Na pierwszy rzut oka wydaje się, że utwór podzielony jest na dwie połowy. Pierwsza, za pomocą wielu środków stylistycznych, dotyczy "pornografii" samej w sobie, natomiast druga jest jak gdyby dokończeniem, uzupełnieniem i wyjaśnieniem dlaczego poetka sięgnęła do takiej tematyki.

Okazuje się, że wiersz jest metaforycznym głosem w sprawie ustroju i sytuacji politycznej w państwie - komunizm. Autorka jest oczywiście po stronie tych, którzy walczą przeciwko takiej polityce. Wspiera pisarzy, poetów, którzy pragną zmienić obecny stan rzeczy za pomocą pióra. Ich celem jest chociażby ośmieszenie i wykpienie sytuacji w kraju.

Szymborska opisuje spotkanie ludzi, którzy pochodzą z warstwy inteligentów i którzy właśnie z tego powodu są prześladowani przez władze komunistyczne. Ich poglądy zbyt wyraźnie bowiem różnią się od narzuconych przez komunistów zasad. Ich życie jest w każdej chwili kontrolowane przez specjalnych ludzi z warstwy rządzącej. Wykształcenie, a przede wszystkim inne poglądy powodują, iż intelektualista stają się niebezpieczeństwem i wrogiem numer jeden dla ustroju państwa. Dlatego stale musi być obserwowany każdy jego ruch.

Autorka wspiera ludzi piszących poprzez pisanie metaforycznych wierszy. Jej "pornografia" jest tylko "zasłoną" do zabierania głosu w sprawach społecznych. Ponieważ jedyna bronią jaką można walczyć z komunistycznym reżimem jest język, rozmowa. To ona sprawia, że człowiek "zapładniany" jest myślami, poglądami innego człowieka. Może być to niezwykle niebezpieczne, ale jest to także jedyna droga umożliwiająca jakiekolwiek zmiany. Ludzie mogą bardzo skutecznie walczyć językiem. To on przecież ma ogromną siłę oddziaływania i uświadamiani innych.

Celowe wprowadzenie metafor opierających się na erotycznych skojarzeniach, pokazują jak wielka i niszcząca siła tkwi w komunizmie. A zatem pojawia się, np.: "pogoń za nagim faktem dzika i hulaszcza". Fakt jest "nagi" ponieważ nie okryty, zakryty cenzurą. Dlatego pogoń jest "dzika i hulaszcza".

Autorka za pomocą metafor, tworzących swoisty szyfr poetycki, przedstawia mroczną prawdę o Polsce tamtych lat. Robi to w taki sposób, aby wiersz mógł przebrnąć przez cenzurę i zostać opublikowany. A jak wiadomo z historii pomysły artystów mające na celu oszukanie i przechytrzenie cenzorów były niezliczone.

Wiersz jest przykładem tekstu zaangażowanego politycznie. Pozornie wydaje się poruszać zupełnie inną tematykę, natomiast za pomocą środków artystycznych mówi o rzeczach trudnych i przykrych.