Przez prawdę rozumiemy wypowiadane zdania, których cechy zgodność ich z tym, co rzeczywiste. Już od czasów starożytności filozofowie, próbowali zdefiniować pojęcie prawdy. Mijały, stulecia i żaden z filozofów nie był w stanie odpowiednio zdefiniować tego pojęcia, ponieważ chodziło o taka definicję, która charakteryzowałaby się formalną poprawnością i aby była w potocznemu tego słowa znaczeniu interpretowana jako pojęcie prawdy.

Arystoteles jako pierwszy stworzył podstawową intuicję, która ludzkość w większości interpretowała jako tak zwaną prawdę. Metafizyka formułuje wiele określeń odnoszących się do pojęcia prawdy. "Prawda albo fałsz z punktu widzenia rzeczy zależy od ich połączenia lub rozdzielenia. Kto więc myśli o rozdzielonym, że jest rozdzielone, a o połączonym, że jest połączone, mówi prawdę, natomiast głosi się fałsz, gdy myśli się przeciwnie o tym stanie rzeczy" również "Mówić, że to, co jest, nie jest, a to, co nie jest, jest, to fałsz, a mówić, że to, co jest, jest, a to, co nie jest, nie jest, to prawda?. Powyższe zdania przedstawiają klasyczną korespondencyjną definicje tego pojęcia , która określa iż nośnik prawdziwości jest prawdziwy gdy zgadza się z tym co rzeczywiste .Z trudnością możemy jednak uważać jako równoważne dane sformułowania. W pierwszym dopatrujemy się sensu ontologicznego, głoszącego biorąc pod uwagę zdania, iż połączenie albo rozdzielenie, jeśli idzie o składniki zdaniowe jest odpowiadające połączeniu albo rozdzieleniu, jeśli idzie o byt. W drugim sformułowaniu dopatrujemy się charakteru semantycznego. O prawdziwości zdania decyduje rzeczywistość, która odpowiada temu zdaniu. Jeśli chodzi o korespondencyjną koncepcje tego pojęcia to Tomasz z Akwinu stworzył najbardziej rozpowszechnione sformułowanie. Jego zdaniem, gdy zgadza się intelekt z rzeczą wtedy mamy do czynienia z prawdą. Pojęcie prawdy, którego źródłem jest korespondencyjna definicja tego pojęcia posiada w dalszym ciągu wiele właściwych cech. Mówi o absolutności prawdy. Znakiem tego charakteryzuje się obiektywnością a więc podmioty poznające, chodzi tu o ich stany mentalne nie maja na nią wpływu, prawdziwość innych zdań też nie ma na nią wpływu ani czas , chodzi o to iż jeśli dane zdanie uważamy za prawdę to nie może się stać fałszem. Uważa się również, że prawdy nie można stopniować. Możemy mówić o lepszym lub gorszym uzasadnieniu zdania, ale o prawdzie lepszej czy gorszej nie możemy mówić. Klasyczna definicja prawdy ma swoich zwolenników, mówiła o jej wartości jako o autotelicznej - niezależna od innych wartości stanowi natomiast sama dla siebie wartość

Klasyczna koncepcja tego pojęcia została poddana krytyce, doszło, więc do powstania nie klasycznych koncepcji tego pojęcia. Ci, którzy są zwolennikami tej koncepcji głoszą o zgodności przysługującej sądom oraz zdaniom. Ta jednak zgodność (niezgoda z koncepcja klasyczną), nie zgadza się, jeśli idzie o rzeczy, lecz zgadza się z kryterium ostatecznym ( mówimy tu o osądzie czy trybunale), które w sposób zdecydowany rozstrzygają o prawdziwości danego zdania czy o fałszerstwie. Nieklasyczne koncepcje prawdy dzielimy ze względu na kryterium, myślimy, więc tu o takich następujących koncepcjach: ewidencyjnej, koherencyjnej, zgody powszechnej oraz pragmatycznej. Jeśli idzie o te koncepcje to starają się rozstrzygać, czym jest to pojęcie prawdy jak również kwestię rozpoznawalności.

