Jan Sebastian Bach urodził się w 1685 roku, a zmarł w 1750. Był kompozytorem i organistą niemieckim. Bach wywodził się z bardzo muzykalnej rodziny. Lekcje muzyki uczył się u ojca, który był skrzypkiem oraz

u najstarszego brata Jana Christopha, który był organistą w Ohrdruf. Starszy brat Jana Sebastiana uczył się muzyki dawnych mistrzów poprzez transkrybowanie ich kompozycji oraz przez ich słuchanie m.in. D. Buxtehudego.

1703 rok to moment, w którym Bach zostaje organistą w miasteczku Arnstadt. Później od roku 1707 piastuje to samo miejsce w Mühlhausen. W latach 1708-1714 Bach zostaje nadwornym książęcym organistą oraz występuje w zespole muzycznym, któremu patronuje książe Wilhelm Ernsta. Niedługo potem zostaje jej koncertmistrzem utrzymując się na tej pozycji przez lata 1714-1717. Od roku 1717 jest kapelmistrzem oraz dyrektorem orkiestry kameralnej na dworze księcia Leopolda w Köthen. Stanowisko to piastuje do 1723 roku.

W tym to właśnie roku zostaje kantorem przy kościele Św. Tomasza w Lipsku, gdzie zostaje już do końca życia.

Do jego obowiązków należało komponowanie kantat oraz ich wykonywanie wraz z chórem podczas świąt

i zwykłych niedziel podczas nabożeństwa. Zajmował się również pracą pedagogiczną oraz pełnił funkcję kierownika towarzystwa Collegium Musicum, (od 1729), które założone zostało przez G.Ph. Telemanna.

Na olbrzymią spuściznę muzyczną Bacha, składają się różnorakie formy i gatunki muzyczne. Kompozycje odznaczają się bogatą, kunsztowną polifonią połączoną już nowym systemem dur-moll. Do głównych zainteresowań kompozytora zaliczyć możemy trzy podstawowe nurty:

  • - muzyka chóralna
  • - muzyka orkiestrowa
  • - utwory na instrumenty solo

Do muzyki chóralnej zaliczamy:

  • - pasje (wg. Św. Jana i Mateusza)
  • - msze (wielka Msza h-moll)
  • - oratoria
  • - kantaty religijne
  • - kantaty świeckie
  • - motety

Arcydziełami muzyki wokalno-instrumentalnej okresu baroku są: Wielka Msza h-moll, Pasja wg św. Jana, Pasja wg św. Mateusza, Weihnachts-Oratorium, Magnificat D-dur oraz kantaty, które zawierają opracowania tekstów

i melodii zaczerpniętych z chorału protestanckiego. Utwory te kryją w sobie niezwykła symbolikę, która zawarta jest w użyciu figur retorycznych (środków stylistycznych występujących w muzyce renesansu i baroku), które Bach potraktował w zupełnie inny i nowatorski sposób.

Na przykładzie Koncertu Brandenburskiego nr 2 zauważyć można, w jaki sposób kompozytor operuje techniką kompozytorską w ramach gatunku concerto grosso. Na uwagę zwracają również 3-częściowe koncert solowe będące często opracowaniem kompozycji innych autorów np. A. Vivaldiego. Jego solowe kompozycje na instrumenty klawiszowe (preludia, fugi organowe, organowe opracowania chorału, dzieło Das wohltemperierte Klavier, suity klawesynowe) dowodzą olbrzymiego kunsztu w zakresie użycia techniki wariacyjnej, fugowanej

i kontrapunktycznej.

Trudno dziś uwierzyć, że do XIX wieku twórczość Bacha była praktycznie nieznana. Dopiero wykonanie

w 1829 roku w Berlinie Pasji wg św. Mateusza pod dyrekcją F. Mendelssohna rozsławiło ją po niemalże wszystkich kontynentach. Do dziś pozostaje inspiracją badaczy wywierając olbrzymie piętno na wszystkich pokoleniach kompozytorów.

Kompozycje wokalno-instrumentalne obejmują:

  • - ok. 220 kantat kościelnych i świeckich, m.in.: Aus der Tiefe rufe ich, Herr, zu Dir (1707), Gottes Zeit ist die allerbeste Zeit - tzw. Actus tragicus (1707?), Was mir behagt (1713?), Weinen, Klagen, Sorgen, Zagen (1714), Ich hatte viel Bekümmernis (ok. 1714), Nun komm, der Heiden Heiland (1714), Magnificat (1723), Gelobet seist du, Jesu Christ (1724), Aus tiefer Not schrei' ich zu Dir (1724), Christ unser Herr zum Jordan kam (1724), Wie schön leuchtet der Morgenstern (1725), Wachet auf, ruft uns die Stimme (1731), Schweigt stille, plaudert nicht
  • - tzw. Kantata o kawie (ok. 1734-1735), Mer hahn en neue Oberkeet - tzw. Kantata chłopska (1742)
  • - Pasja wg św. Jana (1724), Pasja wg św. Mateusza (1727 lub 1729), fragment Pasji wg św. Marka (1731)
  • - Msza h-moll (1733),
  • -Weihnachts-Oratorium (1734), Himmelfahrts-Oratorium (ok. 1735), Oster-Oratorium (1732-1735).
  • - Toccata i Fuga d-moll
  • - a także liczne msze, motety, pieśni, arie, chorały wokalne

Do instrumentalnych utworów należą:

  • - uwertury orkiestrowe
  • - koncerty, m.in. 6 Koncertów brandenburskich (1708-1721)
  • - koncerty skrzypcowe, klawesynowe,
  • - Koncert potrójny a-moll na flet, skrzypce, klawesyn i orkiestrę (ok. 1730)
  • -sonaty na skrzypce i klawesyn, sonaty na skrzypce i basso continuo,
  • -sonaty i partity na skrzypce solo
  • - suity na wiolonczelę solo
  • - sonaty na flet i klawesyn
  • - sonaty na flet i basso continuo
  • - chorały organowe, m.in. zbiory: Orgelbüchlein (ok. 1708-1723), Dritter Teil der Klavierübung (wydany 1739)
  • - wariacje organowe i klawesynowe, preludia, fantazje, toccaty, fugi i sonaty organowe
  • - małe preludia na klawesyn (ok. 1720)
  • - 48 preludiów i fug w zbiorze Das wohltemperierte Klavier (1744)
  • - fantazje, inwencje, duety, toccaty, fugi, sonaty i partity klawesynowe
  • -suity angielskie na klawesyn (1722)
  • - suity francuskie na klawesyn (1722)
  • -koncert włoski na klawesyn solo (1734)
  • - utwory lutniowe
  • - Musikalisches Opfer na różne instrumenty (1747),
  • - Kunst der Fuge na różne instrumenty (1749-1750).