" Folwark zwierzęcy" to utwór napisany przez angielskiego pisarza Georgea Orwella, który powstał pod wpływem inspiracji realnymi wydarzeniami historycznymi. Czytelnik może odnaleźć tutaj nawiązania do Rewolucji Październikowej oraz rządów Józefa Stalina.

Głównymi bohaterami są dwa knury o imieniu Napoleon i Snowball. Ten pierwszy był sporych rozmiarów, rozmiarów odpowiednim czasie miał się stać produktem na sprzedaż:

"knur rasy Barkshire o dzikim wyglądzie (…) choć nie był najlepszy mówcą, znano go z tego, że potrafił postawić na swoim".

Był bardzo uparty, konsekwentnie i bezwzględnie dążył do wytyczonego celu. Nie bał się intryg i podstępów. Władzę w folwarku również objął po przeprowadzonym ataku na swojego konkurenta Snowballa. Po wygranej walce Napoleon wygonił przeciwnika, objął urząd i zawłaszczył sobie wszystkie pomysły Snowballa. Nie akceptował zmian, które mogłyby osłabić jego władzę. Był bezwzględnym tyranem i despotą. Wokół niego znajdowały się zwierzęta, które potrafiły walczyć o swoje racje. Napoleon był knurem, który wszystko robił powoli, był mniej dynamiczny i aktywny niż Snowball.

Był bardzo dwulicowy i przebiegły. W początkowej fazie w "kampanii wyborczej" Napoleon i Snowball byli faworytami, przysłowiowo szli "łeb w łeb":

" Oba knury miały swoich zwolenników, a ich spory wzbudzały gwałtowne dyskusje. Snowball często potrafił zjednać sobie większość dzięki swym znakomitym występom, poza tym jednak Napoleon przewyższał go umiejętnością kooptowania sobie zwolenników".

Snowball był typem przywódcy, który umiał rozmawiać z poddanymi, wysłuchiwał ich skarg i próśb. Pragnął z folwarku zrobić gospodarstwo samowystarczalne. Chciał się całkowicie odizolować od ludzi, nie być zależnym od nikogo. Jego aspiracją była rozbudowa i modernizacja gospodarstwa, nigdy nie myślał o upodobnieniu się do ludzi.

Napoleon natomiast był przywódcą despotycznym i samowystarczalnym, nie słuchał niczyich uwag, a jeśli takowe się pojawiały - ignorował je. Po odebraniu władzy Snowballowi okrzyknięto go zdrajcą i winowajcą za wszystkie niedociągnięcia i przykre wydarzenia w gospodarstwie. Niejednokrotnie przyjmował zasługi innych, przywłaszczał sobie pomysły wymyślone przez kogoś innego. Potrafił tak długo i sugestywnie przekonywać, że to jego idee, iż zwierzęta często dawały się zwieść jego zapewnieniom i wierzyły mu, w swym rządzeniu wykorzystywał mechanizm propagandy i nowomowy. Powstawały utwory chwalące jego osobę, wysławiające jego czyny, wielbiące jego imię - jednak wszystko to było efektem działań komisji propagandowej, która tworzyła na potrzeby wodza:

"Sierot dobroczyńco!

Szczęścia Krynico!

Panie wiadra z pomyjami!

Dusza ma płonie

Miłością do Ciebie!".

Zwierzętom nie obca była też cenzura. Mogły się pojawiać tylko utwory korzystnie przedstawiające Napoleona.

Czytelnik może zaobserwować zmiany, jakie towarzyszyły rządom Napoleona. W początkowej fazie sprawowania władzy Napoleon stworzył pozory- zwoływał wiece, które miały być głośnym głosem poddanych. To tutaj miały być rozwiązywane problemy i podejmowane wiążące decyzje. To jednak były pozory. Tak naprawdę już wtedy Napoleon decydował sam.

W późniejszej fazie sprawowania rządów zrezygnował nawet z pozorów , zaprzestał organizowania zebrań i sam jednoosobowo podejmował uchwały. Już nawet nie kwapił się przekazywać swoich postanowień poddanym, tylko wykorzystywał w tym celu swojego asystenta.

Stał się zwierzęciem izolującym się od pozostałych. Miał swoją ochronę- kilku groźnych psów, i to tylko w ich towarzystwie przechadzał się po gospodarstwie. Napoleon był zwierzęciem wywyższającym się nad innymi, nie umiał nawiązywać stosunków towarzyskich. Z pogardą patrzył na inne zwierzęta. Ciągle podejrzewał je o zdradę, niesłusznie oskarżał, nie dawał możliwości obrony i skazywał na śmierć. Dla niego zwierzęta były tylko narzędziami, które miały ułatwić mu sprawowanie i utrzymanie władzy. Nie panował nad swoimi podejrzeniami, nawet swojego najlepszego obrońcę Boxera chciał zgładzić. A to przecież on ciągle powtarzał, że "Napoleon ma zawsze rację". Nie dopuszczał do sytuacji, w której ktoś mógłby targnąć na jego życie.

