Bezrobocie jest stanem społecznym, w którym określona ilość w pełni zdolnych ludzi chcących pracować, zdających sobie sprawę z wysokości wynagrodzenia nie ma możliwości podjęcia jakiejkolwiek pracy. Jak wynika z badań Międzynarodowej Organizacji Pracy, których odzwierciedlenie potwierdzają, na podstawie programu Eurostat, statystyki prowadzone w europejskich państwach, nie posiadającą pracy jest osoba, która w ciągu tygodniowej analizy statystycznej, nie wykonująca zajęcia profitowego powyżej godziny czasu. Bezrobocie jest dzielone na makro i mikro. Z pojęciem makro stykamy się w momencie, gdy na danej powierzchni kraju bądź rejonu stosunkowo duża ilość ludzi mogących podjąć pracę nie dostaje posady. Jest to skala, w której organizowane są programy pozwalające eliminować problemy braku zatrudnienia, a także pozwalają budować nowy status społeczny oraz majątkowy. Do głównych założeń należy możliwość poszerzania struktury programowej eliminującej ten problem, możliwość pomocy finansowej firmom mającym na celu utworzenie nowej, większej liczby etatów; większa liczba zapomóg o wyższej wartości oraz pozostałych zasiłków i zagadnień wynikających z masowych zwolnień oraz reorganizacji, a mających wpływ na rynek pracy.

Z drugiej strony ludzie, którzy z braku uprawnień lub znajomości danej dziedziny pracy będących podstawą do uzyskania i utrzymania posady są klasyfikowani do pojęcia mikro bezrobocia. W tej sytuacji mamy do czynienia z faktem, iż możliwość podjęcia pracy jest przed ludźmi otwarta, tyle tylko, że to brak pewnych umiejętności u danych osób nie pozwala im objąć konkretnej posady. Według analityków zajmujących się tym sektorem, ten niedogodny stan społeczny wynika z doświadczenia ludzi i powinien on być traktowany jako zjawisko osobiste, a także regionalne.

Rozróżnianych jest kilka rodzajów tej anomalii społecznej:

- ukryte, utajone - wynikające z przepełnienia etatów w takich gałęziach jak administracja społeczna czy rolnictwo,

- frykcyjne - gdzie poza nie objętymi stanowiskami są ludzie szukający zatrudnienia, a mimo to nie dostają go. Jest to skutkiem źle działającej polityki oświatowej, ponieważ wyucza się typowych bezrobotnych,

- strukturalne - mające miejsce w obszarach lub określonych gałęziach gospodarczych, w których pojawia się zastój i przez to ludzie nie dostają zatrudnienia czyli eliminuje się inwestycje,

- wahadłowe - obejmujące ludzi dojeżdżających do miast,

- chroniczne - którym objęte są osoby niepełnosprawne, a w związku z tym ignorowane,

- technologiczne - gdzie miejsce człowieka zajmuje dane urządzenie i maszyneria,

- koniunkturalne - wynikające z problemów koniunktury gospodarki,

- sezonowe - czyli zatrudnienie na określony, odpowiedni podział czasu

Przedstawmy przyczyny bezrobocia:

- eliminacja poszczególnych gałęzi gospodarki, np. górnictwo,

- zmniejszone zainteresowanie danymi usługami i zapotrzebowanie na określone produkty,

- zmniejszenie ilości wytwarzanych produktów,

- niedostateczny system informowania o wolnych etatach,

- zmiana położenia przedsiębiorstwa lub zakładu pracy,

- niedostateczne wyszkolenie pracowników w stosunku do reszty rynku,

- reorganizacja technologiczna,

- zbyt wysokie obciążenia finansowe firm,

- brak środków transportu u ludzi poszukujących pracy.

Jeśli chodzi o skutki, wyróżnić można:

- bardzo wysokie nakłady finansowe i materialne na ludzi bezrobotnych oraz instytucje pomagające im,

- mniejsze dochody rodzinne oraz wzrastająca ilość grup objętych biedą,

- moralne i psychiczne załamania u osób niepracujących, takie jak: pesymizm, brak wiary w siebie, poczucie bezużyteczności, brak nadziei w stosunkowo dobre i dogodne dalsze życie,

- utrata uprawnień do wykonywania zawodu,

- niewykorzystywana umiejętność człowieka oraz jego brak wykazania się.