Jan Sebastian Bach urodził się 21 marca 1685 roku w Eisenach. Był synem Jana Ambrożego i Elżbiety z domu Lammerhirt. Bach pochodził z muzycznej rodziny, gdyż jego ojciec grał na skrzypcach, zaś dziadek Christopher grał na niewielkiej cytrze. Bach miał czwórkę rodzeństwa. Gdy Jan Sebastian miał 10 lat umarli jego rodzice,

a rodzeństwem musiał zaopiekować się starszy brat Jan Christopher pełniący funkcję organisty. Był on opiekuńczym, ale i surowym nauczycielem.

Od najmłodszych lat swojego życia Bach wykazywał zdolności i umiłowanie muzyki. Bardzo szybko się uczył przepisując z książki brata utwory dawnych mistrzów. Był na tyle zaciekawiony światem nut i dźwięków, że przez pół roku w niezwykłej konspiracji przepisywał owe utwory z księgi brata-organisty. Koleje życia prowadzą Bacha do szkoły, która mieściła się przy kościele św. Michała w Lunenburgu, gdzie śpiewa pięknym sopranem w szkolnym chórze, a po mutacji staje się dyrygentem i skrzypkiem.

Zajmował się także szkoleniem biednych, ale bardzo uzdolnionych muzycznie młodych chłopców przy kościele św. Tomasza. Szkolił zespoły chóralne do występów na licznych ceremoniach (ślubach, pogrzebach i innych uroczystościach). Wynagrodzenie jego nie było wysokie, dlatego by utrzymać liczną rodzinę dorabiał licznymi występami. Sam Bach mówił: ,,Jedynie, gdy nieboszczyków zdarzy się więcej niż, zwykle, przypadkowe moje dochody wzrastają. Jednak, gdy powietrze jest zdrowe. Mieszkańcy Lipska nie mają ochoty umierać... Dochody te odpadają..." Takie było codzienne życie organisty.

Lipsk w tamtych czasach posiadał jeden z najlepszych uniwersytetów. Bez gruntownego wykształcenia nie można było zostać artystą.

Bach wdawał się w liczne spory z władzami miasta i uniwersyteckimi. Ale w tym wszystkim przyświecał mu główna idea, by uporządkować muzykę kościelną ku bożej chwale.

Był twórcą licznych i wybitnych dzieł: kantat, magnificatów, Pasji wg św. Mateusza oraz wg św. Jana, Oratorium na Boże Narodzenie, Wielkiej Pasji h-moll. Był ogromnie pracowity, gdyż sam przepisywał wszystkie swoje dzieła. Do dzisiejszego dnia zachowało się około tysiąca utworów. Nie wiemy ile z nich zaginęło.

Jan Sebastian wszędzie przyjmowany był z otwartością. Mieszkańcom Lipska podobała się jego gra. Kompozytor używał do gry na organach rąk i nóg, a sprytne palce obydwu rąk przelatywały jakby po klawiaturze. Dyrygując orkiestrą stanowczymi gestami podawał muzykom znaki przywracając wszystkim pewność muzykowania.

Wszystkie utwory Jana Sebastiana Bacha tj.: kantaty, chorały, toccaty, fugi, preludia przynosiły mu sławę, jakiej nie miał jeszcze żaden organista.

Bach często udawał się w liczne podróże. Ogromny zachwyt wzbudzała jego gra nogami na klawiaturze nożnej umieszczonej specjalnie w organach: ,,niby uskrzydlonymi stopami przebiegał po pedałach, których grzmiące głosy jak błyskawice przenikały do uszu słuchaczy". W 1717 r. Bach wyjeżdża do Drezna, aby posłuchać innych mistrzów włoskiej muzyki.

Bach prawdopodobnie podjąć się rywalizacji z innym organistą służącym królowi Francji. Jednak, gdy potencjalny rywal posłuchał jak gra sam mistrz potajemnie uciekł z Drezna i koncert-konkurs się nie odbył.

Gdy umarł książe Wilhelm Ernest starano się zaszkodzić Bachowi i uprzykrzano mu pobyt w Weimarze.

Młody następca tronu nie przejawiał szacunku wobec kompozytora. Ale mistrz nie pozwalał sobie na taką obojętność i wystąpił o zwolnienie się i przeniesienie do Kothen. Nie wyrażano jednak zgody i w efekcie kompozytor został uwięziony. Został uwolniony 2 grudnia i udzielono mu dymisji. Bach przeprowadził się do Kothen. Rodzina kompozytora to: jego żona i siódemka dzieci, z których przeżyło jedynie czworo. Cała rodzina była bardzo muzykalna i czyniła go bardzo szczęśliwym. Dla swojego najstarszego syna kompozytor napisał pierwszy podręcznik muzyki. Jednak szczęście rodzinne zostało zburzone w 1720 roku, kiedy to zmarła żona Bacha - Maria Barbara. Był to wielki cios dla kompozytora.