Konsekwencją wykształcenia się rynku światowego jest kategoria ceny światowej. Poprzez cenę światową można wyrazić wartość międzynarodową danego dobra czy usługi, biorącego udział w wymianie międzynarodowej. Jej poziom zależy nie tylko od kosztów produkcji, ale także od wydajności danej gospodarki narodowej. To właśnie różnice w wydajności przesądzają o różnicach w cenach produktów z różnych krajów. Ze względu na globalizację społeczne koszty produkcji są dość podobne bez względu na kraj, w którym wytwarzane są dobra. Dysproporcje w kosztach wytwarzania zmniejszają się. W związku z tym państwo, które osiąga większą wydajność pracy, ma możliwość uzyskania większego zysku z wymiany handlowej. Zrównanie się w długim okresie społecznych kosztów wytwarzania prowadzi do wyodrębnienia kategorii wartości międzynarodowej, przejawiającej się w poziomie ceny światowej.
Specyficznym rynkiem międzynarodowym jest rynek produktów rolnych i surowców naturalnych. Wynika to ze struktury popytu i podaży tego rynku. Podaż na rynku produktów surowcowo-rolnych jest mniej elastyczna niż w przypadku dóbr przemysłowych. Wytwórcy nie są w stanie szybko reagować na zmiany zapotrzebowania czy cen. Co więcej elastyczność ta nie zależy stricte od fazy cyklu koniunkturalnego, ale od naturalnych uwarunkowań (w tym klimatu). Kolejną cechą tego rynku jest to, że nie ma tu miejsca monopolizacja, a poziom koncentracji jest względnie niski. Artykuły te wymagają odpowiednio przygotowanych warunków magazynowania (co wiąże się z wysokimi kosztami) oraz zorganizowania odpowiedniej dystrybucji. Na sytuację na rynku artykułów rolnych szczególny wpływ wywiera państwo poprzez narzędzia protekcjonistyczne. Z kolei na sprzedaż surowców wymaga odpowiedniej organizacji procesu wydobycia, co jest wysoce kapitałochłonne i czasochłonne.
Stronę popytową na rynku towarów surowcowo-rolnych reprezentują głównie kraje rozwinięte. Różne są jednak czynniki kształtujące ich zachowania. W przypadku popytu na artykuły rolno-spożywcze zapotrzebowanie zależy od wielkości dochodu i konsumpcji w przeliczeniu na jednego mieszkańca. Należy przy tym pamiętać o tzw. prawie Engla, zgodnie z którym jeśli dochody zwiększają się, popyt na dobra pierwszej potrzeby rośnie wolniej. W związku z tym można powiedzieć, że popyt krajów rozwiniętych na artykuły rolne jest mało elastyczny.
Z kolei na zapotrzebowanie na produkty surowcowe zależy od tempa procesów produkcyjnych. Tym samym dużą rolę odgrywają wahania koniunkturalne - im lepsza koniunktura, tym większy popyt na surowce i odwrotnie. Jednocześnie wzrost popytu może powodować wzrost poziomu cen i przyczynić się do stanu nierównowagi na rynku z powodu małej elastyczności podaży.
Sytuacja na rynku produktów przemysłowych kształtowana jest przez nieco odmienne warunki. Produkcja dóbr przemysłowych cechuje się większą koncentracją rynku i procesami monopolizacyjnymi. Ułatwia to przepływ informacji na rynku, a to z kolei poprawia elastyczność podaży analizowanych towarów. Podaż jest też bardziej uzależniona od cyklu koniunkturalnego. Ceny odzwierciedlają koszty i kalkulowany zysk.
Na rynku światowym mamy do czynienia z sytuacją, w której konkurują ze sobą grupy monopolistyczne. Ich wzajemne relacje regulują ceny oraz popyt i podaż.
Ogólnie rzecz biorąc można zaobserwować zjawisko, polegające na tym, że ceny wyrobów na krajowym rynku wewnętrznym kształtują się na niższym poziomie niż ceny eksportowe. Wprawdzie pojawiają się także praktyki dumpingu (eksport po cenie zaniżonej), jednak jest to w większości krajów zabronione.
