"Nie wiem"

Kiedyś myślałam

że życie jest piękne.

Kiedyś myślałam

że muszę tak myśleć

Kiedyś myślałam

że jestem szczęśliwa

że jest mi dobrze.

Kiedyś ...

Ale teraz zrozumiałam

że nie muszę być szczęśliwa

Jeśli nie chce.

Nie wiem

co mam myśleć.

Nie wiem

co mam czuć

Nie wiem

co mam mówić

Nie wiem jak mam żyć

Nie wiem ...

Anna Adamczyk

Wiersz Ani jest utworem współczesnym. Ania pisze naprawdę poważne wiersze. Przykładem jest ten wiersz na stronie. Przeprowadzę jego analizę, aby zrozumieć co chce przekazać Ania.

Utwór opowiada o przeżyciach autorki, które na pewno kiedyś się wydarzyły oraz o różnych przemyśleniach, które zaprzątają jej głowę. Na początku Ania zapewnia nas, że kiedyś czas był piękny, świadczy o tym cytat "Kiedyś myślałam

że życie jest piękne". Ania wyraża swoje poglądy na życie. Ale uświadamia sobie że to były tylko myśli tak bo w rzeczywistości tak naprawdę tak nie czuła i tak nie było. Można domyślać się co spowodowało zmianę jej poglądów. "Kiedyś myślałam że jestem szczęśliwa że jest mi dobrze" , ten cytat dotyczy jej przeszłości, która była szczęśliwa, Ania była spokojna i bezpieczna.

Ale ten optymizm traci wartość, jeżeli przytoczymy jej słowa: "Kiedyś myślałam". Na pewno Ania opisała jakieś przeżycie, które ją zmieniło. Zmieniło ja na tyle, że zaczęła inaczej postrzegać świat. Na początku była szczęśliwa, niczego jej nie brakowało, ale przeliczyła się z poglądami swoimi na świat. Wszystko, co wyniosła z domu, co wpoili jej rodzice, legło w gruzach. Bo przecież nie można mówić, że jest wszystko dobrze i że jesteśmy szczęśliwi, jeśli obok nas są ludzie, którzy nie maja co jeść, są nieszczęśliwi, umierają z głodu, żyją w nędzy. To jest zawarte w drugim zdaniu, często nasze poglądy, jeszcze dziecięce są naiwne. Słowa "Ale teraz zrozumiałam, że nie muszę być szczęśliwa jeśli nie chcę" zaczynają drugą część utworu. Dotyczy ona czasu teraźniejszego. Ania opisuje dojrzałe przemyślenia i poglądy. Nie musimy być szczęśliwi, jeżeli nie czujemy tak w duszy. Ania pisze, że, nie wie co czuć, co mówić, jak żyć. Są to Ani poglądy na czas współczesny. Budowa wiersza: nie jest podzielony na zwrotki. Utwór składa się z 19 wersów. Nie ma w nich porównań, epitetów, metafor, a nawet rymów. Wiersz możemy podzielić na dwie części:

Część pierwsza - refleksje na temat przeszłości

Część druga - refleksje nad uczuciami, myślami w teraźniejszości.

W pierwszej części wiersza co drugi wers jest rozpoczęty od wyrazu "kiedyś". Część pierwsza utworu jest oddzielona od drugiej słowem "kiedyś". Na samym końcu wiersza z tym wyrazem występuje wielokropek. W części drugiej powtarzają się słowa "Nie wiem". Jest to utwór liryczny, podmiotem lirycznym jest Ania, moja koleżanka ze szkoły. Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Utwór podejmuje temat sensu życia, zawarte są refleksje na temat przeszłości i teraźniejszości, w której ciężko się odnaleźć.