Św. Tomasz z Akwinu za podstawę budowania własnej filozofii, przyjął filozofię wielkiego, starożytnego Filozofa, Arystotelesa. Arystoteles głosił powszechnie pogląd "zgodności rzeczy i intelektu".
Pojęcie prawdy nie odnosi się jedynie do samej rzeczy, przedmiotu, ale również do myśli, która posiada wiedzę o tej konkretnej rzeczy.
Prawda i fałsz nie istnieją same przez się. O ich istnieniu możemy mówić tylko wtedy, kiedy mamy do czynienia z sądem.
Prawda epistemologiczna, inaczej nazywana logiczną. Prawda ta wyrażona jest w znanej i przytaczanej wyżej formule Arystotelesa, czyli "zgodność rzeczy z intelektem". Mając do czynienia z tą prawdą, możemy wyróżnić jedną niezbędną i podstawową zasadę, jaką jest prawdomówność. Jest to zgodność poznania, które wyrażone zostaje w różnego rodzaju znakach uważanych za umowne z myślą. Takimi znakami umownymi mogą być: język, pismo, czy tez mowa. Przeciwieństwem prawdomówności, jest kłamstwo. Kłamstwo polega na celowym i zamierzonym nie uzgodnieniu znaków umownych i rzeczy.
Prawda ontyczna jest rozumiana tutaj, jak ustalenie bytu i rozumu, intelektu. Byt pochodzi od rozumu. Wszystkie byty które są naturalne, są nosicielami prawdy, czyli są ściśle związane z prawdą.
W opozycji do prawdy bytowej, stoi fałsz. Podobna opozycja i przeciwieństwo ma miejsce pomiędzy prawdą logiczną, a błędem. Fałsz, zgodnie z doktryna Arystotelesa i Tomasza, jest niezgodnością intelektu i rzeczy. Od którego to rzeczy w swej bytowości pochodzą. W przypadku intelektu jaki jest obecny w Absolucie, nie można mówić o nie zgodności. Z kolei w różnych intelektach, mogą mieć miejsce różnego rodzaju fałsze.
