Julian Tuwim, najbardziej znany chyba poeta dwudziestolecia międzywojennego w Polsce, był uważany za mistrza słowa. Warto to przypomnieć, pamiętają jego wiersze dla dzieci, gdzie środkami językowymi potrafił oddać, ruch lokomotywy, czy głosy ptaków w "Ptasim radiu". W twórczości dla dorosłych, wyrazem zabawy językowej, nawet czegoś więcej są "Słowopiewnie" . W ty cyklu sześciu krótkich wierszyków Tuwim starał się pokazać język, właściwy wszystkim Słowianom, chciał ukazać piękno jego budowy, tworząc wiersz gdzie ważniejsza od tematu jest ich forma. W "Słowopiewniach", słowa mimo że nawet czasem niezrozumiałe, budują wspaniałą atmosferę. Jak w wierszu "Słowisień", składającym się prawie w całości z utworzonych przez poetę neologizmów, opierających się o słowa polskie, rosyjskie, ukraińskie:
"W białodrzewiu jaśnie dźni słoneczko,
Miodzie złoci białopałem żyśnie,
Drzewia pełni pszczelą i pasieczną,
A przez liście kraśnie pęk słowiśnie.
A gdy sierpiec na niebłoczu łyście,
W cieniem ciemnie jeno niedośpiewy
W białodrzewiu ćwirnie i srebliście
Słowik słowi słowisienkie ciewy.
Ważna jest tez liryka późniejsza poety, skupiającą się coraz bardziej wokół spraw społecznych. W satyrycznym jeszcze wierszu "Mieszkańcy" pokazuje on świat wartości typowego mieszczanina, podobnego do młodopolskiego filistra, czy kołtuna, ograniczonego w swojej głupocie i niebezpiecznego poprzez nią.
"Straszne mieszkania. W strasznych mieszkaniach
Strasznie mieszkają straszni mieszczanie".
Ich świat to zdobywanie pieniądza, który jednak nie przyczynie się do poprawienia warunków życia, zapewnienia w nim przyjemności, lecz jest tylko podstawą do zdobywania go więcej i więcej. To świat osób o "zapiętych szczelnie" umysłach, uodpornionych na wszelkie światopoglądowe zmiany, nowatorskie reformy czy sposoby myślenia. Jeszcze dalej posunął się poeta w słynnym, zakazywanym przez władze "Balu w operze". Skorzystał on w tym poemacie z całego dorobku poezji dwudziestolecia międzywojennego (napisany bowiem został w roku 1936, zaś wydany dopiero po wojnie). To apokaliptyczna wizja ludzkiego rozpasania i zniszczenia.