Jeśli chodzi o koherencyjna koncepcję tego pojęcia, pochodzi od słowa łacińskiego cohaerentia znaczy związek, o prawdziwości zdania decyduje jego zgodność z tymi zdaniami, które SA już przyjęte jako prawdziwe. Kryterium tego ujęcia, jeśli idzie o prawdę spójność oraz niesprzeczność oraz logiczny związek pomiędzy jednym a drugim zdaniem.

Stosując tylko takie kryteria to w każdej uporządkowanej bajce znaleźlibyśmy prawdę. Jeśli idzie o ewidencyjną koncepcję tego pojęcia, pochodzi od słowa łacińskiego evidentia- wyrazisty, oczywisty, jasny, o prawdziwości danego zdania mówi jego oczywistość. Kartezjusz wykorzystywał takie kryterium czegoś oczywistego - przyjmowanie czegoś w sposób subiektywny ( jestem pewny, że to, co mówię jest prawdą), lub tez obiektywny( rezultat jakieś własności w akcie poznawczym czy zdaniu). Pamiętajmy jednak o tym, iż obiektywne kryterium poprzedzone jest subiektywnym kryterium, wiemy o tym, iż zależne jest od poza poznawalnych czynników.

Jeśli idzie o pragmatyczną koncepcje tego pojęcia, pochodzi od greckiego słowa pragma znaczące zajęcie, jakieś dzieło czy czyn.

O prawdziwości danego zdania decyduje to czy gdy została zastosowane praktycznie przyniosło jakieś korzyści. William James był amerykańskim filozofem, i jednym z wielu twórców, jeśli idzie o tę koncepcję, uznawał kryteria użyteczności czy korzyści w następujący sposób:, gdy ktoś się zgubi w parku i zdanie, które posłuży mu jak się z niego wydostać będzie dla niego to narzędzie sprawcze i zdanie dzięki temu prawdziwe

.Możemy zwrócić uwagę na to, że biorąc pod uwagę klasyczny sens, sukces nie jest osiągany przez zdania prawdziwe, przeciwnie zupełnie jest ze zdaniami fałszywymi. Przytoczmy tutaj taki przykład, dwie osoby nieprzygotowane przystępują, aby zdać egzamin, dzieje się tak, iż osobą, która zda, będzie ta pewniejsza własnych sił(tkwiąca, więc w fałszywym przekonaniu, że doskonale orientuje się w materiale).

Jeśli idzie o koncepcję powszechnej zgody, o prawdziwości zdania decyduje to czy podlega akceptacji jednostek, które są kompetentne, jeśli chodzi o dana kwestię. Jeśli więc chodzi o sprawy potoczne kryteriami będą tu opinie większej grupy społecznej, dla których wskaźnikiem jest zdrowy rozsądek, tak zwani "przeciętni", jeśli natomiast chodzi o sprawy specjalistyczne - zdanie wyrażają eksperci, jeśli chodzi o dana dziedzinę:, jeśli nie zgadzają się, co do swoich zdań na dany temat to musi dojść do porozumienia i ono stanie się wtedy kryterium.. Systemy demokratyczne korzystają z kryterium zgody powszechnej, w ten sposób podejmuje się ważne decyzje społeczne, zabezpiecza to kryterium, jeśli chodzi o silne konflikty społeczne, dyktaturę, nie jest jednak automatycznym gwarantem, jeśli chodzi o słuszna decyzję. Jest istotnym elementem podejmowania decyzji społecznych w systemach demokratycznych; kryterium to m.in. zabezpiecza przed dyktaturą i silnymi konfliktami społecznymi, ale automatycznie nie gwarantuje słuszności samej decyzji. Filozofowie niektórzy twierdzą, iż nie można zawierzać nieklasycznym koncepcjom, nie jest podana przez nie właściwa definicja, mogą jednak one tworzyć pewne uzupełnienia, jeśli chodzi o klasyczna koncepcje prawdy- deflacyjna. To, co wyżej, zaprezentowaliśmy okazały się kryteriami względnymi, zawodnymi oraz cząstkowymi Obecnie najbardziej popularnym jest ekonomiczne kryterium- prostoty; mamy dwie teorie9zbiory zdaniowe) w takim samym stopniu empirycznie poświadczone, dokonujemy wyboru tej, która jest dla nas prostsza.