawkowy ruch. Wiele jednak pozostało w jego malarstwie z realizmu, Degas nie był impresjonista w pełnym tego słowa znaczeniu, z impresjonizmem łączyło go dążenie do uchwycenia tego, co ulotne, nie chodziło jednak o wrażenie jako takie. Lecz o uchwycenie ruchu, nigdy tez nie uległ impresjonistycznej manierze doboru kolorów. Pod koniec życia z powodu słabnącego wzroku, oddał się głównie twórczości rzeźbiarskiej, nie zmienił jednak upodobań pod względem tematycznym i rzeźbił głównie tancerki i kobiece akty.