Nikogo nie darzył zaufaniem, wobec wszystkich zachowywał dystans. Nie liczył się z potrzebami innych. Jedynymi, o których dbał i czynił wszystko, aby dobrze im się żyło w folwarku- byli jego najbliżsi krewni. To dla swych dzieci zorganizował przedszkole, a swojej żonie pozwalał wybierać suknie z szafy Jonia. Napoleon nie przestrzegał prawa. Często podejmował uchwały, które zmieniały sens poprzednich ustaw i przykazań zwanych Animalizmem. I tak na przykład zapis, który brzmiał: "Żadne zwierzę nie zabije innego" zamienił na "Żadne zwierze nie zabije innego bez powodu" czy hasło "Wszystkie zwierzęta są równe" przeinaczył na "Wszystkie zwierzęta są równe, ale niektóre zwierzęta są równiejsze od innych".

Zastraszone zwierzęta przyjmowały te zmiany, nie mając prawa sprzeciwu. Napoleon manipulował prawem według własnych potrzeb. Tyrania wprowadzona przez Napoleona opierała się na okrucieństwie, przemocy, strachu, fałszu, propagandzie i zakłamaniu. Zatajał on rzeczywisty stan folwarku, który doprowadził nieomal do upadku.

Snowball natomiast był mądrzejszym zwierzęciem. Rozumiał on potrzeby reform w folwarku oraz edukacji. Poszerzał swoją wiedzę poprzez czytanie książek historycznych o Juliuszu Cezarze. To dzięki analizie jego działań wojennych, wiedział jak należy przeprowadzić obronę gospodarstwa. To on przygotował strategię obrony:

" Atak dawno przewidziano i wszystko zostało zawczasu przygotowane. Operacją obronną dowodził Snowball".

Jego zaletą była także uczciwość. Nie ukrywał faktów, które nie były przyjemne dla zwierząt. Rzetelnie przedstawiał im plany związane z przyszłością gospodarstwa, jasno i klarownie formułował swoje pomysły. Chciał, aby w folwarku panowała demokracja. Aby wszyscy mogli się cieszyć z sukcesów, ale także, aby każdy ponosił konsekwencje w razie porażki. Demokracja miała polegać także na równym dzieleniu się produktami wytworzonymi w gospodarstwie. Nie chciał jednoosobowej władzy. Pragnął, aby wszystkie decyzje były podejmowane wspólnie. Chciał stworzyć miejsce, gdzie wszyscy czuli by się bezpieczni i szczęśliwi. Każdy mógłby realizować się w jakiejś dziedzinie, dlatego organizował mnóstwo grup, stowarzyszeń, organizacji, do których mógł należeć każdy.

Snowball był wodzem, który dbał o swoich poddanych, słuchał ich próśb i zażaleń, dla wszystkich znajdował czas. Wiedział, że najistotniejszym czynnikiem budującym społeczność jest wzajemny szacunek. Nikogo nie podejrzewał o nieuczciwe zamiary. Dzięki swojemu talentowi oratorskiemu, potrafił przekonywać do siebie mieszkańców. Nie poddawał się łatwo, wierzył, że każdy może odnieść sukces. To on stworzył główne hasło animalizmu, które było łatwe do zapamiętania, nawet dla zwierząt o mniejszym poziomie inteligencji.

Wiedział, że aby "państewko" dobrze funkcjonowało musi być przestrzegane prawo. Nie lekceważył Siedmiu Przykazań, zawsze starał się być im wierny.

Swoją postawą starał się zachęcić innych do ich respektowania. Wierzył, że dzięki nim uda się utrzymać spokój i braterską atmosferę w folwarku. Miały być one gwarantem nietykalności uczciwych zwierząt oraz czynnikiem usprawniającym życie w gospodarstwie.

Kiedy został podstępnie wygoniony z folwarku, Napoleon stworzył wokół niego mit zdrajcy.

Napoleon oraz jego przeciwnik Snowball to dwie skrajnie różne kreacje bohaterów. Ten pierwszy to bezkrytyczny knur, który wykorzystuje wszystkie dostępne środki , aby zdobyć władzę po czym doprowadza do podporządkowania sobie folwarku. Natomiast Snowball jest zwierzęciem bezgranicznie ufającym w sprawiedliwość. Niestety zostaje wyrzucony i nie jest mu dane sprawdzić się jako przywódca.