Johann Wolfgang von Goethe, pisarz niemiecki i dramaturg należy do grona najwybitniejszych klasyków literatury. Nazywany ojcem romantyzmu, inspirował europejskich twórców romantycznych, w tym również polskich: A. Mickiewicza, J. Słowackiego.
Przyszedł na świat 28.o8. 1749 roku we Frankfurcie nad Menem. Pochodził z zamożnej rodziny mieszczańskiej. Jego rodzice: radca cesarski i córka burmistrza Frankfurtu zapewnili mu solidne wykształcenie. Został absolwentem uniwersytetu Lipsku, gdzie uczęszczał na fakultety z prawa, literatury oraz malarstwa. Po ukończeniu studiów pracował w kancelarii prawniczej we Frankfurcie i Wetzlarze.
Wczesny okres pisarstwa Goethego wiązał się z nurtem "burzy i naporu" - "Sturm und Drang". Koncepcje głoszone przez przedstawicieli tego ruchu zwiastowały rychły upadek oświeceniowej myśli i nadejście romantyzmu. Na łamach dzieł manifestowali swój sprzeciw wobec ówczesnym, niesprawiedliwym rządom oraz istniejącej strukturze społecznej. Na gruncie tendencji "burzy i naporu" narodził się nowy typ bohatera literackiego, zwanego sentymentalnym, który był prototypem bohatera romantycznego.
W tym czasie Goethe stworzył dzieła o - nowatorskim dla stylu niemieckiego - charakterze subiektywnym, przepojone osobistymi uczuciami: utwory liryczne "Powitania i rozłąka", "Znasz-li ten kraj", "Prometeusz", "Ganimed"; dramat "Götz z Berlichingen" (1773, wyd. pol. 1877); powieść epistolarna "Cierpienia młodego Wertera" (1774, wyd. pol. 1822); "Elegie rzymskie" (1786-88, wyd. pol. 1956).
Kolejny etap twórczości Goethego wiązał się z tzw. okresem weimarskim ( 1775-1822), kiedy to pracował na dworze w Weimarze jako radca księcia Augusta. Wówczas napisał następujące dzieła: ballady: "Król olch", "Rybak", "Uczeń czarnoksiężnika"; dramaty: "Ifigenia w Taurydzie" (1787, wyd. pol. 1833), "Egmont" (1787, wyd. pol. 1885), "Torquato Tasso" (1789, wyd. pol. 1861), epos "Lis przechera" (1794, wyd. pol. 1877), idylla "Herman i Dorota" (1798, wyd. pol. 1845).
Lata 1822-32 spędzone przez Goethego we Włoszech stanowiły tzw. okres klasyczny, który był najznakomitszym zwieńczeniem kunsztu pisarskiego. W tym czasie pracował nad dziełem swego życia tragedią "Faust" (1773-1831) oraz dwuczęściową powieścią edukacyjną "Lata nauki Wilhelma Meistra" i "Lata wędrówki Wilhelma Meistra" (1777-1829).
